Συνέντευξη στον
Δημ. Γκαρτζώνη
Ο Αλέξανδρος Κολιάδης, θα μπορούσε να είναι ένας ποδοσφαιριστής παγκοσμίου φήμης. Παρά το μεγάλο του ταλέντο, το όνειρό του δεν εκπληρώθηκε όμως, λόγω σοβαρού τραυματισμού, που είχε σε νεαρή ηλικία.
Έζησε από κοντά τον κόσμο του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αρχικά ως διερμηνέας του προπονητή του Παναθηναϊκού Βίκτωρ Μουνιόθ. Στη συνέχεια βρέθηκε στον Ηρακλή, ενώ αργότερα ανέλαβε διερμηνέας στην ΑΕΚ, δίπλα στον Μανόλο Χιμένεθ. Το 2013, ο Χιμένεθ τον καλεί να τον ακολουθήσει στο Κατάρ, πρόταση την οποία αποδέχεται ο Αλέξανδρος. Κι ενώ στο Κατάρ η ζωή του προσφέρει την άνεση και την ασφάλεια που δύσκολα μπορεί να βρει κανείς πλέον στην Ελλάδα, αποφασίζει να επιτρέψει με την οικογένειά του στη Ρόδο.
Σήμερα ο Αλέξανδρος Κολιάδης είναι ο πρόεδρος του Σωματείου Διπλωματούχων Ξεναγών Δωδεκανήσου, θέση που κατείχε και το 2007 πριν ξεκινήσει τη συνεργασία του με τις ποδοσφαιρικές ομάδες.
Σε συνέντευξή του στη «δημοκρατική» περιγράφει αυτό το μαγικό ταξίδι στον κόσμο του ποδοσφαίρου, μιλά για τη ζωή στο Κατάρ και τη ζωή στην Ελλάδα της κρίσης. Αναφέρεται στον κλάδο των ξεναγών, στις προκλήσεις και στα προβλήματα που υπάρχουν. Τονίζει ότι οι διπλωματούχοι ξεναγοί διακρίνονται για την κατάρτιση και τον επαγγελματισμό τους.
Γεννημένος στην Αγγλία από πατέρα Ροδίτη και μητέρα Ισπανίδα, δηλώνει ότι «το φως της Ρόδου δεν υπάρχει αλλού!»
• Κύριε Κολιάδη, πως προέκυψε η συνεργασία σας με τις ποδοσφαιρικές ομάδες και πώς φτάσατε μέχρι το Κατάρ;
Επέστρεψα στη Ρόδο πριν από δυόμισι χρόνια από το Κατάρ. Πριν το Κατάρ ήμουν στη Θεσσαλονίκη και πιο πριν στην Αθήνα. Έφυγα από τη Ρόδο το 2007, αισθανόμενος ότι είχε πλέον κλείσει ο κύκλος μου ως ξεναγός. Μου δόθηκε αρχικά η ευκαιρία να πάω στον Παναθηναϊκό. Ο Γιώργος Στράτος ήταν ο σύνδεσμός μου με την ομάδα.
Στη συνέχεια βρέθηκα στον Ηρακλή. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο η ομάδα αυτή. Είναι μία ιστορική ομάδα που υποφέρει και θα υποφέρει πάντα…. Έζησα την μεγάλη αγάπη των φιλάθλων και όλες τις δυσκολίες που πέρασε εκείνη την περίοδο. Το Κατάρ προέκυψε μετά την ΑΕΚ.
Μετά τον Ηρακλή, πέρασα στην ΑΕΚ ως μεταφραστής του Μανόλο Χιμένεθ. Παρέμεινα κάποια χρόνια εκεί και επέστρεψα για ένα μικρό διάστημα στη Ρόδο. Τον Οκτώβριο 2013 μου τηλεφώνησε ο Μανόλο για να με ρωτήσει πώς θα μου φαινόταν η ιδέα να πάμε στο Κατάρ. Τότε ακόμη δεν είχαν γεννηθεί τα παιδιά μας και αποφασίσαμε με την Λαμπρινή-δεν ήμασταν ακόμη παντρεμένοι-να το κάνουμε. Πήγαμε και γυρίσαμε με την κόρη μας (ο γιος μας γεννήθηκε στη Ρόδο). Σε δυόμισι χρόνια άλλαξαν όλα.
Όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα το 2013, οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές. Αντίθετα στο Κατάρ υπήρχε μία κανονική ροή, χωρίς άγχη με καλές απολαβές από την εργασία. Εκεί μπορείς να κάνεις σχέδια για τη ζωή σου, να επενδύσεις στην οικογένεια. Εκεί αντιλαμβάνεσαι όμως πόσο σκληρή μπορεί να γίνει η Ελλάδα, ειδικά απέναντι στους νέους.
• Παρόλα αυτά πήρατε την απόφαση να επιστρέψετε στην χειμαζόμενη από την κρίση Ελλάδα…
Είχα κουραστεί από τον τρόπο ζωής. Το Κατάρ μάς προσέφερε την επαγγελματική αποκατάσταση, καλές οικονομικές απολαβές, ό,τι δηλαδή βρίσκεις πλέον πολύ δύσκολα στην Ελλάδα. Υπήρχε όμως ρουτίνα και μονοτονία, που από ένα σημείο και μετά είχε καταντήσει πολύ κουραστική.
Η μόνη μας ψυχαγωγία ήταν οι βόλτες στα εμπορικά καταστήματα και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Άλλωστε στο Κατάρ δεν υπάρχει άλλος τρόπος διασκέδασης. Διαφέρει πολύ ο τρόπος ζωής… Εδώ παίρνω το μηχανάκι να κατέβω στο Μαντράκι και στο δρόμο θα χαιρετίσω 5-10 ανθρώπους. Μου είχε λείψει πολύ η επικοινωνία, να πάω για καφέ, να παίξω τάβλι, να πάω για ένα μπάνιο, να βλέπω ήλιο και θάλασσα… Το φως στο Κατάρ δεν είναι το ίδιο λαμπερό με το φως της Ρόδου! Αυτό το φως δεν το βρίσκεις αλλού!
• Πώς είναι η ζωή στη Ρόδο σήμερα; Ποιο είναι το μέτρο σύγκρισης με το εξωτερικό;
Μακάρι να ήταν διαφορετικές οι συνθήκες ζωής στην Ελλάδα. Η Ρόδος είναι ο τέλειος τόπος για να ζει κανείς. Δεν έχουμε τίποτε να ζηλέψουμε. Το πιστεύω ακράδαντα. Το έζησα άλλωστε. Βέβαια, η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, σου προκαλεί διάφορα άγχη.
Όταν φεύγει ο Έλληνας από την Ελλάδα, το κάνει με μισή καρδιά. Κυρίως για οικονομικούς λόγους μεταναστεύει κανείς. Πάντα κάτι σου λείπει όταν μένεις στο εξωτερικό. Η μόνη παρηγοριά είναι ο λογαριασμός στην τράπεζα στο τέλος του μήνα. Βέβαια από κάποια στιγμή κι έπειτα αυτό δεν είναι αρκετό να σε κρατήσει μακριά από την Ελλάδα.
• Τι μετρά τελικά;
Μετρά ό,τι είναι καλύτερο για τα παιδιά. Βλέπω ότι τα παιδιά μου μεγαλώνουν στη Ρόδο χαρούμενα κι ευτυχισμένα. Σκέφτομαι μάλιστα να επιστρέψουμε στη Λίνδο για να μεγαλώσουν όπως κι εγώ, ελεύθερα.
