Ο τουρισμός μας έχει στηθεί πάνω στη μαζικότητα. Να είναι γεμάτο το ξενοδοχείο, πατείς με πατώ στα μπαρ, στα εστιατόριο, στα κλαμπ. Πακτωμένα όλα, στενάχωρα, ασφυκτικά τραπέζια, να μην χωρά άλλο. Πολλές φορές κατανοητό, ειδικά στα νησιά. Μικροσκοπικά μαγαζιά κατά μήκος σοκακιών που όλα στηρίζονται ότι θα έρθει πολύς κόσμος για να πουλήσουν από κάτι. Αυτός ο τουρισμός δεν μπορεί να υποστηρίξει υγειονομικά μέτρα όπως αυτά που απαιτούνται. Είναι απλώς αδύνατο πρακτικά. Και αν τους ζητήσουμε να δουλέψουν με 40-50% χωρητικότητα ή ακόμη λιγότερο, απλώς δεν θα ανοίξουν ποτέ. Γιατί δεν τους συμφέρει. Από τη στιγμή, λοιπόν, που αποφασίστηκαν το άνοιγμα των συνόρων, η διακίνηση τουριστών, το άνοιγμα των καταστημάτων και όλων των δραστηριοτήτων που συνεπάγονται συγχρωτισμό, το αποτέλεσμα θα είναι το αναμενόμενο: η επανάκαμψη των κρουσμάτων απευχόμαστε και των θανάτων, μέχρι η επιστήμη να κάνει το θαύμα της. Πάντως όχι τα υγιειονομικά πρωτόκολλα για τα νησιά.
Παλεύουμε με το αδύνατο
Αν δεν έχουμε και υγειονομικά πρωτόκολλα στα νησιά το πιο πιθανό είναι να γεμίσουμε κρούσματα ακριβώς επειδή οι χώροι είναι μικρότεροι και η διασπορά πιο εύκολη. Δυστυχώς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και αυτη τη δυσκολία.
Θα επικαλεστώ και τη λαϊκή ρήση που λέει «Υγεία να έχουμε και όλα τα αλλά γίνονται»
Μην ξεχνάμε οτι το υπέρτατο αγαθό είναι η Υγεία μας.