«Επιστροφή στις ρίζες»

Τελευταία, εφημερίδες, περιοδικά και τηλεόραση, ανάμεσα την μαυρίλα των ειδήσεων, αφιερώνουν κάποιες γραμμές, κάποια λεπτά για να δείχνουν την θετική πλευρά, την «άλλη Ελλάδα», όπως συνηθίζουν να λένε. Δεν λείπουν και πολλοί πολιτικοί που μας μιλούν για «επιστροφή στις ρίζες». Και ποια είναι αυτή η «επιστροφή στις ρίζες» της «άλλης Ελλάδας»; Μποστάνια στα μπαλκόνια, μικροί λαχανόκηποι σε ακάλυπτους, ένα ζευγάρι που αποφάσισε να επιστρέψει στο χωριό και εκτρέφει σαλιγκάρια, μια παρέα που η ανεργία τους οδήγησε να καλλιεργούν μανιτάρια ( 40.000 το στρέμμα σου λένε τα ΜΜΕ είναι η απόδοση ετησίως), ο 35άρης που του έλαχε προίκα ή γονική παροχή ένα χωραφάκι και αποφάσισε να εξασφαλίσει τα φρέσκα αυγά της οικογένειας μέχρι το μέλι της χρονιάς, πειραματιζόμενος με κυψέλες, νέοι αγρότες που ξεριζώνουν ελιές και φυτεύουν κράνα και ρόδια, έτσι χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο, χωρίς κατεύθυνση. Η Ελλάδα που δεν παραδίδει τα όπλα σου λέει. Που έχει ιδέες, γίνεται δημιουργική, χτίζει μέσα από τις στάχτες! Και όποιος δεν είναι επινοητικός και δεν του κατεβάζει η κούτρα του πρωτοποριακές επιχειρηματικές ιδέες, είναι ένας μίζερος, loser, που δεν έχει θέση στον καινούριο καταμερισμό. Καλή η δημιουργία δεν λέω. ΄Ομως, αυτή η ενέσιμη παροχή αισιοδοξίας, που σκοπό έχει να τονώσουν την ψυχολογία στο πόπολο, με ψευδαισθήσεις ότι αυτά είναι «επιστροφή στις ρίζες» μέσα από μεμονωμένα παραδείγματα, είναι τόσο αφελής που αποδεικνύει πως είμαστε μίλια μακριά ακόμη και από ένα χιλιοστό αλλαγής τροχιάς στον τρόπο σκέψης μας. Είμαστε μίλια μακριά από την «επιστροφή στις ρίζες», μέσα από έναν συνολικό σχεδιασμό. Καμία καινούρια κοινωνία δεν θα καταφέρει τίποτα καλύτερο, δίχως πρώτα από όλα μέριμνα και ένα χεράκι για τους ανυπεράσπιστους. Το μοντέλο που θέλει την κοινωνική οργάνωση να έχει χώρο μόνο για τους «ταλαντούχους», τους «καπάτσους», τους «έξυπνους» και τους «καινοτόμους», πτώχευσε πρώτο. Οι μισοί είναι σε διακανονισμό με τις τράπεζες για να σώσουν τα σπίτια τους και οι άλλοι μισοί τα έχουν χάσει…