Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός τοποθετήθηκε για τον νέο εκλογικό νόμο κατά τη διάρκεια της συζήτησής του στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής. Στη συνεδρίαση παρέστησαν, εκτός των μελών της Επιτροπής, ο Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής και ο Υφυπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, κ. Ιωάννης Μπαλάφας.
Ο Δημήτρης Κρεμαστινός ρώτησε ευθέως τον Υπουργό γιατί δεν εφαρμόζεται η ουσία του Συντάγματος που λέει ότι το εκλογικό σύστημα ψηφίζεται στη Βουλή για να ισχύσει από τη μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση και γιατί επιδιώκεται με όλους τους τρόπους να συγκεντρωθούν 200 βουλευτές χωρίς να υπάρχει προφανής εθνικός λόγος. Λόγος που υπήρχε πέρσι το καλοκαίρι αλλά η Κυβέρνηση επέλεξε να κάνει εκλογές με το παλιό σύστημα και να ωφεληθεί του μπόνους των 50 εδρών. Τεκμηριώνοντας την εκτίμησή του για εθνικής σημασίας λόγο ανέφερε τα μέτρα που επρόκειτο να ζητηθούν μετά το τρίτο μνημόνιο όπως ο ΦΠΑ των νησιών, ο ΕΝΦΙΑ, το υπερταμείο εκμετάλλευσης της χώρας για 100 χρόνια, μέτρα που καλούσαν για ευρεία συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων ώστε να αποφευχθεί κατά το δυνατόν η ζημιά για την Ελλάδα. Ρώτησε επίσης για ποιο λόγο ο Υπουργός Εσωτερικών έφυγε από τις δημόσια διατυπωμένες προτάσεις του περί ανάγκης διάσπασης των μεγάλων περιφερειών γιατί η σημερινή κατάσταση ευνοεί τη διαπλοκή η οποία δια των τηλεοράσεων υποδεικνύει τους εκλεκτούς της βουλευτές και για ποιο λόγο ενώ υποστήριζε το μικρό μπόνους τώρα ο Υπουργός υποστηρίζει τα αντίθετα.
Κλείνοντας την ομιλία του ο Δημήτρης Κρεμαστινός διατύπωσε την επιφύλαξή του για την ψήφο στα 17, με την οποία είπε ότι δεν διαφωνεί αλλά ζήτησε από τον Υπουργό να προσέξει ιδιαιτέρως το θέμα της κομματικοποίησης των σχολείων που θα είναι επιβλαβής για τη συγκρότηση της προσωπικότητας των παιδιών τη στιγμή που θα προετοιμάζονται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο.
Η πλήρης τοποθέτηση του Αντιπροέδρου Κρεμαστινού ακολουθεί:
«ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ (Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριε Πρόεδρε, ξέρετε, το ερώτημα που είναι διάχυτο είναι για ποιον λόγο να μην εφαρμοστεί η συνταγματική επιταγή που λέει ότι το εκλογικό σύστημα που ψηφίζεται πρέπει να ισχύει από τις μεθεπόμενες και όχι τις επόμενες εκλογές. Ήταν μία διάταξη που ψήφισε και ο κ. Κουρουμπλής και όλα τα κόμματα. Για ποιο λόγο την ψήφισαν; Μα αυτό είναι αυτονόητο, διότι όλοι ήξεραν και ξέρουν ότι προέχει κάθε φορά η σκοπιμότητα του κάθε κόμματος που είναι στην εξουσία να κάνει τις εκλογές με το σύστημα που το συμφέρει. Αυτό ήταν γνωστό.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο να κάνουμε αυτή την μεταβολή, αλλά, δυστυχώς, προχώρησε σε μία φράση το Σύνταγμα, που λέει ότι «εκτός κι εάν 200 Βουλευτές το επιθυμούν». Ποια, όμως, είναι η έννοια των 200 βουλευτών του συνταγματικού νομοθέτη; Να τα βρουν οι Βουλευτές μεταξύ τους; Να υπάρχουν αντιπαροχές, τα κόμματα ή οτιδήποτε άλλο για να μαζέψουν τους 200; Όχι, βέβαια. Ο συνταγματικός νομοθέτης το βάζει αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι πρέπει να υπάρχει μείζων λόγος. Και μείζων λόγος υπήρχε το καλοκαίρι το περασμένο.
