Θύμωσε ο Θεός, μερικές φορές όταν βλέπει περίεργα και αδικαιολόγητα πράγματα θυμώνει, πάντα όμως προς γνώση και συμμόρφωση, θύμωσε λοιπόν ο Θεός για την απαράδεκτη προς τους Ισραηλίτες συμπεριφορά του ΦΑΡΑΩ και απόφασισε να τον τιμωρήσει.
Σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, επιδημίες, πλημμύρες , ξηρασίες, το ένα μετά το άλλο κτύπησαν την ταλαίπωρη Αίγυπτο και γονάτισαν τον Λαό της, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος.
Όλα αυτά συνέβαιναν, μα ο ΦΑΡΑΩ στα παλάτια του κλεισμένος, συνέχισε να ευδαιμονεί, απολαμβάνοντας τα αποθηκευμένα αγαθά και τα πλούτη του.
Δούλοι, παλλακίδες και υποτακτικοί στην υπηρεσία του, εκπλήρωναν κάθε του επιθυμία.
Κήρυκες διέτρεχαν δρόμους και πλατείες και με φωνή βροντώδη τους κατοίκους ενημέρωναν, για το καθημερινό ενδιαφέρον του ΦΑΡΑΩ και τη λύπη και στεναχώρια του, για τα κακά που εχουν βρεί τον τόπο.
Να κάνουν υπομονή τους ζητούσε, από τα λίγα που έχει τους διαμηνούσε,ότι θα μοιράσει όσα περισσεύουν, σε αυτούς που εχουν πιό πολλή ανάγκη.
Για τα χωράφια και τις καλλιέργειες που καταστράφηκαν, έδωσε, λέγαν οι κήρυκες, την εντολή, να μετρήσουν τις ζημιές οι υποτακτικοί του και ότι κάποιος τρόπος θα βρεθεί να αποζημιωθούν, μάλιστα οι κήρυκες επέμεναν, πως άμεσα αυτοί που είχαν καταστραφεί, θα έπαιρναν την αποζημίωση.
Για όσες εκτάσεις ο Νείλος βάλτους τους έκανε, διαβεβαίωνε πως άμεσα άνθρωποι δικοί του, σχεδιάζουν παρεμβάσεις για την αποκατάσταση των ζημιών.
Θα είναι τέτοιου είδους οι παρεμβάσεις, διαβεβαίωναν οι κήρυκες, που τα χωράφια τους θα γίνουν καλύτερα από ότι ήταν.
Δεν είμαι και πολλά χρόνια ΦΑΡΑΩ, με διάθεση απολογητική έλεγε, τί να προλάβαινα να κάνω και τί να διορθώσω, άνθρωποι καλοί είστε όλοι σας, είμαι σίγουρος ότι κατανοείτε ποια είναι η θέση μου, όταν στέφθηκα ΦΑΡΑΩ, δεν ήταν τα πράγματα έτσι όπως θα έπρεπε, ζητώ την κατανόηση σας, δύσκολες είναι οι στιγμές, θα ξεπεραστούν.
Βλέπετε πως εγώ είμαι κοντά σας, είμαι δίπλα σας και πράγματι, με την άμαξα του την χρυσή και με ένα πλήθος υποτακτικών, δούλων και κηρύκων επισκέφθηκε τις περιοχές που είχαν δεχτεί τις πιο μεγάλες καταστροφές και μοίρασε χαμόγελα και υποσχέσεις.
Αντιδράσεις από το πλήθος δεν είχε, μερικοί μάλιστα γονατιστοί, του φιλούσαν τα χέρια, «πατέρα μας και αφέντη μας», του έλεγαν, σε εσένα αφήνουμε, στα δικά σου χέρια και στις δικές σου αποφάσεις, τη τύχη την δικιά μας και την τύχη των παιδιών μας.
Χρόνια να μας κόβει ο Θεός και σε εσένα να τα δίνει «πολυχρονεμένε μας αφέντη».
