Αφιέρωμα στον κορυφαίο Ισπανό ποιητή και δραματουργό Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα ‘Federico del Sagrado Corazón de Jesús García Lorca’ θα παρουσιάσει η ‘’Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου’’ και το ‘’Κοινωφελές Ιδρυμα Υποτροφιών Ρόδου Εμμανουήλ Χριστ. Σταματίου και Μαίρη Χριστ. Σταματίου’’ στις 7 Αυγούστου στο θερινό κινημ/ο ΡΟΔΟΝ με την Ίριδα Μαυράκη
Ο Λόρκα γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1898 στο Φουέντε Βακέρος. Τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου 1936 ήρθε το τέλος για τον μεγαλύτερο ίσως ποιητή, ζωγράφο, δραματουργό και θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη. Συνελήφθη στο Βιθνάρ της Ισπανίας απο παραστρατιωτικούς οπαδούς του Φράνκο. Τουφεκίζεται χωρίς δίκη με άλλα τρία άτομα και σωριάζεται μέσα σε ομαδικό τάφο. Μέχρι σήμερα το μεγάλο μυστήριο για τον τόπο ταφής του δεν έχει λυθεί.
Ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ’27», ομάδα συγγραφέων που προσέγγισε την ευρωπαϊκή αβάν γκάρντ με εξαιρετικά αποτελέσματα, ούτως ώστε το πρώτο μισό του 19ου αιώνα να ορίζεται ως «αργυρή εποχή» (edad de plata) της ισπανικής λογοτεχνίας. Ο Λόρκα υποσχόταν πολλά στη διαμόρφωση και εξέλιξη του ισπανικού πολιτισμού κάτι που κάνει ακόμα πιο δυσβάσταχτο τον απολογισμό του θανάτου του.
Ο ίδιος είχε πεί προφητικά ίσως ?
«Έπειτα κατάλαβα ότι είχα δολοφονηθεί. Με έψαξαν σε καφετέριες, νεκροταφεία και εκκλησίες …αλλά δε με βρήκαν. Δε με βρήκαν ποτέ? Όχι. Ποτέ δε με βρήκαν…»(από τον Ποιητή στη Νέα Υόρκη)
Το πάθος του για την ελευθερία ήταν γνωστό. «Εγώ πάντα θα είμαι στο πλευρό αυτών που δεν έχουν τίποτα και στους οποίους δεν επιτρέπεται καν να απολαύσουν ειρηνικά το τίποτα που έχουν.»
Τα ποιήματά του έγιναν σύμβολο αντίστασης στο φασισμό σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το έργο του έγινε ιδιαίτερα γνωστό και στην Ελλάδα. Μεταφράστηκε από πολλούς και άξιους συγγραφείς (Γκάτσο, Ελύτη, Παπαδόπουλο) και μελοποιήθηκε από τους σημαντικότερους συνθέτες (Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Γλέζο, Λεοντή, Μαμαγκάκη και άλλους).
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας φιλοσοφία και λογοτεχνία ενώ έλαβε πτυχίο Νομικής. Από το 1919 μετακομίζει στην Μαδρίτη και συχνάζει στη φοιτητική εστία (Residencia de Estudiantes) όπου γνωρίζει και αναπτύσσει φιλία με πολλούς από τους διανοούμενους και καλλιτέχνες της εποχής, όπως είναι ο Λουί Μπουνιουέλ, ο Σαλβαδόρ Νταλί κ.α. Τον επόμενο χρόνο ανεβαίνει στο σανίδι το έργο του «Μάγια της Πεταλούδας» και κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίου με ποιήματα.
Το 1922 δημοσιεύεται το «Κάντε Χόντο» (Cante Jondo, παλιό λαϊκό είδος τραγουδιού, στο ύφος του φλαμένκο). Το 1925 διαβάζει στο Σαλβαδόρ Νταλί το θεατρικό του έργο «Μαριάνα Πινιέδα» ενώ το 1928 δημοσιεύει το «Ρομανθέρο Χιτάνο». Γράφει εκτός από το θέατρο έργα και για κουκλοθέατρο, σχεδιάζει, ζωγραφίζει, δίνει διαλέξεις, γράφει εργασίες.
Το 1929, χάρη σε μια υποτροφία, επισκέπτεται τη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα ταξίδι που σημάδεψε το έργο του. Εντυπωσιάζεται από την παντελή έλλειψη πνευματικής ζωής. «Το εντυπωσιακό για το κρύο και τη σκληρότητα είναι η Wall Street. Σε κανένα μέρος του κόσμου δε γίνεται αισθητή όπως εκεί η ολική απουσία του πνεύματος: περιφρούρηση της καθαρής επιστήμης και δαιμονιακός σεβασμός του παρόντος», γράφει ο ίδιος. Οι μόνες ευχάριστες εντυπώσεις που αποκομίζει είναι οι αφροαμερικανοί, το Χάρλεμ και η μουσική τζαζ. Καταγράφει τις εμπειρίες του από το ταξίδι στη συλλογή «Ο ποιητής στη Νέα Υόρκη».
Τα επόμενα χρόνια ταξιδεύει στην Κούβα, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Σκωτία, σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής ενώ δημοσιεύονται έργα του που έμελε να μείνουν στην ιστορία του θεάτρου και της ποίησης, όπως η «Γέρμα», ο «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας» , ο «Ματωμένος Γάμος». Ταυτόχρονα ιδρύει τον θίασο «La Barraca» και ανεβάζει έργα κλασικών Ισπανών δραματουργών. Τελευταίο του έργο που δημοσιεύεται είναι «η Συλλογή του Ταμαρίτ».
Στις 16 Ιουλίου, μόλις τρεις μέρες πριν την έναρξη του Εμφυλίου, ο ποιητής φεύγει από τη Μαδρίτη για τη Γρανάδα, την πιο συντηρητική πόλη της Ανδαλουσίας. Η κοινωνικοπολιτική κατάσταση στη χώρα είναι πλέον εκρηκτική. Στις 19 του μήνα γίνεται αντικυβερνητική επανάσταση στη Γρανάδα (στις πρόσφατες εκλογές πρώτο είχε αναδειχθεί το Λαϊκό Κόμμα) και στις 3 Αυγούστου τουφεκίζεται από τους φαλαγγίτες ο κουνιάδος του και δήμαρχος της Γρανάδα, δρ. Μοντεσίνος. Ο Λόρκα καταφεύγει στο σπίτι του φίλου του Λουίς Ροσάλες, όπου συλλαμβάνεται τη νύχτα της 17ης Αυγούστου.
Το έργο του κυκλοφόρησε ελεύθερα στην πατρίδα του το 1975, αφού πέθανε ο Φράνκο.
Η ιδέα και πρόταση για την συναυλία αφιέρωμα στον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα είναι της ερμηνεύτριας Ίριδας Μαυράκη η οποία θα βρεθεί στην Ρόδο από την Βρετανία για να προετοιμάσει την εκδήλωση στην οποία θα ερμηνεύσει και τα τραγούδια συνοδευόμενη απο 6μελές σχήμα Ρόδιων μουσικών. Η συμμετοχή της Ίριδας είναι αφιλοκερδής χωρίς αμοιβή.
Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στις 7 Αυγούστου Κυριακή με ελεύθερη είσοδο και με την ευγενική παραχώρηση του θερινού κινηματοθεάτρου ΡΟΔΟΝ απο τον ΔΟΠΑΡ.
Φ. Γκ. Λόρκα: «Εγώ ποτέ δεν θα γίνω πολιτικός. Είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης»
