Οι πυρκαγιές κάθε χρόνο αποδεικνύουν τις αδυναμίες όχι μόνο της κρατικής μηχανής, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας. Ούτε το ελληνικό κράτος, ούτε οι θεσμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε οι πολίτες έχουν καταφέρει να προετοιμαστούν επαρκώς ώστε να περιοριστούν οι καταστροφές από τις αναπόφευκτες πυρκαγιές του καλοκαιριού και τις πλημμύρες του χειμώνα. Η πρόληψη μας αφορά όλους. Σε μεγάλο βαθμό αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση η οποία χαρακτηρίζεται συχνά από εγκληματική αδιαφορία και ανικανότητα των τοπικών αρχόντων. Δήμαρχοι και κοινοτάρχες ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με έργα βιτρίνας που θα ενισχύσουν τις πιθανότητες επανεκλογής τους. Το καθάρισμα από ξερόχορτα τα οποία αφήνονται στη διάθεση του καυτού ήλιου και κάποιου σπασμένου γυαλιού που θα λειτουργήσει σαν σπίρτο ή ενός αναμμένου τσιγάρου που κάποιος «μάγκας» θα πετάξει από το παράθυρο του αυτοκινήτου του, σε δημόσιες εκτάσεις πάρκα, άλση, στα πρανή των δρόμων, ακόμη και των χωραφιών -με τα ανάλογα πρόστιμα στους ιδιοκτήτες τους-, δεν είναι μια δουλειά του επιπέδου τους, δεν περνάει από το μυαλό τους ότι αυτή η δουλειά αποτελεί προτεραιότητα και λέγεται πρόληψη. Αυτή που ψάχνουμε και μνημονεύουμε μετά από κάθε καταστροφή. Εγκληματική η αδιαφορία και των πολιτών, που όχι μόνον δεν φροντίζουν οι ίδιοι να καθαρίσουν τα χωράφια τους, αλλά έχουν μετατρέψει το δάσος γύρω από τα χωριά τους σε μπαρουταποθήκες. Η φροντίδα για το περιβάλλον εμπεριέχει μιαν υπέρβαση. Αναλαμβάνω την ευθύνη να φροντίζω κάτι έξω από εμένα, έξω από το άμεσο συμφέρον μου, έξω από τον μικρόκοσμο μου. Eίτε μας αρέσει είτε στραβώνουμε οι ΕΥΘΥΝΕΣ δυστυχώς είναι ΟΛΩΝ μας. Και ναι, οι φωτογραφίες είναι από τη Ρόδο.
