Ένα παλιό σχέδιο που έρχεται ξανά στην επιφάνεια και πλέον υλοποιείται αποτελεί η δημιουργία του “υπερ-ταμείου των 50 δισ. ευρώ που προβλέπει η συμφωνία με την Ευρώπη. Έλκει την καταγωγή του από την εποχή της υπουργίας Γιάννη Παπαθανασίου στο Οικονομικών, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή και είχε παρουσιασθεί από μεγάλο αμερικανικό επενδυτικό οίκο με γνωστή ανάμειξη στα δημοσιονομικά της χώρας ως σχέδιο τιτλοποίησης περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου.
Το σχέδιο, τότε, ήθελε να μπαίνουν σε μια Holding ακίνητα και άλλα περιουσιακά στοιχεία και αυτή να δανειζόταν από τις κεφαλαιαγορές. Την άντληση των κεφαλαίων (αναδοχή) φερόταν να την εγγυόταν μάλιστα ο αμερικανικός οίκος. Για διαφορετικούς λόγους, η κυβέρνηση εκείνη αλλά ούτε η επόμενη κυβέρνηση (Γ. Παπανδρέου) στην οποία παρουσιάσθηκε επίσης από τον ίδιο αμερικανικό οίκο δεν προχώρησε το σχέδιο.
Ωστόσο, το Βερολίνο, λέει το αφήγημα αυτό, δεν ήθελε να χάσει τον έλεγχο επί ενός τέτοιου εγχειρήματος, που έβλεπε πως κέρδιζε οπαδούς, μεταξύ άλλων και λόγω της τότε σημαντικής έκθεσης των γερμανικών τραπεζών στην Ελλάδα. Είναι, λένε οι ίδιες πηγές, τότε που εμφανίστηκε η (γερμανικού DNA) Roland Berger η οποία δια του Markus Krall έκανε σειρά παρουσιάσεων μιας διαφορετικής πρότασης, του σχεδίου “Eureka”, όπως ονομάστηκε.
Η Roland Berger είχε προτείνει τη μεταφορά των προς ιδιωτικοποίηση περιουσιακών στοιχειών της Ελλάδας σε μία εταιρεία συμμετοχών που θα μπορούσε να εδρεύει στο Λουξεμβούργο. Η συγκεκριμένη εταιρεία θα εξαγοραζόταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία και θα κατέβαλε στην Ελλάδα 125 δισ. ευρώ για αντίστοιχης (δυνητικής) αποτίμησης περιουσιακά στοιχεία ώστε η Αθήνα να αποπληρώσει το χρέος της και να το μειώσει κοντά στο 88% του ΑΕΠ με τα τότε δεδομένα. Μια εφάμιλλη πρόταση μάλιστα, με την ονομασία σχέδιο “Αρχιμήδης”, έχει καταθέσει περίπου την ίδια εποχή και η “Πρωτοβουλία Κάππα” στην οποία συμμετείχαν ο Στέφανος Μάνος και ο Γιάννης Στουρνάρας. Την ιδέα ξανάριξε στο τραπέζι, τέλη 2012 αρχές 2013, και το ΔΝΤ.
Όμως είχε ήδη κριθεί (;) ότι η Αθήνα θα μπορούσε μόνη της να παράξει περισσότερη αξία και να αποφύγει την εικόνα της απεμπόλησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αλλά, φευ. Τα αποτελέσματα της ελληνικής διαχείρισης και του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων ήταν επιεικώς πενιχρά. Το πρώτο μνημόνιο προέβλεπε έσοδα 5 δισ. ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις μέχρι τα τέλη του 2011, 15 δισ. ευρώ μέχρι τα τέλη του 2012 και 50 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2015… Τελικά τα συνολικά έσοδα του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων ήταν μέχρι τώρα τρία δισ. ευρώ, το 1,5 δισ. εκ των οποίων κάλυψε ο ΟΠΑΠ με την πώληση του 36% και την παραχώρηση αδειών. Το πρόβλημα όμως δεν εντοπίζεται τόσο στην πλευρά των εσόδων όσο, κυρίως, στην πλευρά της αναδιάρθρωσης των επιχειρήσεων και των αγορών και στην μείωση της εξάρτησης τους από το δημόσιο.
Τι θα περιλαμβάνει
Τώρα το πλάνο επανέρχεται στην “καθαρή” του μορφή: Στοχεύει στην παραγωγή αξίας έως και 50 δισ. σε ορίζοντα 30 ετών. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα λάβει τόσα περιουσιακά στοιχεία τώρα ή έσοδα για αυτά από πώληση τους. Σημαίνει ότι θα διαμορφώσει την αξία τους σε αυτά τα επίπεδα, εκτιμούν ξένοι οικονομολόγοι. Δηλαδή θα επέμβει το management με ότι αυτό σημαίνει για ενθυλακωμένα και μη συμφέροντα στις ελληνικές επιχειρήσεις κρατικού ενδιαφέροντος αλλά και στα ακίνητα.
Στόχος είναι η βαθιά μεταρρύθμιση της λειτουργίας και διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες στο νέο αυτό Ταμείο που θα έχει τελικά έδρα του στην Ελλάδα και θα παραμείνει υπό ελληνικό έλεγχο (;) μπορεί να μεταφερθούν ακίνητα του Δημοσίου, κλειστά στρατόπεδα, βραχονησίδες, κρατικές επιχειρήσεις, τα μελλοντικά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, θυγατρικές και ακίνητα τραπεζών, τραπεζικές μετοχές και, βέβαια, το ίδιο το ΤΑΙΠΕΔ τα περιουσιακά στοιχεία του οποίου εκτιμάται πως αξίζουν περί τα 10 δισ. ευρώ. Η κεντρική διαχείριση του ταμείου αναμένεται να γίνεται από management ελληνικής επιλογής αλλά με αξιολόγηση και από το εξωτερικό.
capital.gr
