Η είδηση, συνοδευόμενη από ένα βίντεο έκανε τον γύρω των ΜΜΕ.
«Με έναν άκρως συγκινητικό τρόπο ευχαρίστησε τον υπουργό Υγείας Παναγιώτη Κουρουμπλή η μητέρα της μόλις 1,5 έτους Ραφαέλας που νοσηλεύεται στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.
Η Αντιγόνη Γάτου ευχαρίστησε τον κ. Κουρουμπλή που έδωσε εντολή να μεταφερθεί η μικρή της κόρη σε νοσοκομείο του εξωτερικού και συγκεκριμένα στο Helios Clinic της Γερμανίας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, η οποία προήλθε έπειτα από επέμβαση για τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που υπέστη σε τροχαίο.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο υπουργός Υγείας παρενέβη τέσσερις φορές για να επιτευχθεί η διασυνοριακή μεταφορά του μωρού, ενώ πλήρωσε και για τη ναύλωση του αεροσκάφους προκειμένου να μεταφερθεί η μικρή Ραφαέλα στη Γερμανία».
Συγγνώμη που θα το χαλάσω, αλλά μόνο θλίψη και οργή μπορεί να νιώσει κάποιος με αυτό το βίντεο, με αυτή την είδηση.
Απέραντη θλίψη, για μια μητέρα που η πολιτεία την αναγκάζει να γονατίζει και να φιλά τα χέρια ενός υπουργού.
Οργή γι’ αυτή την πολιτεία, στη σκέψη πως μπορεί ο καθένας από μας να βρεθεί στην ανάγκη να παρακαλέσει για να σώσει το παιδί του, να γονατίσει και να φιλήσει χέρια.
Συμβαίνει άραγε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εν μέση οδώ, απελπισμένοι πολίτες να γονατίζουν μπροστά σε πολιτικούς;
Και συμβαίνει άραγε και σε άλλες πολιτισμένες χώρες μια τέτοια είδηση, να περνά από φύλλα εφημερίδων και τηλεοπτικά κανάλια ως ένα «συγκινητικό, συγκλονιστικό γεγονός», χωρίς ίχνος, χωρίς ούτε μια κουβέντα κριτικής, για τα απίστευτα γραφειοκρατικά εμπόδια που οδήγησαν αυτή την γυναίκα στο γραφείο ενός υπουργού για το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ;
Για να σωθεί το παιδί της. Για να σωθεί μια ανθρώπινη ζωή.
Θα προσπαθήσω να θάψω βαθιά μέσα μου την πρώτη σκέψη που έκανα βλέποντας αυτή την ντροπιαστική για όλους μας εικόνα.
Μήπως έτσι θέλουν τους πολίτες; Να σέρνονται αναξιοπρεπείς και να εξαρτώνται από ένα νεύμα των πολιτικών;
Θα μείνω στη σκέψη που είμαι σίγουρη ότι κάναμε όλοι. Να ευχόμαστε να μη μας τύχει…
