Ίσως κάποιοι θα σπεύσουν να διαβάσουν το κείμενο αναζητώντας μέσα στις λέξεις κάτι που να έχει σχέση με το καυτό θέμα των ημερών… τις εκλογές. Ίσως το κείμενο που θα ακολουθήσει να έχει σχέση με το τι ψηφίζουμε στις εκλογές και τι είναι οι εκλογές και γιατί γίνονται οι εκλογές, γιατί στην ΟΥΣΙΑ ψηφίζουμε τις πολιτικές που ακολουθούν και πρέπει να ακολουθούν οι πολίτες, είτε είναι υποψήφιοι είτε όχι και αναφέρομαι σε τι κόσμο θέλουμε να ζούμε εμείς και τα παιδιά μας.
Είναι μια ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ και απευθύνομαι σε ΟΛΟΥΣ σας. Κάποιοι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια έκαναν απίστευτους αγώνες για να σώσουν τα λίγα εναπομείναντα ελάφια του νησιού μας. Τα μοναδικά στον κόσμο πλατόνια μας, τα Dama dama και κατάφεραν να τα φτάσουν σε ένα μικρό αριθμό ώστε να γεννώνται ελπίδες ότι θα μπορέσουμε να τα διατηρήσουμε σε έναν αριθμό που να μην κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Αλλά σε αυτόν τον τόπο υπάρχουν πάντοτε κάποιοι εραστές του άρρωστου, του αρνητικού, του άσχημου, κάποιοι βαρύμαγγες πατσοκοιλιάδες που θεωρούν αυτά τα πανέμορφα και αθώα πλάσματα ιδιοκτησία τους και τα δολοφονούν στήνοντας παγίδες. Όλα αυτά για να γλεντήσουν υπερήφανοι με τα 10 κιλά κρέας που θα γεμίσουν την κοιλιά τους, επαιρόμενοι για την εξυπνάδα και την ανωτερότητά τους. Τους τελευταίους μήνες έχει γίνει μια τεράστια σφαγή ελαφιών από αυτούς τους τύπους και πρέπει να σηκώσουμε ΟΛΟΙ το ανάστημά μας απέναντι σε αυτούς τους υπανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουν αυτοί οι τύποι ότι αν πέσει στην αντίληψή μας οτιδήποτε δεν θα σιωπήσουμε και θα τους οδηγήσουμε εκεί που ανήκουν.
Δεν υπάρχει πια καμία δικαιολογία σιωπής, ανοχής και συγκάλυψης. Τα ελάφια υπάρχουν στην Ρόδο πάνω από 6000 χρόνια και αν εξαφανιστούν δεν μπορεί να δοθεί εκ των υστέρων καμία συγγνώμη για να τα ξαναφέρουμε στην ζωή, διότι απλούστατα τα συγκεκριμένα ελάφια δεν υπάρχουν πουθενά αλλού !!!. Τα ελάφια δεν είναι πεσμένοι σοβάδες για να τα ξαναφτιάξουμε. Ας στείλουμε αυτό το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα δεχθούμε η Ρόδος από νησί των ελαφιών να γίνει νησί των δολοφόνων. Σε αυτό ακριβώς το σημείο θα επανέλθω και στον πρόλογο αυτής της επιστολής στο αν αυτοί που θέλουν να ασχοληθούν με την τύχη αυτού του τόπου, έχουν την θέληση, το σθένος και την επιθυμία να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους σε αυτόν τον τόπο ο οποίος ανήκει ΚΑΙ σε αυτά τα πλάσματα και για αυτό ονομάστηκε και νησί των ελαφιών. Αν όχι, τότε, χωρίς να στενοχωριέστε και πέσετε από τον καναπέ, ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.
Μαρτίνος Κανελλάκης
Πρόεδρος των Εθελοντών Ρόδου
