Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Ανάμεσα σε διελκυστίνδα δυνάμεων βρίσκεται η Σύμη, καθώς από τη μία πλευρά οι ιδιώτες επενδύουν για την τουριστική της ανάπτυξη και από την άλλη ολόκληρο το νησί παραμένει δεμένο σε προβλήματα που υπονομεύουν την προσπάθεια που γίνεται από Συμιακούς και μη.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ακτοπλοϊκή, απογευματινή σύνδεση του νησιού με τη Ρόδο. Η έλλειψή της αποστερεί από το τουριστικό της προϊόν τεράστιο αριθμό, για τα δεδομένα της Σύμης, διανυκτερεύσεων. Η απώλεια είναι αναπόφευκτη, καθώς οι τουρίστες μετακινούνται με τις πτήσεις τσάρτερ που έχουν ως προορισμό το αεροδρόμιο «Διαγόρας» και μόνον εκείνοι που φτάνουν στη Ρόδο πριν από τις 07.00’ το πρωί τελικώς καταφέρνουν να προλάβουν τα πλοία της γραμμής που αποπλέουν στις 08.30’ και 09.00’ της ίδιας μέρας. Ολοι οι υπόλοιποι παραθεριστές που αφικνούνται στη διάρκεια της μέρας, δεν βρίσκουν καράβι για να μεταβούν στον τελικό τους προορισμό. Ολοι τους είναι αναγκασμένοι να διανυκτερεύσουν στη Ρόδο, περιμένοντας τα σκάφη της επόμενης μέρας.
Το ίδιο πρόβλημα επαναλαμβάνεται και κατά την αναχώρηση εκείνων που παραθερίζουν στη Σύμη. Τα καράβια αποπλέουν από το νησί μετά τις 15.00’ και η προσέγγισή τους στη Ρόδο γίνεται μετά τις 18.00’. Ετσι, όσοι έχουν πρωινές ή μεσημεριανές πτήσεις επιστροφής στην πατρίδα τους, είναι υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουν τη Σύμη μία μέρα νωρίτερα, να κάνουν διανυκτέρευση στη Ρόδο και την επομένη να αναχωρήσουν από το «Διαγόρας». Στην πράξη, από ένα πακέτο επτά διανυκτερεύσεων που κανονίζεται για Σύμη, επί της ουσίας το νησί ωφελείται μόνο τις πέντε διανυκτερεύσεις.
Πρέπει να σημειωθεί ότι δύο φορές την εβδομάδα δίνει μια κάποια λύση η Blue Star, όμως η Σύμη χρειάζεται σε καθημερινή βάση τουλάχιστον μία απογευματινή ακτοπλοϊκή σύνδεση από τη Ρόδο. Η έλλειψή της προκαλεί τεράστιες απώλειες. Εχουν απώλειες οι μικροξενοδόχοι, το ίδιο και οι καταστηματάρχες, το ίδιο και όλοι εκείνοι που διαμένουν μόνιμα στο νησί.
Δημιουργούνται
συνεχώς νέες κλίνες
Μικρά, boutique καταλύματα έχουν δημιουργηθεί και δημιουργούνται σε κάθε γωνιά της Σύμης. Από το Γυαλό, στο Χαράνι και το Νημποριό, και από το Χωριό μέχρι το Πέδι έχουν αξιοποιηθεί πολλές, παλιές κατοικίες και έχουν μετατραπεί σε μικρά «παραθεριστικά διαμάντια». Στους χώρους αυτούς έχει αφιερωθεί πολλή δουλειά και μεράκι, ώστε το μισογκρεμισμένο να αναστηλωθεί και το σχεδόν νεκρό να ξαναζωντανέψει.
Οι αναστηλώσεις και οι ανακαινίσεις στη Σύμη είναι εξαιρετικά δύσκολη και δαπανηρή δουλειά. Στις περισσότερες περιπτώσεις η μεταφορά των δομικών υλικών εξακολουθεί να γίνεται με τα γαϊδουράκια, που ανεβοκατεβαίνουν την Καλή Στράτα. Ατέλειωτος ιδρώτας, σκληρή δουλειά, αμέτρητες εργατοώρες για να γίνει ένα καινούργιο κατάλυμα. Το αισθητικό αποτέλεσμα, για τα περισσότερα είναι εξαιρετικό, εφάμιλλο της τέχνης των Συμιακών ξυλουργών.
Ολη αυτή η προσπάθεια έχει αρχίσει να ανεβάζει τον πήχη της αισθητικής. Δεν είναι υπερβολή να σημειωθεί ότι σήμερα στη Σύμη βρίσκονται ορισμένα από τα πιο καλαίσθητα boutique καταλύματα σε σύγκριση με ολόκληρη την Ελλάδα. Για το λόγο αυτό και οι προοπτικές για την τουριστική ανάπτυξη της Σύμης είναι τεράστιες αρκεί να διευθετηθεί η απογευματινή, ακτοπλοϊκή σύνδεση.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το κόστος αυτής της σύνδεσης δεν είναι δυνατόν να το επωμιστούν ούτε οι Συμιακοί, αλλά ούτε και οι ακτοπλοϊκές εταιρείες που πραγματοποιούν το πρωινό δρομολόγιο Ρόδο – Σύμη και το απογευματινό Σύμη – Ρόδο. Η συγκεκριμένη δαπάνη αποτελεί αποκλειστική υποχρέωση του κράτους.
Ένα κράτος που ζητά
χωρίς να δίνει
Η Σύμη αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της αδικίας που επικρατεί στην Ελληνική επικράτεια. Αρκεί να σημειωθεί ότι το κόστος επίλυσης όλων των προβλημάτων του νησιού, συμπεριλαμβανομένου και του ακτοπλοϊκού (για έναν ολόκληρο χρόνο) δεν υπερβαίνουν σε κόστος το αντίστοιχο που είχαν μόλις δύο από 102 χιλιόμετρα της νέας, υπερσύγχρονης Ιόνιας Οδού (αυτοκινητόδρομος Αντιρρίο – Ιωάννινα, διαδρομή που εξυπηρετείται άριστα και από την παλαιά εθνική οδό).
Η πολιτεία είναι απούσα από τα προβλήματα της Σύμης (όπως και όλων των υπολοίπων νησιών), τα οποία σε κόστος ούτε μεγάλα είναι, ούτε και άλυτα. Απλώς, είναι επιλογή της Κυβέρνησης να επικεντρώνει το βάρος της μόνο στους οικονομικούς ελέγχους και να λειτουργεί κατά τα πρότυπα της οθωμανικής επικυριαρχίας, στη διάρκεια της οποίας οι υπόδουλοι είχαν μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα.
