Γράφει ο
Νεκτάριος Καλογήρου
Η κυρία Κατερίνα, είναι Ροδίτισσα 55 ετών και σε αυτή τη φάση της ζωής της αναγνώρισε την ανάγκη της να αλλάξει. Το είδος της αλλαγής που χρειαζόταν δεν μπορούσε να το προσδιορίσει, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να ξεκινήσει ένα “ταξίδι” στο άγνωστο. Η απόφασή της αυτή δεν ήρθε μετά από παρότρυνση κάποιων μελών της οικογένειάς της, ούτε και πέρασε κάποια σοβαρή ασθένεια που την τάραξε συθέμελα. Το έκανε, απλώς, ακούγοντας την αρχέγονη, εσωτερική της ανάγκη να εξελιχθεί. Η κυρία Κατερίνα είναι μόνο ένα από τα πρόσωπα που συμμετείχαν στο ψυχοθεραπευτικό τριήμερο “Η μεταμορφωτική δύναμη της αποδοχής” που υλοποιήθηκε στα Κοσκινού και έδειξε το πόσο τελικά ο σύγχρονος άνθρωπος, ως πλημμυρισμένος από γνωστική χοληστερίνη, έχει σοβαρή αδυναμία στο να βιώσει ικανοποίηση στην κάθε του ημέρα.
Ίσως το συμπέρασμα στην τελευταία πρόταση της παραπάνω παραγράφου να φαίνεται ως γενίκευση, ωστόσο στο τριήμερο ψυχοθεραπευτικής συνάντησης (Παρασκευή 08 έως Κυριακή 10 Νοεμβρίου) αυτό προέκυψε εντελώς αβίαστα. Η ομάδα της δράσης, όπως οργανώθηκε από τη Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας, Συνθετικής Προσέγγισης κα. Βάσω Μπάλα, αποτελούνταν από εντελώς ετερόκλητους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες, όλων των ηλικιών. Το κάθε μέλος κλήθηκε να αναγνωρίσει στον εαυτό του την ύπαρξη της απόσυρσης, δηλαδή της διαδικασίας που είναι απαραίτητη μετά από κάθε δράση, έτσι ώστε η ικανοποίηση να βρει χώρο να απλωθεί και χρόνο για να μεγαλώσει. Αυτός ο χώρος και ο χρόνος ή αλλιώς το “δημιουργικό κενό” είναι εκείνο που χρειάζεται, για παράδειγμα, ακόμα και το καλύτερο φαγητό του κόσμου ώστε να δημιουργήσει την αίσθηση της πληρότητας σε εκείνον που το απόλαυσε.
Η πορεία προς
την ικανοποίηση
Η ικανοποίηση είναι το νόημα μέσα στην κάθε ημέρα. Είναι εκείνη που έρχεται ως η απάντηση στο θεώρημα που θέλει «την ημέρα που έχω και δεν κάνω “τίποτα”, είναι σαν να μην την έχω». Προφανώς το “τίποτα” δεν αφορά σε εργασία.
«Η ανθρώπινη τάση για ικανοποίηση είναι μόνο ο μισός δρόμος» δήλωσε προς τη “δημοκρατική” η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και οργανώτρια του σεμιναρίου κα. Βάσω Μπάλα. Ολες οι δράσεις και οι δραστηριότητες, η εργασία, η παραγωγή, το φαγητό, η διασκέδαση, ο έρωτας ξεκινούν από την ανάγκη της εκπλήρωσης και της εσωτερικής ικανοποίησης. Ωστοσο, όπως εξήγησε η κα. Μπάλα «ο υπόλοιπος μισός δρόμος για την ικανοποίηση βρίσκεται στο “δημιουργικό κενό” στο στάδιο δηλαδή όπου το πρόσωπο χρειάζεται χώρο και χρόνο για να βιώσει την ικανοποίηση. Η απώλεια αυτού τους σταδίου είναι καθοριστική, καθώς χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρχει εκκίνηση για ένα καινούριο βήμα».
Η συνειδητοποίηση της απαξίωσης του “δημιουργικού κενού” είναι το πρώτο στάδιο της αλλαγής. Αυτό ένιωσε η κυρία Κατερίνα. Κατάλαβε πως ότι κι αν έκανε στην καθημερινότητά της, το υπερβολικό φαγητό που μαγείρευε για την οικογένεια, η τάση της για απόλυτη καθαριότητα δεν ήταν τίποτε άλλο από μια “φυγή”. Με τον ίδιο τρόπο στο τριήμερο ψυχοθεραπείας αναδείχθηκαν ως ‘φυγή’ οι εργασιομανίες, το υπερβολικό φαγητό, η αποδοχή της μετριότητας ως μια ρεαλιστική και αναπόφευκτη κατάσταση.
“Φυγή” από τι; Ερωτήθηκε από τη “δημοκρατική” η κα. Μπάλα: «Μα προφανώς από τον εαυτό μας. Αν δεν είμαστε σε σύνδεση με το εαυτό μας, πώς θα έρθουμε σε κατάσταση πληρότητας; Χωρίς την κατάσταση της πληρότητας πώς θα συνεχίσουμε την πορεία της προσωπικής ανάπτυξης και πώς θα βιώσουμε την πληρότητα αν προηγουμένως δεν αποδεχθούμε τον εαυτό μας; Και σας λέω ακόμα πως αν δεν έχω την αντίληψη των θέλω μου, με ποιο τρόπο θα νιώσω την τυχόν παραβίασή τους;».
