Kαι ποινική διάσταση προσέλαβε η διαμαρτυρία κατοίκων της Πάτμου για τον χαρακτηρισμό του 80% περίπου εκτάσεων του νησιού ως δασικό – χορτολιβαδικό και κατά συνέπεια ως ανήκον στην ιδιοκτησία του Ελληνικού Δημοσίου.
Κάτοικοι του νησιού προσέφυγαν ήδη ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών της Κω και κοινοποίησαν την αναφορά τους στον Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου και τον Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου.
Με την μηνυτήρια αναφορά χαρακτηρίζουν ως παράνομη και αυθαίρετη την ανάρτηση των δασικών χαρτών για την Πάτμο, ενώ υπαίτια θεωρούν την Διευθύντρια της Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου ζητώντας την άσκηση ποινικής δίωξης εις βάρος της για παράβαση καθήκοντος.
Σύμφωνα με την αναφορά η Διεύθυνση Δασών Δωδεκανήσου δεν αναγνωρίζει τον χρυσόβουλο λόγο του Αλέξιου Κομνηνού αυτοκράτορα του Βυζαντίου, ως αδιαμφισβήτητο τίτλο ιδιοκτησίας της εν Πάτμω Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου για ολόκληρη την Πάτμο.
Υποστηρίζουν ακόμη ότι οι απόψεις, περί δήθεν ιστορικής και άνευ ουσιαστικής αξίας του άνω χρυσόβουλου, έχουν απορριφθεί είτε με έγγραφα του Υπουργείου Οικονομικών, είτε με δικαστικές αποφάσεις και διατείνονται ότι η Διεύθυνση Δασών επιχειρεί εκ νέου να επαναφέρει τις απορριφθείσες απόψεις και γνώμες, εμπλέκοντας την Μονή αλλά και τούς ιδιοκτήτες των ακινήτων του νησιού, σε μία κατάσταση τετελεσμένη, υπέρ τού Δημοσίου, με την ανάρτηση των δασικών χαρτών.
Επισημαίνουν ότι το χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού μνημονεύεται και αναγνωρίζεται, με τις παρακάτω αναφερόμενες δικαστικές αποφάσεις ήτοι:
– Με την υπ. αριθμ. 64/2007 απόφαση τού δικαστικού συμβουλίου τού Ε΄ τμήματος του Αρείου Πάγου.
– Με την υπ. αριθμ. 62/2006 απόφαση τού δικαστικού συμβουλίου των Εφετών Δωδεκανήσου.
– Με την υπ. αριθμ. 127/2003 απόφαση τού δικαστικού συμβουλίου των Πλημμελειοδικών Κω.
Ισχυρίζονται ακόμη ότι εγγραφα τα οποία συνηγορούν υπέρ της ιδιοκτησίας της Μονής, διαστρεβλώθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν κατά το έτος 2000, από τον τότε προϊστάμενο της τότε Κτηματικής Υπηρεσίας Δωδεκανήσου τα οποία όμως απορρίφθηκαν πανηγυρικά.
Οι αναφέροντες τονίζουν μεταξύ άλλων ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν είχε ποτέ κυριαρχικά δικαιώματα στο νησί και τονίζουν ο χαρακτηρισμός των ακινήτων ως δασικών δεν αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς αυτών, αλλά μόνο την φύση του εδάφους τους, παραπέμπει το ολιγότερο σε αφελείς, διότι δια του χαρακτηρισμού του ακινήτου ως δασικού, αναγνωρίζεται ως κύριος αυτού, με το τεκμήριο κυριότητος το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεώνοντας τους ιδιοκτήτες των ακινήτων σε ευθεία αντιπαράθεση με αυτό εφαρμοζομένων των διατάξεων που προβλέπονται γα τα ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου, ήτοι: αναγκαστική υποβολή αντιρρήσεων συγκροτουμένων προς τούτο ειδικών επιτροπών, αφαιρουμένου παντός δικαιώματος προσφυγής στα αστικά δικαστήρια και μόνο σε περίπτωση απόρριψης αυτών, τότε δύναται η δυνατότητα προσφυγής στα πολιτικά δικαστήρια.
Υποστηρίζουν ότι είναι προφανής η δέσμευση των ακινήτων το ολιγότερο μια πενταετία με τον κίνδυνο της απώλειας τους.
Ισχυρίζονται ακόμη ότι από τις ως άνω ενέργειες της Διεύθυνσης Δασών προκαλείται τεράστια μείωση της αξίας των ακινήτων στην Πάτμο και οικονομική βλάβη ολοκλήρου του νησιού, από την απώλεια σημαντικών οικονομικών πόρων, που προκαλούνται με την μείωση των συναλλαγών των ιδιόκτητων ακινήτων τού νησιού.
Προκαλείται ακόμη, όπως τονίζουν, επιπρόσθετη ανεργία, σ΄ αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στους επαγγελματίες 180 περίπου επαγγελμάτων που ασχολούνται με την οικοδομή αλλά και μελλοντική ερήμωση τού νησιού, για τα επόμενα χρόνια, εφόσον το νησί δεν μπορεί να επιβιώσει μόνο με την περιστασιακή άσκηση των τουριστικών επαγγελμάτων, κυρίως νέων ατόμων όπου αναγκάζονται να μετοικίσουν εκτός Πάτμου προς ανεύρεση εργασίας.
Ποινική διάσταση προσέλαβαν οι διαμαρτυρίες των κατοίκων της Πάτμου για τους δασικούς χάρτες
