Δύο στοιχεία από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας καταγράφουν την παγκόσμια επίδραση που δέχονται οι οικονομίες και οι κοινωνίες από την πανδημία του νέου κορονοϊού SARS-Cov-2.
Χαμένες θέσεις εργασίας:
18/3/2020 25 εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε κίνδυνο,
7/4/2020 1,25 δισεκατομμύρια θέσεις εργασίας σε κίνδυνο επί συνόλου 3,3 δισ. θέσεων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Χαμένα έσοδα στον τουρισμό:
6/3/2020 30-50 δισεκατομμύρια δολάρια,
1/4/2020 300-450 δισεκατομμύρια δολάρια.
Υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά κράτη σχετικά με τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων που προκαλεί ο κορονοϊός. Ειδικότερα, τα κράτη του Νότου πλήττονται – δυστυχώς – βαρύτατα και απαιτούν ένα είδος αμοιβαιοποίησης του κινδύνου, δηλαδή κάποια από τα κόστη που έχουν να κάνουν με τον ιό να διαμοιραστούν σε όλη την ευρωζώνη, ενώ κάποια κράτη θέλουν μόνο να παραχωρήσουν δάνεια με ρήτρες στα υπόλοιπα, δηλαδή Μνημόνια.
Ήδη οι εκτιμήσεις για ύφεση 4-5% εγκαταλείφθηκαν και από τους πλέον αισιόδοξους. Εκτιμώ ότι η μέση ύφεση στην ευρωζώνη θα είναι περίπου 10% και στη χώρα μας, που στηρίζεται πολύ στον τουρισμό, θα είναι μεγαλύτερη. Οι επισκέπτες δεν θα επιστρέψουν ακόμα κι αν περιοριστεί η διάδοση του ιού και κάποιος βαθμός κανονικότητας θα επιστρέψει, αν όλα πάνε σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, το δεύτερο εξάμηνο του χρόνου. Θα παραμείνουν πολύ προσεκτικοί και ιδιαίτερα μετά και την προτροπή της Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς συνταξιούχους ευρωπαϊκών χωρών να μην ετοιμάζουν διακοπές για φέτος! Επιπλέον σε περιόδους οικονομικών κρίσεων αυξάνεται αυτό που αποκαλείται προληπτική αποταμίευση. Οι άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις επιλέγουν να ξοδεύουν λιγότερα και να κάνουν οικονομία για έκτακτες ανάγκες. Άρα θα πρέπει να περιμένουμε μεγαλύτερη πτώση του ΑΕΠ από 10% για τη χώρα μας και μεγαλύτερη από 20% για την περιοχή μας και ανεργία μεγαλύτερη από 23% για τη χώρα μας και μεγαλύτερη από 70% για την περιοχή μας!!!
Η ελληνική οικονομία είναι πιο ευάλωτη γιατί εξαρτάται από τον τουρισμό, σε μεγάλο βαθμό, ο οποίος με τη σειρά του επηρεάζει ένα μεγάλο σύνολο οικονομικών δραστηριοτήτων. Το πλήγμα που θα δεχτεί η χώρα μας από την κρίση στον τουρισμό θα είναι τρομακτικό. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι ο τουρισμός αντιπροσωπεύει το 20% του ΑΕΠ ενώ στην περιοχή μας το 90% και το 25% των θέσεων εργασίας στη χώρα μας ενώ στην περιοχή μας το 87%. Από σωτηρία λέμβος της εποχής το μνημονιακών χρονών κινδυνεύει να μετατραπεί, αν δεν παρθούν συγκεκριμένα και ριζοσπαστικά μέτρα σε ναυαγισμένη λέμβο. Και θα μας παρασύρει όλους στο βυθό. Έχουμε ιδιαίτερα μεγάλη ευθύνη να μην το επιτρέψουμε. Η επαναφορά των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α. στις σημερινές συνθήκες ούτε καν σαν ασπιρίνη στον πονοκέφαλο δεν φαντάζει αφού η συμβολή της στις διορθωτικές παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν έχει μικρή και σχεδόν αναποτελεσματική συμβολή. Και για να προλάβω μερικούς κακεντρεχείς επαναλαμβάνω την θέση μου όπως την κατέθεσα στο ΔΤ στις 26-6-2019.
«…. Η διεκδίκηση των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α. έχει αντικείμενο και θα πρέπει με έναν κατάλληλο συντονισμό και επιχειρησιακό σχεδιασμό να πετύχουμε – ει δυνατόν – την ολική επαναφορά τους. Η μάχη του «νησιωτικού Φ.Π.Α.», συνεχίζεται!»
Σήμερα απαιτείται ένα επιχειρησιακό και κοινωνικό σοκ που θα δίνει δυνατότητα άμεσης επαναλειτουργίας των επιχειρήσεων μετά το τέλος της δοκιμασίας, με όλους τους εργαζόμενους να βρίσκονται στη θέση τους. Αναλόγως του ρυθμού επαναφοράς, κλιμακωτά δηλαδή, προτείνω να διεκδικήσουμε άμεσα:
1) Ολοκληρωτική απαλλαγή για φέτος όλων των φορολογικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων.
2) Κάλυψη του κόστους εργασίας και των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων από το κρατικό απόθεμα των 37 δις που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει εξασφαλίσει.
Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο, ή τουλάχιστον μόνο, την τοπική αυτοδιοίκηση, αφορά όλο το κοινωνικό και οικονομικό ιστό της περιοχής μας, αφορά τις επιχειρήσεις, αφορά τους εργαζόμενους.
Απαιτεί την συμμετοχή του εργατικού κέντρου, των εκφράσεων των παραγωγικών δυνάμεων, αλλά και τις τοπικές πολιτικές δυνάμεις, σε όλες τις συζητήσεις-συνεδριάσεις που πραγματοποιούνται για την λήψη αποφάσεων.
Παλιότερα είχαμε αποδείξει ότι μπορούμε όλοι μαζί να συνεννοηθούμε.
Τώρα;
