Κομισιόν, Σεντένο, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία κατά Γερμανίας που μπλοκάρει όλες τις επιλογές για πραγματική ελάφρυνση χρέους. Η πίεση της πλειοψηφίας του Eurogroup για συμφωνία στις 21 Ιουνίου και η ντρίπλα Μέρκελ για το ΔΝΤ. Τι αποκαλύπτουν έγγραφα «φωτιά».
Οπως αποκαλύπτει εμπιστευτικό υπόμνημα τεσσάρων σελίδων που έχει στην κατοχή του το Euro2day.gr το Βερολίνο θέλει να επικρατήσει σε όλες τις αποφάσεις, να μην δώσει ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, να «δέσει» τη χώρα μας σε σφικτή επιτήρηση και να χρησιμοποιήσει το όνομα του ΔΝΤ μόνο ως… σφραγίδα ώστε να μην μπορεί να εκδίδει από μόνο του εκθέσεις για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Σύμφωνα με το «υπόμνημα- φωτιά», Γαλλία, Κομισιόν, Ιταλία, Ισπανία, καθώς και ο πρόεδρος του Eurogroup, Μάριο Σεντένο, συμφωνούν για μια σειρά από εμπροσθοβαρή και μεσοπρόθεσμα μέτρα με επιμηκύνσεις που να ξεπερνούν τα 7 έτη για τα δάνεια του EFSF, καθώς και σε κίνητρα ανά έτος, μέσω της αποδέσμευσης των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα (SMPs και ANFAs) για να παραμένει η Αθήνα πιστή στις δεσμεύσεις της.
Ολα τα μπλοκάρει η Γερμανία και η Αγγελα Μέρκελ, η οποία φέρεται να είπε σε κλειστή συνάντηση στον Καναδά, στο περιθώριο των G7, ότι η βάση του κόμματος της δεν δίνει περιθώρια ελιγμών και ελαστικότητας.
Δικαιολογία ή αλήθεια; Κατά τους κκ Μακρόν και Γιούνκερ, η κ. Μερκελ χρησιμοποιεί και θα χρησιμοποιεί αυτή την στρατηγική όχι μόνο για να περάσει στην σκληρή γραμμή στη χώρα μας, αλλά και για να διασφαλίσει τις θέσεις της αναφορικά με την εμβάθυνση της ευρωζώνης και βεβαίως την κάλυψη κρίσιμων κενών θέσεων σε αυτή που θα ανοίξουν μαζικά το 2019.
Τι λένε τα έγγραφα
Οσον αφορά στα μέτρα για το χρέος και τις διαφωνίες τα έγγραφα αναφέρουν:
«Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος συμπεριλαμβάνουν:
1. Επαναγορά των δανείων του ΔΝΤ μερικώς ή ολόκληρα με την χρησιμοποίηση των κονδυλίων που απέμειναν από το παρόν πρόγραμμα, καθώς η χρηματοδότηση μέσω του προγράμματος είναι λιγότερο «ακριβή» για την Ελλάδα. Αυτός ο παράγοντας θα έχει την μεγαλύτερη επίπτωση στην έκθεση βιωσιμότητας του χρέους για κάτι που θα θεωρείται ως διαχειρίσιμο ύψος (χρέους)»
Συνεχίζει το έγγραφο:
«2. Την επανασύσταση της διανομής στην Ελλάδα των κερδών του ευρωσυστήματος από τα προγράμματα ελληνικών ομολόγων «SMP/ANFAs». Αυτό το ποσό μπορεί να δοθεί σε δόσεις κατά την περίοδο 2018-2013. Αυτή η ιδέα έχει ομοφωνία.
Eρχόμαστε τώρα στο «παρασύνθημα» και στα δάνεια του EFSF. Τα έγγραφα λένε ότι η πλειονότητα των χωρών μελών της ευρωζώνης υποστηρίζουν την βελτίωση των όρων της επαναγοράς χρέους από τον EFSF και μάλιστα με «καλές» επιμηκύνσεις, στις οποίες βάζει φρένο το Βερολίνο.
