Από της χριστιανικής αρχαιότητος μέχρι των νεωτέρων χρόνων, ιατροί, νοσηλευταί, εξειδικευμένοι θεραπευταί και πολλοί άλλοι απλοί και ευσυνείδητοι Χριστιανοί διηκόνησαν τους «εν ασθενείαις κατακειμένους και εν θλίψεσιν όντας», εκφράζοντες εμπράκτως, ως τύπος και εικών Χριστού, την φιλανθρωπίαν του Θεού.
Αρκετοί διεκρίθησαν δια την αγιότητά των, την οποίαν ανεγνώρισεν η Εκκλησία, κατατάξασα αυτούς επισήμως εις το εορτολόγιόν της. Πολλοί εξ αυτών ήσαν ιατροί, ενώ δεν είναι ολίγοι όσοι ίδρυσαν νοσοκομεία και φιλανθρωπικά καταστήματα, διακονούντες τους αρρώστους, με ταπεινήν αφοσίωσιν και πραότητα. Όμως, δεν κατείχον μόνον αρίστας ιατρικάς γνώσεις και ικανότητας, αλλά επί πλέον ήσαν διαποτισμένοι με την θυσιαστικήν αγάπην του Εσταυρωμένου Σωτήρος και βαθέως τεθεμελιωμένοι εις το γεγονός της Εκκλησίας ως Σώματος Χριστού. Τοιουτοτρόπως, η ιατρική και η φιλανθρωπία ήσαν σύμφωνοι με την ιατρικήν επιστήμην της εποχής των, αλλά ήσαν εν ταυτώ αρμονικώς εντεταγμέναι και εις το εκκλησιαστικόν γεγονός.
Ως φορείς της Θείας Χάριτος και μιμηταί του Θεανθρώπου Χριστού, ο Οποίος καθηγίασε και ανεκαίνισεν όλην την δημιουργίαν με την ενσάρκωσίν Του, είχον ως αντικείμενον της προσπαθείας των την είσοδον του πεπτωκότος ανθρώπου εις την καινήν κτίσιν, με από κοινού θεραπείαν σώματος και ψυχής, δηλούντες με αυτόν τον τρόπον την αξίαν της υποστάσεως του ανθρώπου ως ψυχοσωματικής ενότητος, αλλά και την αμοιβαίαν ενότητα μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Ως κήρυκες της αληθείας, οι Άγιοι αυτοί Ιατροί και Φιλάνθρωποι εγνώριζον ότι, δια να θεραπευθή ο κάθε άνθρωπος, όλος ο κτιστός κόσμος πρέπει να ανακαινισθή και να ενωθή. Η δε φιλανθρωπία των απετέλει έκφρασιν της Θείας Φιλοξενίας του Πατρός, ο οποίος συγκεντρώνει τα τέκνα Του εις τους κόλπους Του, εις το Πανδοχείον του ελέους και της χαράς, εις την Εκκλησίαν. Ως παρηγορία, αντίληψις και βοήθεια πολλών, αυτοί μεσιτεύουν προς τον Μέγαν Ιατρόν και Φιλάνθρωπον Θεόν υπέρ της υγείας των ψυχών και των σωμάτων ημών.
Μέσα εις την αγωνίαν, τον φόβον, τον πόνον και τη θλίψιν της πανδημίας του κορωνοϊού, τα όμματα των πιστών είναι εστραμμένα προς αυτούς τους Αγίους, τους έχοντας χαρίσματα ιαμάτων. Αυτοί είναι και το ιδιαίτερον στήριγμα και παράδειγμα των ιατρών, των νοσηλευτών και πάντων των διακονούντων εν τω χώρω της υγείας, οι οποίοι, καθ ὅλην την διάρκειαν της πανδημίας έχουν καταβάλει υπερανθρώπους προσπάθείας δια να σώσουν ζωάς και να παράσχουν φροντίδα, περίθαλψιν και ανακούφισιν εις τους εμπεριστάτους συνανθρώπους των.
Η πανδημία έφερεν εις την επιφάνειαν την εύθραυστον πλευράν της φύσεως του ανθρώπου, την ανισορροπίαν η οποία υπάρχει εις το φυσικόν περιβάλλον λόγω της πλεονεξίας μας, την διάσπασιν και διχόνοιαν που υπάρχει εις την ευρυτέραν κοινωνίαν, αλλά και τας εντάσεις εις τους κόλπους της Εκκλησίας. Μας ηνάγκασε να αναλογισθώμεν το πως βιούμεν την πίστιν μας ενώπιον της τραγικής απειλής του θανάτου, της απωλείας των ηγαπημένων μας και της μοναξιάς που ενυπάρχει εις την ασθένειαν και το πένθος. Μας ωδήγησεν εις το να αναζητήσωμεν, με την βοήθειαν και τη μεσιτείαν των Αγίων, την χάριν του Θεού της αγάπης. Συνάμα, η πανδημία έφερεν εις την επιφάνειαν την πραγματικήν έννοιαν της φιλανθρωπίας˙ την ανάγκην δια συσπείρωσιν και συντονισμόν όλων των φορέων της κοινωνίας˙ την απαραίτητον συνεργασίαν μεταξύ Εκκλησίας και ιατρικής επιστήμης. Εις την πανδημίαν ανεδείχθησαν λαμπραί προσωπικότητες εις τον ιατρονοσηλευτικόν χώρον, αίτινες ως οι Άγιοι, οι οποίοι εξήσκουν την ιατρικήν επιστήμην και παρείχον φροντίδα και συμπαράστασιν εις τους ασθενείς, προσέφερον τας υπηρεσίας των με αυτοθυσίαν και στοργήν, υπερβαίνοντες το ανθρώπινον μέτρον υπό δυσκόλους συνθήκας, δια να αντιμετωπισθούν αι πολυδιάστατοι συνέπειαι της υγειονομικής κρίσεως.
Λαμβάνουσα πάντα ταύτα υπ ὄψιν της, η περί ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος απεφάσισε να καθιερωθή η πλησιεστέρα προς την 17ην και την 18ην Οκτωβρίου εκάστου έτους (Σύναξις των Αγίων Αναργύρων και του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά του Ιατρού) Κυριακή, ως ημέρα της Συνάξεως πάντων των Αγίων Ιατρών, και ούτω να εκτιμηθή η ουσιαστική προσφορά της ιατρικής επιστήμης και των θεραπόντων της προς την ανθρωπότητα.
Συγχαίροντες υμίν δια την πολύτιμον συμβολήν σας, αγαπητοί ιατροί και θεραπευταί, πατρικώς σας ευχαριστούμεν και δεόμεθα, όπως Κύριος ο Θεός στηρίζη και ενδυναμώνη υμάς εις το ευλογημένον έργον σας. Σας ενθαρρύνομεν να έχετε αγάπην ανυπόκριτον, να είσθε φιλόστοργοι, να τιμά ο εις τον άλλον, να καλλιεργήτε φλογεράν πίστιν, «τω Κυρίω δουλεύοντες, τη ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτερούντες, ταις χρείαις των αγίων κοινωνούντες, την φιλοξενίαν διώκοντες» (Ρωμ. 12:9-15), ώστε να δοξάζεται δι ὑμῶν ο εν Τριάδι Θεός, ο Δοτήρ παντός αγαθού.