Και ποιος ήταν ο μείζων λόγος;
Δεν ήταν μείζων λόγος να μπει η απλή αναλογική, να εκπροσωπηθούν όλα τα κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου», μηδενός εξαιρουμένου και να κάνει μία καλύτερη διαπραγμάτευση;
Δεν θα ήταν μείζων λόγος να μη γίνει ο ΦΠΑ, π.χ., 24% και να μείνει στο 13%, για τον τουρισμό ή για το οτιδήποτε;
Δε θα ήταν μείζων λόγος ο ΕΝΦΙΑ να σταματήσει επιτέλους και να μην παραταθεί;
Δεν θα ήταν μείζων λόγος η καλώς ή η κακώς εννοούμενη εκμετάλλευση της χώρας να μην είναι έναν αιώνα και να είναι 30 χρόνια;
Αυτοί είναι οι λόγοι που θα επέβαλαν το προηγούμενο καλοκαίρι να ψηφιστεί η απλή αναλογική. Δεν ήταν για να μπει στην εξουσία το κάθε μικρό κόμμα.
Εγώ, άλλωστε, και τότε που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. συγκυβέρνησε ήμουν, προσωπικά, της γνώμης – και οι άλλοι συνάδελφοι που είναι δίπλα μου αυτή τη στιγμή- να μη συμμετάσχει στην εξουσία το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά έπρεπε να δώσει κυβέρνηση στον τόπο. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τότε δεν ήθελε να τη στηρίξει. Η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν έφτανε. Έπρεπε ή να πάμε σε νέες εκλογές ή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να στηρίξει την κυβέρνηση εκείνη.
Βλέπετε, λοιπόν, ότι δεν είναι πάντα κριτήριο ότι ψηφίζουμε ή δεν ψηφίζουμε γιατί θέλουμε να πάρουμε βουλευτικές καρέκλες. Υπάρχουν κι άλλα κριτήρια, όπως είπε και ο κ. Μπαλάφας, όπως ότι οι άνθρωποι διαφέρουν μεταξύ τους, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Το δέχομαι κι εγώ ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Άρα, εδώ το πρόβλημα είναι σαφές. Άκουσα τον Υπουργό Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή να λέει ότι «η διάσπαση των Περιφερειών είναι αναγκαία διότι έτσι η διαπλοκή θα σταματήσει», δηλαδή, δε θα μπορούν τα μέσα ενημέρωσης να προτείνουν Βουλευτές στις μεγάλες Περιφέρειες και θα τους ξέρουν καλύτερα οι πολίτες.
Τον άκουσα να υπερασπίζεται το μπόνους, με την καλή έννοια του όρου. Δηλαδή, έλεγε «που είναι το κακό 270 βουλευτές να πάρουν αναλογική και 30 να μη πάρουν» Εγώ αυτό το βρίσκω πολύ λογικό, αλλά σήμερα βλέπετε ότι οδηγούμαστε σε ακραίες καταστάσεις.
Θέλετε να σας πω και κάτι άλλο; Εάν θέλει, κ. Μπαλάφα, κύριε Υπουργέ, ο Πρωθυπουργός να κάνει υπέρβαση, στον νόμο που ισχύει σήμερα εάν βάλει μία φράση μέσα και πει ότι το μπόνους δεν το παίρνει το πρώτο κόμμα εάν με αυτό δεν φτάνει τους 151 Βουλευτές, όλες αυτές οι εκλογικές αναμετρήσεις από το 2012 μέχρι σήμερα, θα ήταν με την απλή αναλογική. Κανείς δε θα έπαιρνε το μπόνους.
Γιατί όταν ο κ. Παυλόπουλος έβαλε τις 50 έδρες υπολόγιζε ότι θα γίνεται κυβέρνηση, δεν υπολόγιζε ότι με 18% θα πάρει τότε τις 50 έδρες η ΝΔ. Αυτή είναι η αλήθεια. Κατά συνέπεια εδώ έχουμε ένα περίπλοκο πρόβλημα με το οποίο όλοι κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους. Έχει την πλειοψηφία η κυβέρνηση; Την έχει. Μπορεί να περάσει το νόμο με ευθύνη της; Να τον περάσει. Θα έχει και την ευθύνη της.
Πρέπει να σας πω ότι εγώ δεν έζησα τα γεγονότα, αλλά τα έχω διαβάσει και μπορείτε αν τα διαβάσετε και εσείς, ότι το 1952 με τον Νικόλαο Πλαστήρα Πρωθυπουργό της χώρας, αναγκάστηκε να συμφωνήσει με την Αντιπολίτευση και οι εκλογές να γίνουν με το πλειοψηφικό σύστημα. Το αποτέλεσμα ήταν με πάρα πολύ μικρή διαφορά της αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση, η κυβέρνηση τότε εξασφάλισε 240 βουλευτές και έκτοτε επήλθε και η εκτροπή. Η εκτροπή έγινε όταν μπήκαν τα καλπονοθευτικά συστήματα, έγινε ο ανένδοτος με τον Παπανδρέου και τον Καραμανλή, την ιστορική εκείνη περίοδο, και το αποτέλεσμα ήταν να φτάσουμε στους συνταγματάρχες. Άρα, λοιπόν, τα εκλογικά συστήματα δεν είναι τόσο απλά. Δηλαδή, και η απλή αναλογική εφαρμόστηκε και δεν πέτυχε και δυστυχώς έφερε κατ’ ανάγκη πλειοψηφικό ο Νικόλαος Πλαστήρας. Αυτός ήταν η κυβέρνηση. Δεν ήταν η αντιπολίτευση. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα δούμε διαχρονικά και ιστορικά και όχι φανατισμένα και μικροκομματικά.
