• Οι αρχές ασκούν την πολιτική της απραξίας • Υποδειγματική αδράνεια και η δημιουργική «αξιοποίηση» δημόσιας περιουσίας
Η Ρόδος μας χαρίζει ακόμη ένα αριστούργημα κρατικής διαχείρισης: ένα ανακαινισμένο κτήριο που αντί να στεγάσει τη δικαιοσύνη, εξακολουθεί να λειτουργεί πλέον ως ανεπίσημη δομή φιλοξενίας. Και όλα αυτά, χάρη στη θρυλική βραδύτητα της ελληνικής διοίκησης.
Όταν το κράτος δημιουργεί ευκαιρίες… για καταλήψεις
Το 2022, οι φορολογούμενοι πλήρωσαν 1,5 εκατομμύριο ευρώ για να ανακαινιστεί το παλιό Κτηματολόγιο Ρόδου, ώστε να στεγάσει το Διοικητικό Πρωτοδικείο.
Το σχέδιο ήταν εξαιρετικό – μόνο που η γραφειοκρατία και η απίστευτη αδράνεια της ΕΤΑΔ είχαν άλλα σχέδια. Το κτήριο έμεινε ξεκλείδωτο, προσφέροντας μία μοναδική ευκαιρία: δεν πρόλαβε η δικαιοσύνη να μπει, αλλά βρήκαν άμεση λύση οι μετανάστες.
Μάλιστα, όπως προέκυψε από αυτοψία της «δημοκρατικής», δεν χρειάστηκε καν διάρρηξη! Η πόρτα ήταν ανοιχτή, λες και κάποιος είχε την καλοσύνη να διευκολύνει την κατάληψη!!!.
Και για να ολοκληρωθεί η εικόνα της απόλυτης ανευθυνότητας, άγνωστο πρόσωπο ή υπηρεσία «έκλεισε» με ξύλα το υπόλοιπο κτήριο, δημιουργώντας ένα πρακτικό, έτοιμο προς χρήση καταφύγιο δύο δωματίων.
Η οργισμένη δήλωση του περιφερειάρχη, που μάλλον δεν συγκίνησε κανέναν
Ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργος Χατζημάρκος, μαθαίνοντας τα νέα από τις Βρυξέλλες, όπου και βρισκόταν, εξέφρασε πρόσφατα την οργή του:
«Τον Ιούνιο του 2022, σε χρόνο ρεκόρ, παραδώσαμε αυτό το κτήριο σε άριστη κατάσταση. Έφτασε το 2025 και ακόμα δεν έχει βρει χρήση, γιατί στη δημόσια διοίκηση κάποια πράγματα τρέχουν εξαιρετικά αργά. Από αυτό όμως, μέχρι να το βλέπεις να βρίσκεται υπό κατάληψη, απέχει πολύ. Λυπάμαι για τη δουλειά, την πίεση και τη χρηματοδότηση που επενδύσαμε σε αυτό», έγραψε.
Μόνο που κανείς δεν φαίνεται να συμμερίζεται τη λύπη του, αφού τρία χρόνια μετά, η κατάσταση παραμένει η ίδια.
Εν τω μεταξύ, η τοπική κοινωνία παρακολουθεί ανήμπορη, ενώ οι αρμόδιες αρχές προσφέρουν τη συνήθη αόρατη παρουσία τους, αφήνοντας την υπόθεση να… ωριμάσει στο πέρασμα του χρόνου.
Το κράτος σε ρόλο θεατή: Τι θα γίνει με το κτήριο;
Η ΕΤΑΔ, η οποία έχει την ευθύνη για το ακίνητο, τηρεί σιγήν ιχθύος, αποδεικνύοντας ότι η διοικητική αδράνεια είναι διαχρονική αξία. Εντωμεταξύ, το Διοικητικό Πρωτοδικείο ακόμα αναζητά στέγη, ενώ το κτήριο που προοριζόταν για τη λειτουργία του έχει μετατραπεί σε κοινόβιο. Το Εφετείο Δωδεκανήσου έχει ζητήσει με την σειρά του τμήμα του ακινήτου για να χρησιμοποιήσει για τις ανάγκες του και απάντηση δεν δόθηκε ακόμη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το ελληνικό Δημόσιο έχει βρει τον τέλειο τρόπο να αξιοποιεί τα ακίνητά του: τα αφήνει να ρημάζουν μέχρι να τα καταλάβει κάποιος άλλος. Και η Ρόδος παρακολουθεί, με θαυμασμό, το απόλυτο θέατρο του παραλόγου.
Η Ρόδος ως υπόδειγμα… χαμένων ευκαιριών
Αντί να προχωρήσει σε αξιοποίηση του ιστορικού κτηρίου, η ελληνική γραφειοκρατία απέδειξε για ακόμη μία φορά ότι ειδικεύεται στην ακινησία. Παρά τις αλλεπάλληλες δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, παρά τις πολιτικές παρεμβάσεις, παρά τη δημόσια αγανάκτηση, τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Η περίπτωση του παλιού Κτηματολογίου δεν είναι απλώς άλλη μία ιστορία αδιαφορίας. Είναι μία κραυγαλέα απόδειξη του πώς το κράτος μπορεί να δαπανήσει εκατομμύρια ευρώ για ένα έργο, να το εγκαταλείψει και στη συνέχεια να αγνοεί τη χρήση του.