Πάντα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου την επιστροφή στο Κατάρ. Ξέρω ότι εκεί θα μπορώ να παρέχω στα παιδιά μου κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορώ να τους προσφέρω εδώ. Θέλω πάντα να σκέφτομαι θετικά, όμως αυτή η κρίση κρατά 10 χρόνια τώρα και κανείς δεν γνωρίζει αν και πότε θα επανέλθει η κανονικότητα.
Αν, λοιπόν, θα έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στην παραμονή μας στη Ρόδο και στην επιστροφή στο Κατάρ, θα βρισκόμουν σε πραγματικό δίλημμα. Είμαι ένας άνθρωπος που θέλει την επαφή με την οικογένεια, τους γονείς και τους συγγενείς. Η σύζυγός μου, σκεπτόμενη κυρίως ως μητέρα, πιστεύω ότι θα έβλεπε θετικά την επιστροφή μας.
• Μετά λοιπόν απ’ όλη αυτή τη διαδρομή βρίσκεστε ξανά στη θέση του προέδρου του σωματείου Διπλωματούχων Ξεναγών Δωδεκανήσου. Ποιες είναι σήμερα οι δυσκολίες για το επάγγελμα του ξεναγού;
Η ζωή κάνει κύκλους…. Έτυχε και πάλι να αναλάβω αυτό το ρόλο και το έκανα με μεγάλη ευθύνη. Ο κλάδος αντιμετωπίζει τις δικές τους δυσκολίες, όπως συμβαίνει λίγο ή πολύ με κάθε άλλο κλάδο λόγω της γνωστής κατάστασης. Σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ η περιφρούρηση του επαγγέλματος του ξεναγού. Είναι μία συνεχής πάλη που πρέπει να δίνουμε γι’ αυτό το σκοπό. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο επαγγελματίας ξεναγός χαίρει εκτίμησης στη Ρόδο. Είμαστε μία κλειστή κοινωνία, όπου ο ένας γνωρίζει τον άλλο. Οι πράκτορες και οι ξενοδόχοι, τουλάχιστον στην μεγάλη τους πλειοψηφία, θα προτιμήσουν τον ξεναγό.
Ο αθέμιτος ανταγωνισμός βέβαια πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει. Μας αποκαλούνε συχνά πρεσβευτές του ελληνικού τουρισμού… Αυτό ισχύει. Ένας επαγγελματίας/καταρτισμένος ξεναγός ως επικεφαλής ενός γκρουπ τουριστών, θα δώσει πάντα τις σωστές πληροφορίες για την ιστορία, τον πολιτισμό και τη σύγχρονη ζωή ενός τόπου. Στην περίπτωση των tour leaders, είτε πρόκειται για Ολλανδό, είτε Φινλανδό, ή όποιας άλλης εθνικότητας, δεν μπορείς να ελέγξεις τι θα μεταφέρει. Μπορεί κάποιον πράκτορα να μην τον νοιάζει αυτό. Μας νοιάζει όμως εμάς. Όταν έχεις περάσει από μία σχολή ξεναγών, όταν έχεις πάρει κάποιες καλές βάσεις, διαμορφώνεις μία επαγγελματική συνείδηση τέτοια η οποία δεν σου επιτρέπει να βλέπεις επιδερμικά τα πράγματα. Η ευθύνη είναι μεγάλη. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγαπούν την Ελλάδα και κυριολεκτικά κρέμονται από τα χείλη σου όταν μιλάς. Ενδιαφέρονται για την ιστορία και τον πολιτισμό και θέλουν να τον ζήσουν από κοντά. Το συναντώ συχνά αυτό.
Εφόσον λοιπόν μας αποκαλούν πρεσβευτές του τουρισμού, θα πρέπει να φροντίζει διαρκώς η πολιτεία να θωρακίζει τον κλάδο μας.