Σε άρχοντες τοπικούς και φυλάρχους, την εντολή έδωσε να κρατούν το στόμα τους κλειστό, αν μπορούσε η Γή να τους καταπιεί, να εξαφανιστούν, θα ήταν ότι καλύτερο, η αφάνεια και ανυπαρξία σας τους διαμηνούσε, είναι το καλύτερο φάρμακο για αυτήν την περίοδο.
Στην ανάγκη και στην πιθανή πίεση των κατοίκων, ένα και μόνο θα λέτε,
«ο Θεός να φιλά και να προστατεύει τον πατέρα και αφέντη μας, τον μεγάλο ΦΑΡΑΩ, γιατί αυτός και μόνο αυτός μπορεί, όχι μόνο να μας σώσει από τις καταστροφές, αλλά να κάνει και πράγματα, ούτως ώστε να μην συμβούν ξανά όσα τώρα ζούμε».
Δεν είχε και πολλούς έμπιστους υποτακτικούς, σε αυτούς μόνο μιλούσε, τους λίγους και διαλεκτούς και την γνώμη τους σε τέτοιες δύσκολες στιγμές, τους ζητούσε να του πούν.
Από τον πρώτο καιρό που στέφθηκε Αυτοκράτορας, την ίδια μέθοδο ακολουθούσε,
αν ήταν βλάκας ή δεν ήταν, πολλη σημασία για τον κόσμο δεν είχε, αυτό που είχε σημασία, ήταν η εικόνα που εμφάνιζε, δεν λένε η εικόνα «χίλιες λέξεις»;
Μια και μόνο ικανότητα ζητούσε να έχουν οι έμπιστοι υποτακτικοί του, να του διαμορφώνουν, την καλή εικόνα.
Όχι ότι τον τρόμαζαν οι αντιδράσεις του πλήθους, πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι είναι, σκεπτόταν, αυτό που τους βασανίζει ένα και μόνο είναι, να βρούν ένα καρβέλη ψωμί, να γεμίσουν το στομάχι των παιδιών τους και το δικό τους.
Όταν αυτό τους βασανίζει, πού μυαλό για διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις, άσε που οι έμπιστοι μου, μου εξομολογήθηκαν ένα μυστικό, θα τους δώσουμε τώρα ότι τους δώσουμε, μετά όμως θα τους χρεώσουμε, για να έχουν μια ζωή μπροστά τους για να ξεχρεώσουν.
«Πείνα και χρέος του έλεγαν, είναι οι πιο βαρειές και σίγουρες αλυσίδες».
Άκουσε ότι άκουσε, μετα πήγε για ξεκούραση, τον πήρε ο ύπνος και ονειρευόταν την μακροημέρευση του και στην ζωή και στην εξουσία.
Μια γριούλα θεοσεβούμενη με τα μάγουλα μουσκεμένα από τα δάκρυα, αναρωτιόταν, μα
«γιατί Θεέ μου, τον ΦΑΡΑΩ ήθελες να τιμωρήσεις, αλλά στο τέλος, όλους εμας τιμώρησες»
Η τιμωρία επί δικαίων και αδίκων, ο Θεός όμως έκανε αυτό που ήθελε, οι Ισραηλίτες κατάφεραν να φύγουν από την Αίγυπτο και την τυρρανία του ΦΑΡΑΩ, η επιλογή η δικιά μας σήμερα ποια είναι, να επιλέξουμε την φυγή σαν τους Ισραηλίτες ή του ΦΑΡΑΩ την εκθρόνιση;
Οι σημερινές ομοιότητες με τα πρόσωπα της Βιβλικής αφήγησης, είναι στην διακριτική σας ευχέρεια, ποιος ο ΦΑΡΑΩ, ποιοι οι έμπιστοι υποτακτικοί, ποιοι οι κήρυκες, ποιοι οι δούλοι, ποιος ο Λαός, είναι στην δική σας καλή ή κακή κριτική ικανότητα.
Παρασκευάς Γιάννης
Ρόδος 13/8/2021