Η ομορφιά της αλλαγής
Το τριήμερο, που πραγματοποιήθηκε στο Dream House στα Κοσκινού, έφερε το γενικό τίτλο: “the only way out is in”. “Ο μόνος δρόμος προς τα έξω, είναι προς τα μέσα”. Δεν υπάρχει επεξήγηση σε αυτό. Το κάθε πρόσωπο αντιλαμβάνεται αυτή τη διαδικασία μέσα από τη δική του αλήθεια. Το μόνο ζητούμενο εδώ είναι η σύνδεση του ατόμου με το ίδιο του τον εαυτό. Όταν αυτό θα έχει επιτευχθεί, τότε αμέσως ξεκινά μια καινούρια πορεία, εξελικτική, πραγματικά ισορροπημένη ανάμεσα στις πολικότητες που το κάθε πρόσωπο κουβαλά μέσα του.
Το παράδειγμα μεταμόρφωσης της χρυσαλίδας κυριάρχησε στην ομάδα και είναι το πιο χαρακτηριστικό: «Ξεκινά ως ένας σπόρος που γεννά την κάμπια. Εκείνη με τη σειρά της σέρνεται σε κάποιο φύλλο για να ικανοποιήσει την πείνα της κι όταν η πείνα έχει πλήρως κορεστεί τότε ξεκινά το “χτίσιμο”. Δημιουργεί το κουκούλι γύρω της, σκληρό εξωτερικά και μεταξένιο εσωτερικά ώστε εκεί, στην ασφάλεια και στην άνεση που η ίδια δημιούργησε να εξαϋλωθεί και να μεταστοιχειωθεί σε πεταλούδα. Η χρυσαλίδα βρίσκεται σε απόλυτη σύνδεση με την ύπαρξή της, γι’ αυτό και δεν φοβάται να ξεκινήσει ένα ταξίδι στο άγνωστο, να κρυφτεί στο κουκούλι, να “κηδέψει” όσα την κρατούν στην κατάσταση της κάμπιας και να μεταμορφωθεί σε πεταλούδα».
Η λέξη – κλειδί είναι η εσωτερική ασφάλεια. Από εκεί μπορεί να ξεκινήσει η σύγχρονη γυναίκα ή ο σύγχρονος άνδρας προκειμένου να βιώσει την αλλαγή του. Οι ικανότητες, τα βιώματα, οι γνώσεις, η μέχρι σήμερα πάλη, η οριοθέτηση, όλα όσα έκανε για να επιβιώσει στοιχειοθετούν την εσωτερική ασφάλεια. Ακριβώς τα ίδια στοιχεία αποτελούν και τους “σπόρους της αλλαγής”, είναι το ανθρώπινο κουκούλι που θα γεννήσει κάτι καινούριο.
Ποια είναι η αλλαγή για την οποία γίνεται λόγος; Κανένας δεν ξέρει. Για το κάθε πρόσωπο είναι διαφορετικό και, δυστυχώς ή ευτυχώς, άγνωστο. Για την κυρία Κατερίνα ήταν η ανάσα της αυτοπεποίθησης, για τον Παναγιώτη η αποβολή της ντροπής, για τον Άρη η αναγνώριση των αναγκών του από τη σύντροφό του. Αυτά αποκαλύφθηκε πως ήταν τα θέλω τους, που επιτέλους τα αναγνώρισαν, ένιωσαν την ικανοποίηση της αποδοχής και πλήρεις ξεκινούν για κάτι ακόμα πιο όμορφο ή μεγάλο ή ό,τι άλλο θέλουν.
Η κα. Βάσω Μπάλα ήταν η οδηγός της ομάδας σε όλο αυτό. Η ίδια έχοντας βιώσει την επανεκκίνηση στο άγνωστο, την εξελικτική της πορεία και έχοντας αναγνωρίσει τη δύναμη στα δικά της φτερά, έδειξε το δρόμο: «Είμαστε τέλειοι. Ο κάθε ένας από εμάς είναι ένα κομμάτι ουρανού. Εμπεριέχουμε το σκοτάδι, το φως, τα αστέρια, τις μαύρες τρύπες και τους γαλαξίες».
Όλα έγιναν στα Κοσκινού
«Θέλω από καρδιάς να ευχαριστήσω και δημόσια τον κ. Γιώργο Σταυρίδη και τη κα. Λία Μυτσικίδου για την άψογη φιλοξενία στο Dream House στα Κοσκινού. Η ομορφιά του χώρου και η ζεστασιά τους λειτούργησαν καταλυτικά για την επιτυχία του τριημέρου» δήλωσε προς τη “δ” η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας, Συνθετικής Προσέγγισης Βάσω Μπάλα. Η ίδια στάθηκε ιδιαίτερα στα πρόσωπα που συνεργάστηκαν ώστε η ψυχοθεραπευτική συνάντηση να είναι πλήρης: «Ευχαριστώ μέσα από τη ψυχή μου την yoga trainer Μαρία Λαγωνικάκη, την εικαστικό Μαρία Παπαδοπούλου και την θεατρολόγο Σοφία Κουτσάκη. Χωρίς την υποστήριξή τους θα ήταν αδύνατο να γίνει κάτι τόσο δημιουργικό».
Εν τέλει, ο άνθρωπος δεν γεννιέται επιτυχημένος, όμως στα σίγουρα γεννιέται πλήρης. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται ν’ αναγνωρίσει… και το υπέροχο ταξίδι στη ζωή ξεκινά.
