Εχει μπει στο τραπέζι –έστω και αργά- η θέσπιση αυστηρών όρων και προϋποθέσεων στη λειτουργία των βραχυχρόνιων μισθώσεων, η υπέρμετρη αύξηση των οποίων έχει οδηγήσει σε ένα ράλι δίχως φρένο στα ενοίκια σε όλη τη χώρα, αλλά και να μην μπορούν να βρουν σπίτι σε νησιά εκπαιδευτικοί και γιατροί. Και να μην αρχίσουν οι εύκολες γκρίνιες. Γιατί η ρύθμιση δεν θα αφορά τον Ελληνα ιδιοκτήτη που έχει και θέλει να εκμεταλλεύεται ένα άντε δύο σπίτια, αλλά τις εταιρίες που έχουν μπει ανεξέλεγκτες στον κλάδο και έχουν μετατρέψει ολόκληρες περιοχές και πολυκατοικίες σε ξενοδοχεία. Η πολιτεία δεν πρέπει να παρέμβει μόνο για να εξορθολογίσει τη φορολόγηση αυτής της αναπτυσσόμενης μορφής εκμετάλλευσης των ακινήτων. Πρέπει να ακολουθήσει και τα παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών πόλεων, που έχουν θέσει περιορισμούς προκειμένου να προστατεύσουν τους κατοίκους τους.
Κι άργησε
