Της Νεκταρίας Μπίλλη
Συχνά αναφερόμαστε στον θεσμικό ρόλο της αντιπολίτευσης, στον συνταγματικά κατοχυρωμένο όπου ασκείται με σκοπό να ελέγχει τις πράξεις και τις παραλήψεις της εκάστοτε κυβέρνησης, να καταθέτει προτάσεις εμπεριστατωμένες και επαρκώς τεκμηριωμένες, να στηλιτεύει τα κακώς γενόμενα και τεκταινόμενα, με κύριο άξονα την εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Επομένως η άσκηση της αντιπολιτευτικής ρητορικής και πρακτικής επιβάλλεται να είναι γόνιμη δημιουργική, παραγωγική, όχι στείρα και ανεδαφική, διότι αν αυτό συμβεί οδηγεί σε ατραπούς. Ιδιαίτερα δε όταν η εκάστοτε αντιπολίτευση προηγήθηκε ως κυβερνόν κόμμα, και αφού ξεκίνησε ένδοξα και πολλά υποσχόμενη ,αφού καλλιέργησε μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες στον λαό, τάσσοντας όλα σε όλους, όταν της δόθηκε η εντολή διακυβέρνησης, «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής».
Σε κάθε οργανωμένη χώρα είναι αδήριτη ανάγκη να υπάρχει παράλληλα με μια σοβαρή κυβέρνηση και μια εξίσου σοβαρή αντιπολίτευση. Πολλώ δε μάλλον όταν η χώρα βρίσκεται σε κομβικό σημείο και έχει να αντιμετωπίσει σοβαρούς κινδύνους που απειλούν τη συνοχή, την κυριαρχία και την ασφάλεια της, όπως παρεμπιπτόντως. Οι αντιπολιτευτικές κορώνες που λέγονται για να λέγονται δεν έχουν τόπο σε μια συγκυρία εξόχως κρίσιμη και εξαιρετικά επικίνδυνη. Οι παράτες και τα συνθήματα καθώς και η «εξωτικές» αγορεύσεις είναι πλέον παρωχημένες, αναχρονιστικές και βρίθουν θυμηδίας.
Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίσει την επόμενη μέρα της υγειονομικής κρίσης –που παρόλο τη σωστή διαχείριση τίποτα δεν έχει τελειώσει αφού ο φόβος ενός πισωγυρίσματος παραμένει υπαρκτός- τις επιπτώσεις και τις προεκτάσεις που επέφερε στην οικονομία, να λάβει τέτοια μέτρα ώστε να κρατηθεί η χώρα όρθια και παράλληλα έρχεται να προστεθεί και η κρίση στα εθνικά θέματα, με τη διαρκώς κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα, συνθέτοντας ένα εκρηκτικό τρίπτυχο κινδύνου.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι καταστάσεις δεν επιτρέπουν στείρες αντιπαραθέσεις, διαγκωνισμούς και πάσης φύσεως λαϊκισμό απ΄όπου αυτός και αν προέρχεται.
Ο τόπος πρέπει να είναι κοινός και ο σκοπός ένας: Η χώρα να βγει όρθια διασφαλίζοντας την εθνική κυριαρχία της. Κυρίως δε στα εθνικά θέματα η αντιπολίτευση πρέπει να στέκεται πλάι στην κυβέρνηση στήνοντας ασπίδα προστασίας της χώρας απέναντι στους εξωτερικούς κινδύνους. Είναι εύλογη η άσκηση ελέγχου από την κάθε αντιπολίτευση αλλά παράλληλα οφείλει να καταθέτει και τη δική της άποψη και αυτή να αξιολογείται. Η άσκηση μικροπολιτικής του εικοσιτετραώρου έχει περάσει ανεπιστρεπτί και πλέον δεν πείθει. Τη δεδομένη στιγμή παρέχεται στην Ελλάδα, μέσω των μέτρων ανακούφισης που δίδονται από την ΕΕ, μια μεγάλη ευκαιρία προκειμένου να προβεί σε ριζικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να αλλάξει το μοντέλο και τη δομή της. Συλλήβδην λοιπόν το πολιτικό σύστημα καλείται σε εποικοδομητική συστράτευση, προκειμένου να σχεδιάσει για το μέλλον με γνώμονα το εθνικό και όχι το κομματικό συμφέρον.
Δυστυχώς η αξιωματική αντιπολίτευση μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου ψάχνει ακόμη την περπατησιά της, στερούμενη επιχειρημάτων και απέχοντας τις περισσότερες φορές από την πραγματικότητα. Δείχνει να αδυνατεί να συμβάλει στον σχεδιασμό της επόμενης μέρας για μια σύγχρονη οικονομική ανάπτυξη βασισμένη στη γνώση και στην καινοτομία, αρνείται να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός καινοτόμου και εκσυγχρονιστικού συστήματος εκπαίδευσης που παρέχει τη δυνατότητα στους μαθητές να λάβουν όσο το δυνατό περισσότερα εφόδια στη ζωή τους μέσα από το δημόσιο σχολείο, εφόδια τέτοια, που κάποιων εξ αυτών τα παιδιά τα έχουν εξασφαλισμένα από τη φοίτηση τους σε δομές της ιδιωτικής εκπαίδευσης και με εξασφαλισμένες τις σπουδές τους στο εξωτερικό. « Η επένδυση στην παιδεία είναι θέμα εθνικής επιβίωσης» είπε ο Πρωθυπουργός και η αναφορά αυτή έχει ρίζες βαθιά στην ιστορία μας.
Ωρίμασαν πλέον οι συνθήκες για να κάνει η χώρα ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Για να δηλώνει ισότιμη με τα πλέον προηγμένα κράτη, για να απεμπολήσει παθογένειες και αγκυλώσεις του παρελθόντος. Είναι πλέον η ώρα των ειδικών και της αριστείας. Και η αριστεία δεν είναι ρετσινιά.
Οι δημοσκοπικές αποτυπώσεις δηλώνουν ότι οι Έλληνες πολίτες πιστεύουν ότι έχουν την κυβέρνηση που τους αξίζει. Ήρθε η ώρα να έχουν και την αντάξια αντιπολίτευση.