Θα σας αναφέρω και κάτι ακόμα. Ποιος θα έλεγε όχι” αν το νόμο που φέρνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ τον έφερνε τον περσινό Ιανουάριο; Είχε βγει στην εξουσία, δεν είχε ανάγκη και ήταν συνεπής στις προγραμματικές του. Όμως, σήμερα, θέλετε δε θέλετε είμαστε καχύποπτοι. Αυτό είναι η αλήθεια. Τώρα ό,τι και να μου πει ο κ. Κουρουμπλής εγώ θα του πω το αντίθετο. Η πραγματικότητα είναι αυτή. Αν δεν δούμε την πραγματικότητα όπως ακριβώς την αντιμετωπίζουμε, τότε θα κάνουμε νέα λάθη. Προσωπικά φοβάμαι ότι εάν υπάρξει η απλή αναλογική, όπως ήταν η αναλογική του ΄45 – ΄52 με την οικονομική κατάσταση που είναι σήμερα η χώρα δεν θα έχουμε καλά αποτελέσματα. Ήδη, βλέπετε πολλά κόμματα να ζητούν π.χ. «εάν δεν μου κάνετε τα εννιά σημεία που θέλω εγώ δεν στηρίζω το σύστημα ή την Κυβέρνηση».
Σε ερώτηση του Υπουργού Εσωτερικών Παναγιώτη Κουρουμπλή για το ποια θα είναι η διαφορά κατά τον Δημήτρη Κρεμαστινό μεταξύ της μιας ή της άλλης απλής αναλογικής, ο Δημήτρης Κρεμαστινός επανήλθε στην πρότασή του, εφόσον δεν γίνει δεκτή η πρόταση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, απαντώντας:
«ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ (Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης): Μα, πάλι θα είναι απλή αναλογική.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ: Ναι, αλλά ο κόσμος θα έχει την ευθύνη της επιλογής του. Αυτή είναι η διαφορά. Δηλαδή, άλλο είναι να έχει την ευθύνη ο κόσμος με την ψήφο. Εγώ για παράδειγμα, πιστεύω ότι εάν ο κόσμος ψήφιζε με την πρόταση που σας είπα δεν θα είχαμε πέντε εκλογές και μπορεί να είχε εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ νωρίτερα και με αυτοδυναμία. Έτσι είναι. Γιατί δεν τα βλέπετε έτσι;
Σε ό,τι αφορά την ψήφο στα 17 έτη. Τα παιδιά της Βουλής των Εφήβων μου είπαν, είναι εντάξει αλλά μην τα βάλετε μέσα στο σχολείο. Μην μας κάνετε την τελευταία τάξη του Λυκείου προεκλογικό σύνθημα. Δηλαδή, μην μας φέρετε τα κόμματα μέσα στα σχολεία στην περίοδο που τα παιδιά συγκροτούν την προσωπικότητά τους για να εισαχθούν στα πανεπιστήμια.
Αυτό, κύριε Κουρουμπλή, πρέπει να το γράψετε στο νόμο. Διότι, καλά είναι όλα αυτά που λέτε, εγώ δεν θα επιχειρηματολογήσω να σας πω για την ωριμότητα των παιδιών και τα λοιπά, γιατί θα μου πείτε ότι και η ωριμότητα των μεγάλων με το Αλτσχάϊμερ μπορεί να είναι αντίστοιχα ανάλογη.
Στα σχολεία όμως εάν μπει αυτό το μικρόβιο της πολιτικής, τότε τα παιδιά αντί να μαθαίνουν αυτά που πρέπει να μαθαίνουν για να μπουν στα πανεπιστήμια, θα συζητάνε πολιτικά από τη δεύτερη και τρίτη λυκείου.
Αυτό πρέπει να το κάνετε. Δηλαδή, δεν θα πρέπει να επιτραπεί να υπάρχουν αυτά που υπάρχουν στα πανεπιστήμια, τα γκισέ των κομμάτων.
Έχετε πάει στα πανεπιστήμια να δείτε πώς γίνονται οι εκλογές; Αλλά το πανεπιστήμιο είναι πανεπιστήμιο. Το φαντάζεστε αυτό να γίνει στα λύκεια;»
