Η χώρα μας ήταν πρώτη μεταξύ 82 χωρών ως προς τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Έκανε μάλιστα άλμα 16 θέσεων σε σύγκριση με το 2019. Όμορφα όλα αυτά. Τι σημαίνει, όμως βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος σε σχέση με το κάκιστο 2019 και της ισοπεδωτικής δεκαετούς κρίσης ; Μήπως ακίνητα που αγοράστηκαν κοψοχρονιά μετά από μια 10ετή κρίση και χρεοκοπία της χώρας; Μήπως δάνεια των τραπεζών και χαρτοφυλάκια με τουριστικά ακίνητα, ξενοδοχεία, σπίτια και «φιλέτα», που αγοράστηκαν κοψοχρονιά, 10 και 15 φορές χαμηλότερα από την πραγματική τους αξία; Μήπως μιλάμε για επενδυτές που επιλέγουν τη χώρα μας λόγω χαμηλού εργατικού κόστους; Με μισθούς δηλαδή των 700 και 1.000 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση, πλην ελαχίστων θέσεων που καλύπτονται από εξειδικευμένο προσωπικό και χωρίς καμιά μεταστροφή του brain drain των περασμένων ετών; Θα χαρούμε ιδιαίτερα με την οποιαδήποτε κυβέρνηση όταν οι επενδύσεις από ξένους ή Ελληνες επενδυτές δεν γίνονται με όρους σαν αυτούς. Κι όταν αυτές οι επενδύσεις θα αντανακλούν θετικά στην πραγματική οικονομία. Όχι δηλαδή να ευημερούν οι αριθμοί και να πεθαίνουν οι άνθρωποι.
Όταν ευημερούν οι αριθμοί
