Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η «ναυαρχίδα» του τουρισμού, κατά την αστική προπαγάνδα, Ρόδος, δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας σε νερό.
Έτυχε μια χρονιά ανομβρίας για να αποδειχθεί ότι μπροστά στο γρήγορο και μέγιστο κέρδος το κεφάλαιο θυσιάζει τα πάντα.
Κανένας σχεδιασμός για την κάλυψη βασικών αναγκών του λαού. Οι επιδοτήσεις τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης με παλιές και νέες κυβερνήσεις αφορούσαν σε νέες ξενοδοχειακές κλίνες υπερπολυτελείας για να αυγατίζουν τα κέρδη του ξενοδοχειακού κεφαλαίου. Οι ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας γίνονται και πάλι για νέες ξενοδοχειακές μονάδες και για γήπεδα golf, που ξοδεύουν νερό όσο τρείς πόλεις σαν τα Αφάντου.
Οι περισσότεροι οικισμοί, όπως Κρεμαστή, Παραδείσι, Μαριτσά, Ιαλυσός, Καλυθιές, κλπ μένουν χωρίς το βασικό αγαθό που λέγεται νερό. Τα Λάερμα έχουν την τεράστια ποσότητα νερού του φράγματος του Γαδουρά στα πόδια τους και ο οικισμός δεν έχει νερό.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Το πανάκριβο και καθοριστικής σημασίας αγαθό, το νερό, θα εμπορευματοποιηθεί παραπέρα, θα περάσει στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων με την ιδιωτικοποίηση του Φράγματος του Γαδουρά, μέσω του ευφάνταστου όρου «καθημερινή συντήρηση».
Το νερό «νεράκι» λένε χρόνια τώρα τα άνυδρα νησιά είτε αυτό μεταφέρεται με τα πλοία βυτία είτε προέρχεται από αφαλάτωση, η οποία και αυτή οδεύει για ιδιωτικοποίηση.
Γενικότερα το κράτος και ιδιαίτερα η τοπική κρατική διοίκηση (δήμοι, περιφέρειες κ.λπ.) υπηρετούν πολύμορφα τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου τόσο με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις συμπράξεις (ΣΔΙΤ), όσο και με τις δημόσιες επιχειρήσεις που λειτουργούν με γνώμονα το ποσοστό κέρδους. Σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και περιορισμού των κρατικών δαπανών κοινωνικής πολιτικής αυξάνεται ακόμα περισσότερο η επιβάρυνση των λαϊκών οικογενειών και η επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων. Αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο από τη διαχείριση του νερού αλλά και από άλλες υπηρεσίες της τοπικής διοίκησης, όπως τα απορρίμματα, η καθαριότητα, οι παιδικοί σταθμοί, κλπ
Αυτές οι εξελίξεις, αυτή η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, μας φέρνουν αντιμέτωπους με το πραγματικό πολιτικό ερώτημα: Ποιος δρόμος ανάπτυξης, ποια πολιτική μπορεί να διασφαλίσει την αξιοποίηση του νερού για την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών, σχετικά με την ύδρευση, την άρδευση, την αποχέτευση, την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, την ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την αντιπλημμυρική προστασία των πόλεων;
Τώρα είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι η κυβερνητική εναλλαγή δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα.
Εντός των τειχών του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των δεσμευτικών οδηγιών της ΕΕ, καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να διασφαλίσει φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, ουσιαστική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Δεν μπορούμε να δώσουμε τη μάχη για το αύριο της λαϊκής ευημερίας με τη σημαία του χτες, εγκλωβισμένοι στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στις συνταγές της μεικτής οικονομίας, του δήθεν μικρότερου κακού.
Η αξιοποίηση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.
Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος χρειάζεται οργανωμένες και άμεσες διεκδικήσεις από τους φορείς, τις επιτροπές αγώνα, από τις λαϊκές επιτροπές, για τα άμεσα και καυτά λαϊκά προβλήματα ένα από τα οποία είναι και το νερό.
Αυτά τα βασικά συμπεράσματα αναδείχθηκαν στην εσπερίδα που οργάνωσε η Τ.Ε. Νότιας Δωδ/σου του ΚΚΕ στο Πνευματικό Κέντρο Κρεμαστής με θέμα: νερό κοινωνικό αγαθό ή εμπόρευμα;
Στην εσπερίδα παρουσιάστηκαν οι εισηγήσεις:
1. Γενική τοποθέτηση της πολιτικής του ΚΚΕ για το νερό από τον Τάκη Πότσο, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δημοτικό Συμβούλιο
2. Νερό και Υγεία από τη Δανάη Ψωμά, κτηνίατρο
3. Φορέας Διαχείρισης του Φράγματος Γαδουρά από τη Μαρία Χατζηγιάννη, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Περιφερειακό Συμβούλιο
4. Τιμολογιακή πολιτική για το νερό από τον Κλεόβουλο Παπακωνσταντίνου, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ.
Ρόδος 15-7-2016
