Ενώπιον του Εφετείου Δωδεκανήσου για την ακύρωση της υπ’ αρίθμ. 37/2019 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με την οποία απορρίφθηκε η ανακοπή που άσκησε, προσέφυγε χθες το Ελληνικό Δημόσιο.
Συγκεκριμένα, το Ελληνικό Δημόσιο στρεφόμενο κατά μίας ξενοδοχειακής εταιρείας, μίας εταιρείας εμπορίου ρολογιών και μίας ναυτιλιακής εταιρείας ζήτησε να ακυρωθεί η καταφατική διάταξη Κτηματολογικού Δικαστή, που εξεδόθη το έτος 2012, με την οποία δημιουργήθηκε η Κτηματολογική Μερίδα 6185 Γαιών Αρχαγγέλου, καταγραφείσα θεμελειωδώς ως δημόσια γη, επ’ ονόματι του Ελληνικού Δημοσίου, εκ του οποίου εξαιρέθηκε της μεταγραφής τμήμα εμβαδού 1.725 τ.μ. του υπ’αριθμ. 367805/3-5-1966 παραχωρητηρίου του Υπουργείου Γεωργίας.
Ειδικότερα, μετά το γενόμενο καθορισμό αιγιαλού και παραλίας, δυνάμει της με αριθμ. 1259/1984 απόφασης του Νομάρχη Δωδεκανήσου, η τότε ιδιοκτήτρια και πρώτη των εναγομένων αιτήθηκε ενώπιον του Κτηματολογίου Ρόδου να διαταχθεί η εγγραφή στα κτηματολογικά βιβλία και στο ακίνητο με ΚΜ 18881010 συμπληρωματικής μερίδας 1.725 τ.μ. δηλαδή η εγγραφή του εξαιρεθέντος της μεταγραφής τμήματος του ανωτέρω τεμαχίου διανομής, καθότι το τμήμα αυτό ευρίσκετο εντός της παραχωρηθείσας έκτασης από το Υπουργείο Γεωργίας και πέραν του ορίου αιγιαλού και παραλίας που καθορίστηκε από την κατά νόμο Επιτροπή το έτος 1983.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Ελληνικού Δημοσίου η ανωτέρω αίτηση η οποία κρίθηκε από τον Κτηματολογικό Δικαστή ως νόμιμη και βάσιμη, είναι προφανώς εσφαλμένη, αντικείμενη στις διατάξεις των άρθρων 2 και 3 του ισχύοντος κτηματολογικού κανονισμού, του άρθρου 1 του Α.Ν. 2344/1940 , του άρθρου 1 του νυν ισχύοντος ν.2971/2001 και των άρθρων 966 και 967 ΑΚ και ως εκ τούτου θα πρέπει να ακυρωθεί τόσο αυτή όσο και όλες οι μεταγενέστερες εγγραφές επί της μερίδας αυτής.
Το Ελληνικό Δημόσιο υποστηρίζει ότι η κρίση της εκκαλούμενης ως προς την μη απόδειξη της ιδιότητας της επίδικης έκτασης ως κοινόχρηστης έκτασης αιγιαλού και παραλίας, τυγχάνει εσφαλμένη.
Επισημαίνει ακόμη ότι η επίδικη έκταση ως εμπίπτουσα στην κοινόχρηστη παραλία δεν απώλεσε τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της λόγω της συμπερίληψής της τη γενόμενη διανομή του αγροκτήματος «Κολύμπια».
Ξεκαθαρίζει δε ότι το Ν.Δ. 4424/1964 (άρθρο 4) με το οποίο κυρώθηκε, αφ’ ης ίσχυσε, η με αριθμ.145/1962 πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, η οποία κύρωσε την οριστική διανομή του αγροκτήματος «ΚΟΛΥΜΠΙΑ» Ρόδου, δεν είχε ως συνέπεια και τον αποχαρακτηρισμό των τμημάτων της ενιαίας κοινόχρηστης ζώνης αιγιαλού και παραλίας που εσφαλμένα περιελήφθησαν στα επίμαχα τεμάχια της ως άνω οριστικής διανομής, εφόσον δεν περιέχεται ρητή περί τούτου διάταξη στον κυρωτικό νόμο, ούτε προκύπτει ότι είχε τεθεί τέτοιο ζήτημα υπόψη του κυρωτικού νομοθέτη.
Ο αποχαρακτηρισμός των κοινοχρήστων πραγμάτων των οποίων η καθιέρωση έχει γίνει με νόμο, ως εν προκειμένω με τον Κτηματολογικό Κανονισμό (Κ.Δ.132/1929), θα πρέπει επίσης να γίνει με νόμο, με τον οποίο θα επέρχεται ρητή κατάργηση της ιδιότητάς τους ως κοινοχρήστων πραγμάτων, ώστε να καταστούν δεκτικά συναλλαγής και περαιτέρω διαθέσεως.
Συνεπώς, θα έπρεπε εν προκειμένω να προηγηθεί της διαδικασίας της απαλλοτριώσεως κατά τις διατάξεις της εποικιστικής νομοθεσίας, ο δια νόμου αποχαρακτηρισμός των επίμαχων τμημάτων της ενιαίας κοινόχρηστης ζώνης αιγιαλού και παραλίας, εις τρόπον ώστε με την περιέλευσή τους στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου να καταστεί πλέον δυνατή η παραχώρησή τους από το Δημόσιο στους δικαιούχους, εξαιρουμένης βεβαίως της χερσαίας ζώνης του αιγιαλού, ο οποίος ως δημιούργημα της φυσικής δημόσιας κτήσης είναι κατ’ επιταγή του δικαίου ανεπίδεκτος οποιασδήποτε συναλλαγής και απαλλοτριώσεως.
Εν όψει των ανωτέρω συνάγεται ότι η εσφαλμένη συμπερίληψη κοινόχρηστου χώρου αιγιαλού και παραλίας κατά τη γενόμενη διανομή του αγροκτήματος Κολύμπια και μετά την κύρωση της με το άρθρο 4 ν.δ. 4424/1964 δεν επέφερε αποκαθιέρωση των κοινόχρηστων εκτάσεων αιγιαλού και παραλίας.
Συνεχίζεται η αντιδικία του Ελληνικού Δημοσίου με 3 εταιρείες για ακίνητο στα Κολύμπια
