Χαλαρώσαμε λέει και ξεχάσαμε τα μέτρα. Αυτά τα βασικά όταν κυκλοφορούμε ανάμεσα σε άλλους. Απόσταση και μάσκα όπου χρειάζεται. Εξαιρέσεις είναι αυτοί που φορούν μάσκες και μάλιστα με τον σωστό τρόπο( και όχι στο πηγούνι) και κρατούν τις ενδεικνυόμενες αποστάσεις. Το βλέπουμε παντού. Τόσο που σκέπτεσαι πως τελικά η καλλιέργεια του φόβου και τα πρόστιμα και τα πρόστιμα κράτησαν τους πολίτες περιορισμένους στα σπίτια τους, πολύ λιγότερο από την συνειδητοποίηση πως η απειθαρχία του ενός θα μπορούσε να επηρεάσει περισσότερους. Και η εμβληματική φιγούρα του καθηγητή Τσιόδρα, σε συνδυασμό με το προτεταμένο δάκτυλο του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας επιβεβαίωναν απλώς, την αναγκαστικότητα του εγκλεισμού. Μόλις η εξάπλωσή του ιού περιορίστηκε, μόλις η κυβέρνηση αποφάσισε να αποσυνδέσει τα μέτρα προστασίας (ποια; αυτά που δεν τηρούν ούτε οι υπουργοί!)από τον φόβο της νόσου για να επιταχύνει την επανεκκίνηση της οικονομίας, η συμπεριφορά του μέσου πολίτη εκτράπηκε και το αίσθημα του άτρωτου –ή απλώς του αδιάφορου- κυριάρχησε. Ο φόβος έχει εκλείψει και οι ειδήσεις από την Ιταλία έχουν να κάνουν με την ΑΟΖ και το άνοιγμα των συνόρων. Το οποίο δεν χρειαζόμαστε για να τρέχουμε στις ΜΕΘ. Μια χαρά τα καταφέρνουμε και μόνοι μας.
Τα καταφέρνουμε και μόνοι μας
