Ας θυμηθούμε τον αυγουστιάτικο ρεμβασμό του Παπαδιαμάντη, εμείς οι δοκιμαζόμενοι των μνημονίων, με τα ανησυχητικά συμπτώματα που μας διαμελίζουν: του μίσους της διχόνοιας, της διάχυτης κακίας, της αδικίας (…).«Εκύκλωσαν αι του βίου μου ζάλαι, ώσπερ μέλισσαι, κηρίον, Παρθένε…» Και επόθει ολοψύχως τον μοναχικόν βίον, ολίγον αργά, και επεκαλείτο μεγάλη τη φωνή τον «Γλυκασμόν των Αγγέλων, των θλιβομένων την χαράν», όπως έλθη εις αυτόν βοηθός και σώτειρα: «Αντιλαβού μου και ρύσαι των αιωνίων βασάνων…»
Αλ. Παπαδιαμάντης «Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου».
