Λοιπόν… για να δούμε αν κατάλαβα σωστά. Τώρα ανταλλάσσουν απόψεις οι γιατροί τι θα κάνουν με τον ασθενή με την γάγγραινα. Επειδή η μόλυνση προχωρά, οι μισοί προτείνουν να εφαρμόσουν μια πειραματική θεραπεία- γιατί οι άλλες δεν πιάσανε- με φόβο ο ασθενής να μείνει φυτό και με μια ελάχιστη ελπίδα να την γλιτώσει και η άλλη ιατρική ομάδα επιμένει να του κοπεί το πόδι για να γλιτώσει σίγουρα το υπόλοιπο σώμα. Είμαστε εντάξει με την ανάλυση; Το «Η εγχείρηση επέτυχε, ο ασθενής απέθανε» μετράει σαν εναλλακτική; Μετά από πέντε χρόνια πρωτοφανούς κοροϊδίας, από ενάρξεως της «σωτηρίας» από το ντόπιο πολιτικό σύστημα, οι εταίροι μας έχουν κάθε δικαιολογία να είναι πλέον απεριόριστα δύσπιστοι και, κυρίως, ανυποχώρητα σκληροί. Το είπαν όλοι. Κι ας μην προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τους 5 μήνες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι απλά έκαναν το προηγούμενο χάλι χειρότερο και οδήγησαν τους δανειστές να ζητούν όλα αυτά τα τραγικά. Γιατί αυτά που ζητούν είναι αυτά που ζητούσαν 5 χρόνια τώρα και ευκαιρίας δοθείσης συμπλήρωσαν τον κατάλογο και με άλλες «φρικαλεότητες» όπως χαρακτηριστικά έγραφε χτες το «Spiegel». Όμως, δεν έχουν καμία δικαιολογία να ζητούν για μια ακόμη φορά λάθος πράγματα, που μικρή μόνον σχέση έχουν με την επίλυση του προβλήματος της Ελλάδας και την ομαλή παραμονή της στην ευρωζώνη. Δεν θα πάρουν πίσω τα χρήματα τους ξεπουλώντας και εξαθλιώνοντας την χώρα, αλλά βοηθώντας την να ορθοποδήσει. Και με αυτά που ζητούν δεν την βοηθούν. Επιπλέον, έναν λαό τον ταρακουνάς, τον ξυπνάς από τον λήθαργο, τον βάζεις ακόμη και βίαια μπροστά στον καθρέπτη του, τον τιμωρείς πιθανόν, αλλά δεν τον προσβάλλεις και δεν τον εξευτελίζεις. Δεν είναι καθόλου σοφό. Ειδικά δεν τον ταυτίζεις με τις ευκαιριακές και αναλώσιμες ηγεσίες του, οι οποίες βρέθηκαν να τον κυβερνούν και με δική σου σχεδόν αυταπόδεικτη ευθύνη. Η καθολική και μέχρι τα άκρα επίδειξη ισχύος είναι καλή για πολέμους αλλά όχι και για ενδοοικογενειακές διαφορές.
«Η εγχείρηση επέτυχε, ο ασθενής απέθανε»