«Η αναδιάταξη (reprofiling) των δανείων του EFSF με την επιμήκυνση τους μετά το 2023 (beginning of the first repayment obligations). Η συζήτηση (debate) είναι η διάρκεια των ωριμάνσεων (maturities) που πρέπει να υιοθετηθεί. Αυτό που έχει συμφωνηθεί από το Eurogroup είναι από 0 μέχρι 15 χρόνια. Οτιδήποτε κάτω από το μίνιμουμ των επτά ετών δεν θα είναι αξιόπιστο για τις αγορές κατά την άποψη μας. (Anything inferior to a minimum of seven years would not be credible to the markets from our point of view”)
«H Γερμανία εξακολουθεί να σπρώχνει για περίπου τρία χρόνια, ενώ το ΔΝΤ και άλλες χώρες σπρώχνουν για 15 χρόνια. Αυτό το αγκάθι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο», αναφέρουν τα έγγραφα.
«Τέλος, ο μηχανισμός για τις αποπληρωμές που θα συνδέονται με την ανάπτυξη(mechanism foradjusting growth-related repayments) υποστηρίζεται από τους περισσότερους παίχτες (players) συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ. Αυτό χρειάζεται για να διατηρήσει την ελαστικότητα που χρειάζεται ώστε να αντιμετωπιστούν νέες μακροοικονομικές αβεβαιότητες στο μέλλον, ενώ δίνει και ένα αξιόπιστο όργανο αποπληρωμής. Αυτό το όργανο υποστηρίζεται σθεναρά από τους Γάλλους και έχει λάβει την στήριξη όλων εκτός της Γερμανίας».
Συνεχίζει το υπόμνημα:
« Η Γερμανία λέει ότι αυτός ο μηχανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτόματακαι το δικαιολογεί με την ανάγκη να υπάρχει ετήσια επανέγκριση (ώστε μάλλον τα εθνικά κοινοβούλια να μπορούν να τον ακυρώσουν).
Ομως η έλλειψη αυτοματισμού δημιουργεί αβεβαιότητα: θα υποσκάπτει την αξιοπιστία του ίδιου του μηχανισμού και συνεπώς την αξιοπιστία προς τις αγορές».
«Προβλέπεται συμβιβασμός ώστε να ικανοποιηθούν οι ανησυχίες της Γερμανίας όμως δεν είναι σίγουρο ότι ο συμβιβασμός αυτός θα γίνει αποδεκτός», λέει το υπόμνημα. Τα έγγραφα υποστηρίζουν ότι είναι αναγκαίο οποιαδήποτε απόφαση για το χρέος να συνοδεύεται με μια μορφή δεσμεύσεων (conditionality).
«Οι χώρες μέλη έχουν ζητήσει διασφαλίσεις (assurances) για να αποφύγουν το ρίσκο του ηθικού κινδύνου (moral hazard) και να διατηρήσουν τα οικονομικά κίνητρα για την Ελλάδα ώστε να παραμείνει στους στόχους μετά το πρόγραμμα. Παρόλα αυτά, οποιεσδήποτε δεσμεύσεις πρέπει να αποφύγουν την σύγκριση με ένα «τέταρτο» πρόγραμμα και (οι δεσμεύσεις) πρέπει να είναι περιορισμένες, αντικειμενικές και λεπτομερείς. Για παράδειγμα τα κέρδη από SMP/AΝFA μπορεί θα θεωρηθεί ως μια από τις δεσμεύσεις.
Ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά…
Τα έγγραφα είναι αποκαλυπτικά ως προς την διαμάχη που έχει ξεσπάσει με το Βερολίνο.«Ο πρόεδρος του eurogroup, οι θεσμοί και η πλειονότητα των χωρών μελών (συμπεριλαμβανομένων και της Γαλλίας, της Ιταλία και της Ισπανίας) είναι ευθυγραμμισμένες στα κύρια στοιχεία της τελικής συμφωνίας για το χρέος».
«Οι διαφορές παραμένουν, όμως, ιδιαίτερα για το reprofiling και τον μηχανισμό ανάπτυξης μεταξύ:
1. Της Γερμανίας από την μία που διατηρεί ακραία γραμμή για την ελάφρυνση του χρέους και την ίδια στιγμή, παρά τις διαφορές επιμένει στην πλήρη συμμετοχή του ΔΝΤ».
