“Μπηχτές”… ενάντια στο ύψος του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα κάνουν εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), σε μελέτη την οποία δημοσίευσαν την περασμένη εβδομάδα που αφορά στην ανεργία των νέων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές αντιμετώπισής τους.
Συγκεκριμένα επισημαίνουν πως στην Ελλάδα ο κατώτατος μισθός ως ποσοστό του μέσου μισθού “αυξήθηκε”.
“Το ποσοστό του κατώτατου μισθού σε σχέση με το μέσο μισθό παρέμεινε απαράλλαχτο για την πλειοψηφία των ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών, ενώ αυξήθηκε στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία”.
H εξέλιξη αυτή δεν φαίνεται να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ.
Και αυτό γιατί το ζητούμενο -κατά τους ίδιους- είναι να μην “πλησιάζει πολύ” ο κατώτατος μισθός των χαμηλά ειδικευόμενων με το μέσο μισθό που λαμβάνει το σύνολο των εργαζομένων σε μία οικονομία.
Να σημειωθεί πως σήμερα ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα σήμερα ανέρχεται στα 586 ευρώ, ενώ ο μέσος μισθός στα 1.022 ευρώ. Συνεπώς ο κατώτατος μισθός αποτελεί το 57% του μέσου μισθού που δίδεται στους εργαζομένους στην Ελλάδα.
Τι χαρακτηριστικά αναφέρουν οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ για το θέμα αυτό;
“Στο ΄στόχαστρο των πολιτικών απασχόλησης στις χώρες-μέλη της ΕΕ΄ θα πρέπει να βρεθεί όχι η μείωση των κατώτατων μισθών ή η στόχευση ενός συγκεκριμένου κατώτατου μισθού, αλλά η διασφάλιση ότι οι κατώτατοι μισθοί είναι καλά συνδεδεμένοι με τους μέσους μισθούς”.
Γιατί είναι ζητούμενο αυτής της “καλής σύνδεσης” κατώτατου-μέσου μισθού; “Το εργασιακό κόστος για τους χαμηλά ειδικευμένους εργαζόμενους δεν θα πρέπει να πλησιάζει σε εξαιρετικό βαθμό με τους μισθούς των άλλων εργαζομένων”.
Και εξηγούν: “Εάν το εργασιακό κόστος στην ευρύτερη οικονομία είναι ιδιαίτερα μειωμένο, κρατώντας τους κατώτατους μισθούς απαράλλαχτους, τότε θα κάνει σχετικά ακριβή την πρόσληψη νέων εργατών που πληρώνονται με αυτούς τους μισθούς”. Έτσι “το βάρος της προσαρμογής πέφτει δυσανάλογα πάνω στους νέους. Σε χώρες όπου οι πολιτικές για τους κατώτατους μισθούς αντανακλούν ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, ίσως να υπάρξουν άλλοι δρόμοι για τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, όπως η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και η βελτίωση της κατάρτισης”.
Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ δεν αναφέρονται μόνο στον κατώτατο μισθό. Χωρίζουν τις ευρωπαϊκές χώρες σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με τη σχέση που υπάρχει μεταξύ τη “φύση” της οικονομίας τους και το ύψος της ανεργίας προ και μετά κρίσης. Σύμφωνα με αυτούς, η Ελλάδα, μαζί με την Ισπανία και την Ιταλία ανήκουν στην τρίτη κατηγορία, οι οποίες “έζησαν μεγάλη αύξησαν στην ανεργία των νέων μετά την κρίση”, αλλά “είχαν σχετικά υψηλή ανεργία στους νέους και με το ξεκίνημά της κρίσης”.
Κριτική, επίσης, κάνουν από το ΔΝΤ για το γεγονός ότι υπάρχει μικρό πλήθος συμβάσεων προσωρινής απασχόλησης στην Ελλάδα. Ζητούμενη, συνεπώς, είναι η αύξηση της προσωρινής απασχόλησης, πέρα από τη μεγαλύτερη… απόσταση μεταξύ κατώτατου και μέσου μισθού.
“Το ποσοστό των συμβάσεων προσωρινής απασχόλησης που σχετίζονται με την εκπαίδευση, την κατάρτιση και προπαρασκευαστική περίοδο είναι σχετικά μικρότερο στην Ελλάδα, στην Ισπανία και την Πορτογαλία”, αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Πολύ… χαλαρή είναι η σχέση μεταξύ ρυθμού μεγέθυνσης της οικονομίας και μείωσης της ανεργίας στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Συγκεκριμένα, οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ αναφέρουν πως “μία επιπλέον ποσοστιαία μονάδα στο ΑΕΠ συνδέεται με τη μείωση της ανεργίας των νέων μόλις κατά 1 ποσοστιαία μονάδα στην Ελλάδα και την Πορτογαλία έναντι 2 ποσοστιαίων μονάδων στην Ισπανία”.
Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ εκτιμούν ότι “η λύση” στο πρόβλημα της ανεργίας “πρέπει να στοχεύσει στους ειδικούς παράγοντες που επηρεάζουν την ανεργία των νέων σε κάθε χώρα” και ότι χρειάζεται να υπάρξουν “πολιτικές με τις οποίες υποστηρίζουν τη συνολική ζήτηση και την αποκατάσταση των πιστωτικών ροών” από τις τράπεζες.
Οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας πρέπει να περιλαμβάνουν “μείωση του εργασιακού κόστους μέσω της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών” και την “αναμόρφωση των πολιτικών που διαμορφώνουν τους κατώτατους μισθούς” , την “αναμόρφωση των επιδομάτων ανεργίας”, τη “βελτίωση των δεξιοτήτων και της επαγγελματικής κατάρτισης”, τη “μείωση της δυαδικότητας στην αγορά εργασίας” (σ.σ. τη διαφορά μισθών-δικαιωμάτων μεταξύ ατόμων που προσφέρουν την ίδια εργασία) και την “εφαρμογή ενεργών πολιτικών εργασιακής πολιτικής”.
Εξάλλου από το ΔΝΤ τονίζουν πως “το δυαδικό σύστημα επαγγελματικής κατάρτισης είναι ένα επιτυχημένο παράδειγμα” για “τη διευκόλυνση την ομαλή μετάβαση από το σχολείο στην πλήρη απασχόληση”.
Πηγή:capital.gr
