Γράφει ο Γ. Τριάντος Διευθυντής Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου
“14.100 περιστατικά έχουν καταγραφεί το πρώτο 3μηνο (Ιαν-Φεβρ-Μάρτιο) στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου, παρουσιάζοντας αύξηση περίπου 15% σε σχέση με το περσινό αντίστοιχο διάστημα και χωρίς ακόμα να μπούμε στη τουριστική περίοδο με πραγματικό διπλασιασμό ή τριπλασιασμό του πληθυσμού του νησιού.
50.000 περίπου ήταν ο συνολικός αριθμός που καταγράφτηκε στο ΤΕΠ το έτος 2014 αυξημένος κατά 8.000 σε σχέση με το 2013 και κατά 20% από το 2012.
Και όλα αυτά ενώ προβλέπονται 20 κενές βάρδιες για τις εφημερίες ιατρών του Μαΐου και ενώ με πολύ δυσκολία καλύφθηκαν οι εφημερίες του Απριλίου.
Το νοσηλευτικό προσωπικό και οι τραυματιοφορείς είναι στα κατώτατα όρια ασφάλειας και επάρκειας με συνεχόμενες διπλοβάρδιες και με συνεχώς μειούμενα όρια αντοχής.
Το ιατρικό προσωπικό παραμένει ελλιπές, με άμεση ανάγκη πρόσληψης δύο επικουρικών παθολόγων ή γενικών ιατρών και ενός άλλης προβλεπόμενης ειδικότητας ΤΕΠ.
Αν λάβουμε υπόψιν οτι το ελάχιστο χρονικό διάστημα πρόσληψης επικουρικού ιατρού είναι 2 μήνες από την ημέρα κατάληψης θέσης, οι καταστάσεις που έπονται δεν προμηνύονται ευχάριστες εν όψει μάλιστα και την τουριστικής περιόδου. Αμφιβάλλω βάσιμα αν το ΤΕΠ θα είναι δυνατόν να ανταπεξέλθει στην αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών υγείας και προσέλευσης. Με δεδομένο οτι η Πρωτοβάθμια Υγεία και το ΠΕΔΥ δεν μπορούν πλέον να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, είναι επιτακτική η ανάγκη να δοθεί άμεση και καθοριστική λύση στο πρόβλημα.
Ο διαχωρισμός των Κέντρων Υγείας από το Νοσοκομείο και η ενοποίηση τω Νοσοκομείων Ρόδου-Κώ-Καλύμνου αποδείχθηκαν καταστροφικές ενέργειες, με αποτέλεσμα ούτε ειδικευόμενοι να έρχονται ούτε να υπάρχει συνεργασία και κάλυψη μεταξύ Νοσοκομείου και Κέντρων Υγείας. Πρωτοβάθμια Υγεία δεν υφίσταται με αποτέλεσμα όλοι οι ασθενείς να συρρέουν στο Νοσοκομείο και ειδικότερα στο ΤΕΠ ακόμα και για συνταγογράφηση. Μιλάω για το ΤΕΠ, γιατί την ευθύνη του Τμήματος αυτού έχω και μπορώ τεκμηριωμένα και με άποψη να εκφράζομαι υπεύθυνα. Αν το Τμήμα καταρρεύσει, οι καταστάσεις θα γίνουν πλέον ανεξέλεγκτες.
Δυστυχώς πλέον ούτε το Νοσοκομείο Ρόδου γίνεται ελκυστικό με αυτές τις καταστάσεις για προσέλευση γιατρών, και αυτό με κάνει πολύ επιφυλακτικό για την επιτυχία του μέτρου των κινήτρων προσέλευσης για τα ιατρεία των νησιών.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι ούτε υπερβολές ούτε απειλή εναντίον κανενός, ούτε επιχείρηση δικαίωσης ή καταδίκης. Είναι δυστυχώς η πραγματικότητα που διαδραματίζεται καθημερινά και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ημέρα και ώρα που το Τμήμα θα δηλώσει πραγματική και τεκμηριωμένη αδυναμία.
Και βλέπω να μην υπάρχει σχεδόν καμία συγκροτημένη αντίδραση και διεκδίκηση για την υπόθεση αυτή εκτός νοσοκομείου. Γιατί πέραν των εθιμοτυπικών πρέπει να υπάρξουν και ουσιαστικές και δημιουργικές αντιδράσεις και ενέργειες. Το νοσοκομείο, απ’ ότι γνωρίζω έκανε ενέργειες. Κατά πόσον ήταν αποδεκτές από την κεντρική εξουσία, μάλλον το μαντεύω και το βλέπω. Εξαγγελίες ακούω. Γιατρούς και νοσηλευτές δε βλέπω. Μακάρι να αποδειχθούν αληθινές αυτή τη φορά. Και δεν υπάρχει ανοχή χρόνου.
Και όλα αυτά ενώ παραμένουν οι απλήρωτες εφημερίες και υπερωρίες για γιατρούς και νοσηλευτές από τον Δεκέμβριο του 2014.”
