Με την υπ’ αριθμ. 695/2023 απόφαση του Β’ Πενταμελούς Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκε η αίτηση που άσκησε η Α.Α.Δ.Ε. για την αναίρεση απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά με την οποία έγινε δεκτή προσφυγή ενός Ροδίτη και ακυρώθηκε απόφαση του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών.
Η τελευταία απόφαση ήταν απορριπτική ενδικοφανούς προσφυγής του αναιρεσιβλήτου κατά απόφασης επιβολής προστίμων του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων διαχειριστικής περιόδου 1.1.2008-31.12.2008 ποσών 156.238 ευρώ και 143.780 ευρώ λόγω έκδοσης ισάριθμων εικονικών φορολογικών στοιχείων και τρία πρόστιμα ποσών 68.000 ευρώ, 65.000 ευρώ και 53.000 ευρώ λόγω λήψης ισάριθμων μερικώς εικονικών φορολογικών στοιχείων.
Ο αναιρεσίβλητος ήταν εργολάβος υδραυλικών εργασιών. Στο πλαίσιο ελέγχου που διενήργησε το Σ.Δ.Ο.Ε. σε γνωστή ξενοδοχειακή εταιρεία της Ρόδου προέκυψε ότι στις 28 Νοεμβρίου 2007 κατατέθηκε ποσό 200.000 ευρώ σε τραπεζικό λογαριασμό του με αντίστοιχη χρέωση του τραπεζικού λογαριασμού της άνω εταιρείας ενώ μετά από δύο λεπτά το ίδιο ποσό αναλήφθηκε από τον αναιρεσίβλητο και μετά από τέσσερα λεπτά κατατέθηκε σε ατομικό λογαριασμό στην ίδια τράπεζα του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας.
Μεταξύ άλλων προέκυψε ότι η εταιρεία αυτή είχε λάβει 3 τιμολόγια παροχής υπηρεσιών έκδοσής του που αφορούσαν υδραυλικές εργασίες στο ξενοδοχείο συνολικής αξίας 200.000 ευρώ πλέον Φ.Π.Α.
Στη συνέχεια προέκυψε ότι τα τιμολόγια αυτά δεν εκδόθηκαν σύμφωνα με το συμφωνητικό που είχε κατατεθεί στη Δ.Ο.Υ. και ότι είχαν εκδοθεί τα προηγούμενα χρόνια 10 ακόμη τιμολόγια συνολικής καθαρής αξίας 506.053,25 ευρώ και ακόμη 2 το έτος 2009 συνολικής καθαρής αξίας 242.000 ευρώ.
Επιπλέον προέκυψε ότι ο αναιρεσίβλητος είχε αντικειμενική αδυναμία να πραγματοποιήσει υδραυλικές εργασίες τόσο μεγάλης αξίας.
Εκτιμήθηκε δε ότι τα εικονικά τιμολόγια εκδόθηκαν με μοναδικό σκοπό τη συνολική υπερτιμολόγηση των υδραυλικών εργασιών που εκτελέστηκαν στο ξενοδοχείο.
Ακόμη προέκυψε ότι είχε εκδώσει μερικώς εικονικά τιμολόγια αξίας 306.000 ευρώ χωρίς όμως να μπορεί να προσδιοριστεί η εικονικότητα εκάστου τιμολογίου.
Έτσι του επιβλήθηκαν πρόστιμα για τα οποία άσκησε ενδικοφανή προσφυγή η οποία απορρίφθηκε και στη συνέχεια με την προσφυγή του ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά προέβαλε τον ισχυρισμό ότι μη νομίμως του καταλογίστηκαν τα πρόστιμα καθώς στηρίζονται σε μη νομίμως διενεργηθέντα επανέλεγχο καθώς μετά τη συντελεσθείσα περαίωση της ένδικης διαχειριστικής περιόδου τα στοιχεία που ελήφθησαν υπόψη δεν συνιστούσαν συμπληρωματικά στοιχεία.
Η προσφυγή έγινε δεκτή γι’ αυτό το λόγο.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι ο πρώτος λόγος αναίρεσης ότι η επίδικη καταλογιστική πράξη δεν στηρίχθηκε σε συμπληρωματικά στοιχεία αλλά σε στοιχεία που δεν είχαν καταχωρηθεί στα κεντρικά υπολογιστικά συστήματα της ΓΓΠΣ και περιήλθαν εκ των υστέρων σε γνώση της φορολογικής αρχής, είναι απορριπτέος καθώς στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση βεβαιώνεται ρητώς ότι οι καταλογισθείσες παραβάσεις προέκυψαν βάσει συμπληρωματικών στοιχείων.
Και ο δεύτερος λόγος αναίρεσης για εσφαλμένη ερμηνεία κρίθηκε απορριπτέος διότι είναι νόμιμη η κρίση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης ότι μη νομίμως διενεργήθηκε επανέλεγχος και εκδόθηκε η επίδικη πράξη επιβολής προστίμων. Έτσι το ΣτΕ για τους ανωτέρω λόγους απέρριψε την αίτηση αναίρεσης της Α.Α.Δ.Ε.
Απορρίφθηκε αίτηση αναίρεσης της Α.Α.Δ.Ε. κατά υδραυλικού που καταλογίστηκε για εικονικά τιμολόγια σε ξενοδοχείο
