Μήπως το παρακάνουμε;

Ο Doug Lansky, εμπειρογνώμονας αειφόρου τουρισμού, ο οποίος βάσει της 20ετούς εμπειρίας του ταξιδεύοντας σε τουλάχιστον 120 χώρεςΚ υποστηρίζει  ότι η Ελλάδα το έχει «παρακάνει» σε κάποια μέρη με τον τουρισμό. «Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την επιτυχία της και τα ισχυρά στοιχεία που έχει να προσφέρει και θα πρέπει να λάβει κάποια προληπτικά μέτρα, για να βελτιώσει τον τουρισμό ώστε να είναι πιο κερδοφόρος, να μένουν περισσότερα χρήματα στην τοπική οικονομία, να είναι πιο βιώσιμος και να αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής των ντόπιων. Η προσθήκη περισσότερων και περισσότερων και περισσότερων τουριστών δεν αποτελεί πια δείκτη επιτυχίας» τονίζει. Προς το παρόν, εμείς αγχωνόμαστε για τα ρεκόρ προσελεύσεως αλλοδαπών και την κατάρριψή τους και διόλου δεν συμμεριζόμαστε την αγωνία όσων προειδοποιούν πως ο υπερτουρισμός είναι βλαπτικότατος με πάμπολλους τρόπους. Υπερτουρισμός σημαίνει, αναπόφευκτα, όλο και λιγότερες ελεύθερες παραλίες για όσους δεν αντέχουν (οικονομικά ή αισθητικά) τις ξαπλώστρες-ντιβάνια. Σημαίνει όλο και περισσότερες παρανομίες κάθε είδους … Οσο τουριστικότερη γίνεται η Ελλάδα (η κάθε τουριστική χώρα), αυτομετατρεπόμενη σε ένα τεράστιο καταναλώσιμο σκηνικό, τόσο λιγότερο Ελλάδα καταντάει. Όπως ανησυχητικά παρατηρεί ο κ. Lansky, τα μέρη με υψηλό τουρισμό που δεν έχουν αντίστοιχα σχέδια βιωσιμότητας, τείνουν να χάνουν την ελκυστικότητά τους. «Στην αρχή, οι ντόπιοι υποδέχονται θερμά τους επισκέπτες και τελικά τους αντιμετωπίζουν σαν σακιά από χρήματα και τους θεωρούν αρκετά ενοχλητικούς», τονίζει. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας. Αποκλειστικά δική μας φαίνεται πως είναι η αμεριμνησία, το «πάμε και βλέπουμε». Αλλού, στη Βαρκελώνη για παράδειγμα και στη Βενετία,  αναζητούν αντίδοτο, θέτοντας όρια. Εδώ η σχετική συζήτηση φαίνεται περιορισμένη στον χώρο των ειδικών. Σποραδικά, κάποιες εφημερίδες αναψηλαφούν, το ζήτημα αλλά δεν καταφέρνουν να συγκινήσουν ούτε τους ποικίλους αξιωματούχους ούτε τους επιχειρηματίες του τουρισμού.