Την ανάγκη για βαθιές θεσμικές αλλαγές στη χώρα και στο πολιτικό σύστημα, αναφέρθηκε ο Δήμαρχος Κω κ.Γιώργος Κυρίτσης κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Νικητιάδη.
Ο Δήμαρχος τόνισε ότι ‘’το πολιτικό σύστημα της χώρας λειτούργησε εγκλωβισμένο σε ένα ευρύ πλέγμα πελατειακών σχέσεων.
Οι μεγαλύτερες ευθύνες βαρύνουν τα κόμματα που κυβέρνησαν.
Δεν είναι όμως άμοιρες ευθυνών και οι πολιτικές δυνάμεις που μπορεί να μην άσκησαν διακυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια αλλά συντήρησαν τη λογική του λαϊκισμού και των πελατειακών σχέσεων.’’
Ο Γιώργος Κυρίτσης έθεσε ως μέγιστη προτεραιότητα την ανάγκη συμφωνίας όλων των πολιτικών δυνάμεων αλλά και της ίδιας της κοινωνίας σε ένα ευρύ πλαίσιο αλλαγών σε θεσμικό και συνταγματικό επίπεδο, επισημαίνοντας:
‘’Οι αλλαγές αυτές πρέπει να οδηγούν σε ένα Κράτος ισονομίας, δικαιοσύνης.
Σε ένα Κράτος αποτελεσματικό, που θα σέβεται τον πολίτη.
Που δεν θα επιτρέπει πολιτικές παρεμβάσεις στη λειτουργία του.
Η χώρα χρειάζεται ένα νέο Σύνταγμα.
Χρειάζεται ισχυρούς θεσμούς κυρίως χρειάζεται θεσμούς που θα λειτουργούν και τους οποίους θα σέβονται οι πολίτες.
Μέσα από αυτές τις αλλαγές θα αναγκαστούν να αλλάξουν και τα ίδια τα κόμματα.
Να μετεξελιχθούν σε κόμματα αρχών και ιδεών, γιατί σήμερα τα κόμματα είναι ένα άθροισμα μηχανισμών που ενίοτε συνιστούν την ηγετική ομάδα κάθε κόμματος.’’
Αναφερόμενος στο θέμα του εκλογικού νόμου, ο κ.Κυρίτσης είπε:
‘’Ο εκλογικός νόμος δεν πρέπει να αλλάζει με μόνο κριτήριο να εμποδιστεί ο σχηματισμός κυβέρνησης ή για να ανακοπεί η δυναμική ενός κόμματος.
Ο εκλογικός νόμος πρέπει να αποτελεί μία από τις σταθερές ενός νέου πολιτικού συστήματος.
Τι εννοώ με τη λέξη ‘’σταθερές’’.
Εννοώ ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα πάγιο και μόνιμο εκλογικό σύστημα η αλλαγή του οποίου θα συνδέεται με συνταγματική αναθεώρηση, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει ευρεία πλειοψηφία.
Σήμερα μια απλή ή συγκυριακή κυβερνητική πλειοψηφία αρκεί για να αλλάξει ο εκλογικός νόμος. Η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση και το bonus των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, υποτίθεται ότι θεσμοθετήθηκε για να ενισχύει την προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης.
Πρέπει όμως να υπάρχει ένα όριο σε αυτό για να μην μετατρέπεται αυτό σε στρέβλωση.
Το πρώτο κόμμα δεν μπορεί με οποιοδήποτε ποσοστό να παίρνει το bonus των 50 εδρών. Το bonus των 50 ή 30 εδρών θα πρέπει να δίνεται στο πρώτο κόμμα μόνο αν υπερβαίνει ένα ποσοστό που θα υπερβαίνει το 33 ή 35%.Χρειαζόμαστε ένα πάγιο εκλογικό σύστημα που πρέπει κατά κύριο λόγο να στοχεύει σε τρεις βασικές αρχές:
α. Στο σχηματισμό κυβερνήσεων και στον αποκλεισμό του ενδεχομένου ακυβερνησίας και διαρκούς πολιτικής κρίσης.
β. Στη μέγιστη δυνατή αντιπροσώπευση όλων των κομμάτων.
γ. Στην ενθάρρυνση της συνεργασίας και της προγραμματικής σύγκλισης των κομμάτων. Για παράδειγμα το bonus των 50 εδρών θα μπορεί να δίνεται στα κόμματα που θα δηλώνουν εκ των προτέρων ότι θα συνεργαστούν στη βάση μιας κοινής προγραμματικής σύγκλισης και συμφωνίας. Εφόσον πλειοψηφήσουν πλέον αυτά τα κόμματα.’’
Αναφερόμενος στο δίλημμα σταυρός ή λίστα, ο Γιώργος Κυρίτσης τόνισε ότι:
‘’Υπάρχουν δύο στάδια πριν προχωρήσουμε στην κατάργηση του σταυρού προτίμησης:
1ον-Οι θεσμικές αλλαγές στο Σύνταγμα και στη λειτουργία του Κράτους.
2ον-Ο εκδημοκρατισμός των κομμάτων και η συμμετοχή των πολιτών στη λειτουργία τους και στις αποφάσεις που λαμβάνονται.
Αυτή τη στιγμή, καλώς ή κακώς, ο πολίτης είναι εκείνος που έχει τη δυνατότητα να επιλέγει τον εκπρόσωπο του στη Βουλή.
Επιβραβεύει με την ψήφο του αλλά έχει το δικαίωμα μετά από 4 χρόνια να τιμωρήσει με την ψήφο του όποιον δεν κρίνει ότι δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του.
Αυτή τη στιγμή, με τον τρόπο που είναι διαρθρωμένα και λειτουργούν τα κόμματα στην Ελλάδα, η κατάργηση του σταυρού προτίμησης θα προσδώσει τεράστια ισχύ σε αυτό το άθροισμα των μηχανισμών και κυρίως στον αρχηγό κάθε κόμματος.
Γιατί ο αρχηγός είναι εκείνος που θα αποφασίσει τη σειρά εκλογιμότητας των υποψηφίων.
Έτσι όπως είναι σήμερα τα κόμματα, η εφαρμογή της λίστας χωρίς να έχει προηγηθεί ένα ευρύ πλαίσιο αλλαγών στο Σύνταγμα, στο Κράτος και στη λειτουργία των θεσμών, θα οδηγήσει στην απόλυτη κυριαρχία των αρχηγών των κομμάτων και των μηχανισμών.
Οι αρχηγοί των κομμάτων και οι μηχανισμοί θα επιβάλλουν την απόλυτη κυριαρχία τους.
Αυτό θα εξαφανίσει κάθε έννοια εσωκομματικής δημοκρατίας, θα αναγκάσει τον Βουλευτή να ενταχθεί στη λογική μιας σκληρής και απόλυτης κομματικής πειθαρχίας.
Αντίθετα αν υπήρχαν κόμματα αρχών με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες και με ενεργό συμμετοχή των μελών και των πολιτών σε αυτές, δεν θα υπήρχε αυτός ο κίνδυνος.
Θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε στην κατάργηση του σταυρού προτίμησης αν πρώτα οι πολίτες ή τα μέλη κάθε κόμματος ψήφιζαν και επέλεγαν σε προκριματικές εκλογές τους υποψηφίους βουλευτές του κόμματος τους.’’
