Το ελάφια λοιπόν, ξανά στην Τάφρο και στα πάρκα της Ρόδου, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Δήμαρχος.
Ας κρατήσουμε την επιφύλαξη, για να το πόσο, ένα άγριο ζώο, μπορεί να αποτελέσει τουριστική ατραξιόν, εκτός του φυσικού του χώρου που είναι το δάσος και ας μείνουμε στο ότι, θα μεταφερθούν κάποια, από αυτά που βρίσκονται στο Ελαφοκομείο. Μα το πάρκο των ελαφιών στο Ροδίνι. δημιουργήθηκε, όταν για κάποιους λόγους όλα τα ελάφια μαζεύτηκαν από όλα τα πάρκα και την Τάφρο της Ρόδου (πολλά λέγονται ότι συνέβησαν σχετικά με την ασφάλειά τους). Από τότε αποτελούν ένα πληθυσμό ασφαλείας, σε περίπτωση που συμβεί κάποιου είδους απώλεια στον φυσικό πληθυσμό. Επαυσαν οι λόγοι που τα ελάφια μαζεύτηκαν άρον-άρον από την Τάφρο τότε; Γιατί δεν γίνεται το Ελαφοκομείο χώρος επίσκεψης, αφού προηγουμένως αναβαθμιστεί και εκλείψουν όλα όσα έχουμε διαβάσει σχετικά με την διαβίωση και την ασφάλειά τους στο χώρο; (Υπερ-πληθυσμός, υποσιτισμός, θανάτωση ελαφιών από σκυλιά, έλλειψη ιατρικής υποδομής και φαρμάκων…)
Αλήθεια, τι γίνεται και με την περίπτωση του Πάρκου του Αγίου Σουλά, το οποίο δημιουργήθηκε -μετά από μελέτη μάλιστα, με σκοπό την ανάδειξη και την τουριστική αξιοποίηση του μοναδικού πλατωνιού της Ρόδου; Εδώ, θα σας μεταφέρω τα όσα έχει δηλώσει για το θέμα αυτό ο κ. Νίκος Θεοδωρίδης, σε συνέντευξή του στην «δ», γιατί καλό είναι να μην ξεχνάμε :
Το «πάρκο ελαφιών» του Αγίου Σουλά δημιουργήθηκε στα πλαίσια ευρύτερης μελέτης με τίτλο «Ο βιότοπος του ελαφιού Dama dama», συνέχεια ενός Στρατηγικού Σχεδίου (Master plan), που συντάχτηκε από το Εργαστήριο Δασικής Οικονομικής και Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων, της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στην ομάδα εργασίας του οποίου, μου ζητήθηκε και συμμετείχα προσωπικά, για το Δήμο Καμείρου, μετά από σύναψη «Προγραμματικής Σύμβασης» με την Δασική Υπηρεσία (Υ.Α.Α.Τ.), και η οποία μελέτη υλοποιήθηκε από τον τότε δήμαρχο Καμείρου κ. Στέφανο Δημητρά. Ο σκοπός της δημιουργίας του Πάρκου ήταν πολλαπλός. Μεταξύ των στόχων που τέθηκαν ήταν η ανάδειξη, μέσα από τουριστικά και λοιπά φυλλάδια ή μελέτες και η αξιοποίηση του συγκεκριμένου φυσικού πόρου, που ταυτόχρονα αποτελεί ιστορικό, πολιτισμικό και κοινωνικό αγαθό, για το νησί της Ρόδου, τουριστικά, αναδεικνύοντας όλα τα παραπάνω στοιχεία. Η αξιοποίησή του περιελάμβανε επίσκεψη κατοίκων ή τουριστών στο χώρο, ο οποίος για το λόγο αυτό διαμορφώθηκε κατάλληλα (παγκάκια, υπερυψωμένα παρατηρητήρια, κιόσκια) ως χώρος αναψυχής, προκειμένου να γνωρίσουν και να παρατηρήσουν το ελάφι στο φυσικό του περιβάλλον. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο υπήρχε εντολή ο αριθμός των ζώων να μην υπερβεί τον αριθμό των 7-8. Η σωστή αξιοποίηση θα μπορούσε να δώσει εργασία σε διάφορες ομάδες επαγγελμάτων ή κατοίκων της περιοχής. Επίσης στο χώρο αυτό θα μπορούσε να γίνει παρατήρηση και επιστημονικές μελέτες για το ελάφι της Ρόδου από φοιτητές της Ελλάδας ή του εξωτερικού, εφόσον υπήρχε η σωστή προώθηση και ενημέρωση. Μία άλλη χρήση θα μπορούσε να είναι η χρήση του ως πυρήνα προσαρμογής, σε περίπτωση που υπήρχε ανάγκη, ή μετά από κάποια ανάρρωση ή μετά από κάποιο τραυματισμό, επανένταξης κάποιου ελαφιού στο φυσικό περιβάλλον»