• Στη σημερινή εποχή υπάρχουν βέβαια άλλου είδους προκλήσεις. Υπάρχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και τουριστικά σάιτ, όπου αναρτώνται διάφορα σχόλια-κακόβουλα πολλές φορές-τα οποία παρακολουθούν χρήστες απ’ όλο τον κόσμο. Πώς μπορείτε να το διαχειριστείτε αυτό;
Είναι πολύ εύκολο για τον οποιονδήποτε να γράψει οτιδήποτε. Έχει συμβεί σε μία-δύο περιπτώσεις κάποιοι χρήστες των δικτύων αυτών να σχολιάσουν αρνητικά συνάδελφους, επειδή έτυχε να μην τους αρέσει η εκδρομή, επειδή θεώρησαν ακριβή την τιμή κοκ. Τα γραπτά μένουν και αναπαράγονται…
Η αλήθεια είναι ότι τα σχόλια είναι κυρίως θετικά και φανερώνει το υψηλό επίπεδο των επαγγελματιών ξεναγών. Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα… Μεγάλος τουρ οπερέιτορ οργάνωνε εκδρομές με καραβάκια για Λίνδο και Χάλκη, όπου τα γκρουπ συνόδευαν tour leader… Από τον Σεπτέμβρη όμως ξεκίνησε να προσφέρει οργανωμένες εκδρομές με ξεναγό και μέσα σε 40 μέρες άλλαξαν τα αρνητικά σχόλια. Στις εκδρομές που υπήρχε παροχή υπηρεσιών από ξεναγό, οι επισκέπτες ήταν ευχαριστημένοι.
Κοιτάξτε, από αυτή τη δουλειά ζούμε και δεν τη βλέπουμε επιπόλαια. Αφήνουμε τα όποια προβλήματα υπάρχουν εκτός λεωφορείου και επικεντρωνόμαστε στο έργο μας. Ακόμη και ό,τι στραβό μπορεί να υπάρχει στη διαδρομή ξέρουμε να το χειριστούμε. Δεν παρέχουμε μόνο πληροφορίες για τον τόπο, προστατεύουμε τον τόπο, όταν χρειαστεί. Ξεναγοί οι οποίοι μετέφεραν αρνητικά πράγματα για το νησί, έθεσαν οι ίδιοι τον εαυτό τους στο περιθώριο. Δεν μπορείς να είσαι αρνητικά διακείμενος απέναντι στον προορισμό ως ξεναγός, είναι δύσκολο!
• Το γεγονός ότι στην ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξεναγών, βρίσκεται Ροδίτης, ενισχύει τη θέση του τοπικού σωματείου;
Αν μη το άλλο αποδεικνύει ότι είμαστε ένα ισχυρό σωματείο. Δεν θέλω να πω ότι είμαστε κάτι ιδιαίτερο. Όλοι οι συνάδελφοι παλεύουν για τα ίδια πράγματα. Είμαστε όμως ένα ενεργό σωματείο με μία αυξημένη δυναμική. Ο Νίκος Ξυλουράς, βρίσκεται επάξια στη θέση του προέδρου της πανελλήνιας ομοσπονδίας και είμαι βέβαιος ότι θα αντεπεξέλθει με το παραπάνω στα καθήκοντά του.
• Πλέον το ποδόσφαιρο τι θέση έχει στη ζωή σας;
Το όνειρό μου από παιδί ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής. Δεν τα κατάφερα, αν και ήμουν καλός. Μετά ήθελα να γίνω προπονητής… Έχω ακόμη περιθώρια γι’ αυτό. Το ποδόσφαιρο το έχω πάντα στην καρδιά μου, είναι το άθλημα που αγαπάω. Με στενοχωρεί όμως το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το έχω ζήσει εκ των έσω και το γνωρίζω καλά. Με τα τελευταία γεγονότα μπορεί να φανερώθηκε σε κάποιο βαθμό η πραγματική του εικόνα.
Ειδικά όταν δεις πώς λειτουργούν τα πράγματα στο εξωτερικό, καταλαβαίνεις πόσο άγριο μπορεί να είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο.
