Είναι λανθασμένη η προσέγγιση ότι η οργάνωση και η λειτουργία του κράτους δεν αποτελούν πρωταρχικό παράγοντα για την ανάπτυξη μιας χώρας, σύμφωνα με τον υπουργό Επικρατείας κ. Γιώργο Γεραπετρίτη.
«Πρόκειται ασφαλώς για λάθος προσέγγιση» αναφέρει χαρακτηριστικά σε άρθρο του υπό τον τίτλο «Επιτελικό κράτος και αναπτυξιακή προοπτική» που φιλοξενήθηκε στην έκτακτη έκδοση «Η βίβλος της επιχειρηματικότητας» που κυκλοφόρησε με την εφημερίδα Παραπολιτικά.
Σύμφωνα με το μέλος της κυβέρνησης, «Όπως με έμφαση έχει καταγράψει και ΟΟΣΑ, η λειτουργία του Κράτους αποτελεί κομβικό παράγοντα για τη δημιουργία ενός γόνιμου επιχειρησιακού περιβάλλοντος και για την άρση των εμποδίων πρόσβασης και ανάπτυξης της αγοράς. Στην Ελλάδα με το πρώτο νομοσχέδιο που έφερε η νέα κυβέρνηση επήλθε ριζική αναδιάταξη της λειτουργίας της κεντρικής διοίκησης με την εισαγωγή του μοντέλου του επιτελικού Κράτους. Σκοπός ήταν, να θεραπευτούν παθολογίες δεκαετιών με σοβαρές παράπλευρες συνέπειες και στο πεδίο της ιδιωτικής οικονομίας. Επισημαίνω τέσσερις παθογόνες αιτίες:
Ζήτημα πρώτο: Η κακή ποιότητα της νομοθεσίας
Πολυνομία και κακονομία πάντοτε κλόνιζαν και την ασφάλεια των επενδύσεων και τη σταθερότητα των επιχειρήσεων. Σε σχέση με τους 139 νόμους που έχουν παραχθεί μετά τις εκλογές, πραγματικά εντυπωσιακή παραγωγή αν ληφθεί υπ’ όψιν η πανδημία και οι εγγενείς περιορισμοί εξαιτίας της, είναι προφανής η αναβάθμιση της ποιότητας τόσο σε επίπεδο διαδικασίας όσο και περιεχομένου. Σε αυτό έχουν συμβάλει αποφασιστικά οι αρχές καλής νομοθέτησης και οι ειδικοί κανόνες σύνταξης νομοσχεδίων που διέλαβε ο νόμος για το επιτελικό κράτος, καθώς και η νεοσύστατη Γενική Γραμματεία νομικών και κοινοβουλευτικών θεμάτων που επιμελείται νομοτεχνικά τα νομοσχέδια πριν από την κατάθεσή τους. Επιπλέον σημαντικό ρόλο επιτελούν η Επιτροπή Αξιολόγησης Ποιότητας της Νομοπαρασκευαστικής Διαδικασίας, αποτελούμενη από νομικούς αλλά και οικονομολόγους εγνωσμένου κύρους, και η νέα Κεντρική Επιτροπή Κωδικοποίησης, που έχει ήδη εκπονήσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα κωδικοποιήσεως όλων των υπουργείων; έτσι ώστε σε σύντομο χρόνο η νομοθεσία να καταστεί εύληπτη και να αρθούν ασάφειες, αντινομίες και κενά. Για την αναβάθμιση της ποιότητας της νομοθεσίας εκδόθηκαν το Εγχειρίδιο Νομοπαρασκευαστικής Μεθοδολογίας, το Εγχειρίδιο Ανάλυσης Συνεπειών Ρύθμισης και το Εγχειρίδιο Κωδικοποίησης της Νομοθεσίας.
Ζήτημα δεύτερο: Η έλλειψη λογοδοσίας της Κυβέρνησης
Στο πλαίσιο του επιτελικού Κράτους η κυβέρνηση δεν λειτουργεί αυθαίρετα και περιπτωσιολογικά, αλλά στη βάση ενός ετήσιου ρυθμιστικού προγραμματισμού, πού στηρίζεται σε ένα Ενοποιημένο Σχέδιο Κυβερνητικής Πολιτικής.
Το σχέδιο αυτό εγκρίνεται από το υπουργικό συμβούλιο του Δεκεμβρίου και στηρίζεται στα επιμέρους σχέδια δράσης των υπουργείων έτσι ώστε να μην υπάρχουν ασυνέπειες στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Με τον τρόπο αυτό, το υπουργικό συμβούλιο αποκαθίσταται στον συνταγματικό του ρόλο ως παραγωγού δημόσιων πολιτικών, ενώ πολίτες και επιχειρήσεις γνωρίζουν πλέον έγκαιρα και έγκυρα την επερχόμενη κυβερνητική πολιτική και καταπολεμάτε και το παραδοσιακό έλλειμμα συντονισμού.
Η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητά του κυβερνητικού έργου διασφαλίζονται επιπλέον από την προεδρία της κυβέρνησης, με μετρήσιμους δείκτες που αναφέρονται στην παραγωγή των υπουργείων και στην πρόοδο όλων των κυβερνητικών δράσεων.
Ζήτημα τρίτο: Η γραφειοκρατία
Οι ατομικές διοικητικές πράξεις εκδίδονται πλέον από τους γενικούς διευθυντές των οικείων υπουργείων, αντί όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος, από την πολιτική ηγεσία. Με τον τρόπο αυτόν περιορίστηκε σημαντικά ο χρόνος που απαιτείται για την έκδοση μιας πράξης, δεδομένου ότι πλέον δεν χρειάζεται να εξαντλείται όλη η διοικητική και πολιτική ιεραρχία.
Και βέβαια, εξασφαλίζεται ξ συνέχεια της διοικητικής δράσης, αφού πλέον η σχετική λειτουργία επιτελείται από τους μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους, χωρίς τον κίνδυνο να τροποποιούνται δράσεις εξαιτίας κυβερνητικών μεταβολών.
Ζήτημα τέταρτο: Η έλλειψη διαφάνειας
Με την τοποθέτηση υπηρεσιακών γραμματέων στα υπουργεία με αδιάβλητες διαδικασίες, μεταφέρθηκαν σε αυτούς οι αρμοδιότητες που αφορούν τους δημόσιους διαγωνισμούς και την υπηρεσιακή κατάσταση των δημοσίων υπαλλήλων εξαλείφοντας έτσι τον κίνδυνο πολιτικής διαφθοράς. Επιπλέον, με την ίδρυση της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, βασισμένη στις καλύτερες διεθνείς πρακτικές, προάγεται ουσιωδώς η ακεραιότητα της διοικητικής δράσης.
Με όλα τα παραπάνω και με τις σημαντικές μεταρρυθμιστικές δράσεις που έχουν αναληφθεί, η χώρα μας έχει αλλάξει επίπεδο στο πώς μας αντιλαμβάνεται η διεθνής επιχειρηματική κοινότητα, γεγονός που αποτυπώνεται στην αναβάθμιση από τους οίκους αξιολόγησης και στα ιστορικά χαμηλά επιτόκια στον δανεισμό. Και είμαι βέβαιος ότι με τη σταδιακή απεμπλοκή μας από την παγκόσμια υγειονομική κρίση το γνήσια αναπτυξιακό αποτύπωμα της νέας λειτουργικής δομής του Κράτους θα έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα.