Το πάρκο αυτό όπως υπήρχε καταστράφηκε από την φωτιά. Τι έχει γίνει μέχρι τώρα; Λέει ο κ. Θεοδωρίδης : «Οι ζημιές του Πάρκου, που δεν είναι μόνο η περίφραξη, δεν έχουν ακόμη πλήρως αποκατασταθεί, έχουν όμως γίνει εργασίες αποκατάστασης, όπως απομάκρυνση πολλών καμένων δέντρων, με την επίβλεψη της υπηρεσίας, έχει συνταχτεί και εγκριθεί η μελέτη της Διεύθυνσης Δασών, για την αποκατάσταση της περίφραξης και μετά τη χρηματοδότησή της, μπορεί να δημοπρατηθεί. Πρέπει να καταλάβουμε ότι σήμερα ο χώρος δεν αποτελεί πάρκο ελαφιών, αφού δεν υπάρχουν ελάφια. Είναι ένα δασικό οικοσύστημα που κάηκε μερικώς και χρήζει αποκατάστασης τεχνητής ή φυσικής. Από τη στιγμή δε που τα ελάφια ελευθερώθηκαν δεν έχει τόση σημασία ο χρόνος αποκατάστασης της περίφραξης. Σημασία όμως έχει, εφ’ όσον αποκατασταθεί το πάρκο, ο φορέας που θα το αναλάβει, να υλοποιήσει τους στόχους για τους οποίους δημιουργήθηκε και όχι να αυτοσχεδιάζει. Ούτε τα ελάφια μπορούν να δοθούν σε κάποιον, όποιος και αν είναι αυτός, για να παίζει ή για να τα χαϊδεύει. Τα ελάφια πρέπει να παραμείνουν άγρια για να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς ίδρυσης του πάρκου, αλλιώς δεν υπάρχει, κατά την άποψή μου, λόγος ύπαρξής του. Αυτός ήταν ο αρχικός σχεδιασμός και η ανάγκη ίδρυσης του «πάρκου ελαφιών της Σορωνής. Ένας στόχος που μάλλον μετά την ίδρυσή του δεν κατανοήθηκε και δεν συνεχίστηκε. Ένας στόχος που έχασε το δρόμο του και τελικά δεν επιτεύχθηκε!»
Θα κλείσω με το τελευταίο του κ. Θεοδωρίδη: « Τα ελάφια πρέπει να παραμείνουν άγρια. Δεν είναι για να παίζει κάποιος ή να τα χαϊδεύει». Και παντού, όπου θέλουν σοβαρά να ασχοληθούν κάποιοι με το οικοσύστημά τους και να προωθήσουν ταυτόχρονα και τον περίφημο εναλλακτικό τουρισμό, έχουν φροντίσει για την δημιουργία εθνικών πάρκων και την τοποθέτηση παρατηρητηρίων σ’ αυτά για να παρακολουθεί ο επισκέπτης ή ο ντόπιος την άγρια ζωή του τόπου, ζώα ή πουλιά, στον φυσικό τους χώρο. Δεν τα κάνουν pet για να τα ταίζουν στο στόμα.
Με τόσα χρήματα που έχουν κατά καιρούς δαπανηθεί για μελέτες. για το έρημο ελάφι, αυτόν τον γνωστό άγνωστο, θα είχαν γίνει πολλά. Ισως , όταν αποφασίσουμε για την ανάδειξη αυτού του πλούτου του νησιού με οργανωμένο τρόπο, τεκμηριωμένα, σταθερά και σοβαρά. «Οι μελέτες και οι έρευνες είναι αντατοποδοτικές όταν τις εκμεταλλεύεται κάποιος» όπως λέει και ο κ. Θεοδωρίδης.
Υ.Γ. Προς το παρόν, όσες υπάρχουν, όχι μόνον δεν αξιοποιούνται σοβαρά, αλλά διαβάζονται και λάθος, με σκοπό να στοχοποιηθούν τα ελάφια για τις ζημιές σε αγροτικές καλλιέργειες. Κα κάπως έτσι, αντί να συζητάμε για την αξιοποίηση του, ψάχνουμε για… ελεγχόμενο κυνήγι και καινούργιες μελέτες πάλι. για το εάν και πόσο έχει αυξηθεί ο πληθυσμός.
Προτείνουμε, η επόμενη μελέτη να γίνει για τα κατσίκια και τον έλεγχο-μέτρα του υπερ-πληθυσμού τους και της ανεξέλεγκτης βόσκησης, Τι εννοείτε «δεν γίνονται αυτά, έρχονται και εκλογές;…»