2. «Το ΔΝΤ από την άλλη επιμένει σε μεγάλης κλίμακας μέτρων ελάφρυνσης του χρέους. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ έχει κάνει σημαντικά βήματα συμβιβασμού τις τελευταίες εβδομάδες για να γεφυρώσει τις διαφορές με τα ευρωπαικά ινστιτούτα και στο χρέος και στην ανάλυση βιωσιμότητας του. Αυτό ερμηνεύεται ως ένδειξη ότι επιθυμεί να ανοίξει δικό του πρόγραμμα με την Ελλάδα».
«Από την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμμετεχόντων οι δηλώσεις (declarations) του Eurogroup τον Μάιο 2016 και Ιούνιο 2017 πρέπει να γίνουν πράξη. Σε αυτό το στάδιο, ένα σημαντικό θέμα είναι να διασφαλιστεί ότι υπάρχουν άνευ όρων και επαρκή εμπροσθοβαρή μέτρα ελάφρυνσης του χρέους που πρέπει να εφαρμοστούν πριν το τέλος του 2018».
Τι λέει αξιωματούχος της ΕΕ
Υπουργός οικονομικών του Eurogroup επιβεβαιώνει στο Euro2day.gr τα όσα λένε τα εμπιστευτικά έγγραφα και συμπληρώνει ότι «μόνο το Βερολίνο ξέρει πραγματικά τι θα γίνει με τις αποφάσεις αφού η επικράτηση της Γερμανίας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής».
«Οι προτάσεις και οι ενστάσεις της Γερμανίας είναι απαράδεκτες και μπορώ να τις δικαιολογήσω στο πλαίσιο του παιχνιδιού της γάτας με το ποντίκι (cat and mouse) με το ΔΝΤ», τονίζει και συμπληρώνει ότι κατά την άποψη του, η απόφαση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα.
«Μπορεί να προετοιμαζόμαστε όλοι για συμμετοχή του ΔΝΤ μόνο ως τεχνικός σύμβουλος στα πλαίσια της αυξημένης εποπτείας, όμως την τελική απόφαση θα πάρουν Λαγκάρντ και Μέρκελ. Τα πάντα ανατρέπονται σε λίγες ώρες».
Οσο για τις αυξημένες προσδοκίες που καλλιεργούνται για το Εurogroup της 21ης Ιουνίου, ο αξιωματούχος αναφέρει ότι τίποτα δεν έχει κλείσει ακόμα, αλλά και ότι κάποιου είδους προσύμφωνο μπορεί να υπάρξει στην χειρότερη των περιπτώσεων, καθώς το Βερολίνο θέλει συμφωνία «για όλα μαζί».
«Το ιδεατό είναι να υπάρχει συμφωνία σε όλα και μια επικύρωση από τους αρχηγούς κρατών της Ευρωζώνης στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου στις 27».
Πού το πάει το Βερολίνο
Διπλωματικές πηγές από τη Γερμανία, δήλωσαν στο Euro2day.gr ότι η κομματική μηχανή της κυρίας Μέρκελ δεν θα αφήσει τίποτα που να μην αποσαφηνιστεί. Εάν το ΔΝΤ δεν κάνει πίσω στον αυτόματο μηχανισμό και στις επιμηκύνσεις, τότε η Γερμανία θα δηλώσει πρόθεση να συνεχίσει η Ευρωζώνη μόνη της, με την συμβολή του Ταμείου στην επιτήρηση χωρίς ωστόσο να έχει δικαίωμα να κάνει δικές του εκθέσεις. Θα πρέπει δηλαδή το ΔΝΤ να συμφωνεί με την ευρωζώνη χωρίς το δικαίωμα βέτο.
Με άλλα λόγια, η Γερμανία προωθεί αυξημένη εποπτεία και υπό όρους (conditionality) στην ελάφρυνση του χρέους, συμφωνεί με τα κίνητρα για να παραμείνει η Ελλάδα στους στόχους της ετησίως, θέλει επανέγκριση του μηχανισμού ανάπτυξης και όχι αυτοματισμό, θέλει να δώσει μια υπερδόση στην Ελλάδα για να εξαγοράσει μόνη της μέρος ή ολόκληρα τα δάνεια του ΔΝΤ και αυτό να θεωρηθεί ως ελάφρυνση χρέους, ενώ για τα δάνεια του EFSF προτείνει επιμήκυνση μόνο 3 έτη….
