Mε βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ρόδου έπαυσε οριστικά η δίωξη σε βάρος δύο κατοίκων της Ρόδου για την πράξη της απάτης κατ’ εξακολούθηση με συνολικό όφελος και αντίστοιχη ζημία άνω των 120.000 ευρώ.
Το ιστορικό της υπόθεσης έχει ως εξής:
Ενας κάτοικος Ρόδου καταμήνυσε μια μεσίτρια και έναν Κοσκινιάτη για την αξιόποινη πράξη της απάτης, καθώς η πρώτη μεταβίβασε προς τον δεύτερο την κυριότητα ενός ακινήτου στα Κοσκινού, το οποίο, όπως ισχυρίστηκε, το νεμόταν συνεχώς και αδιαλείπτως από το έτος 1976 αφού του το είχαν δωρίσει με άτυπη δωρεά η μητέρα του και η θεία του, οι οποίες ήταν εξ αδιαθέτου κληρονόμοι μαζί και με τους υπόλοιπους συγγενείς.
Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του εγκαλούντος, η πρώτη εγκαλούμενη παρέστησε ψευδώς στον δεύτερο ότι προέβη στη μεταβίβαση της κυριότητας του συγκεκριμένου ακινήτου χωρίς να διαθέτει πληρεξούσιο έγγραφο από τους υπόλοιπους εξ αδιαθέτου κληρονόμους του αρχικού τιτλούχου και ο δεύτερος εγκαλούμενος, αν και γνώριζε ότι το ακίνητο ανήκε στον εγκαλούντα συνομολόγησε τη μεταβίβαση του ακινήτου αυτού.
Από τη δικαστική έρευνα προέκυψαν τα εξής:
Αγρός έκτασης 810 τ.μ. στην περιοχή «Κοσκινού» ανήκε κατά πλήρη κυριότητα σε έναν κάτοικο Ρόδου, ο οποίος μετά το θάνατό του κατέλειπε μοναδικούς κληρονόμους εξ αδιαθέτου τους τρεις υιούς του. Το 1970 απεβίωσε ο πρώτος υιός του αρχικού τιτλούχου, και κατέλειπε μοναδικούς κληρονόμους εξ αδιαθέτου, τη σύζυγό του και τα δύο τέκνα του, τα οποία στη συνέχεια κληρονόμησαν εξ’ αδιαθέτου και το μερίδιο της μετέπειτα αποβιώσασας μητέρας τους.
Το 1976 απεβίωσε και ο δεύτερος υιός του αρχικού τιτλούχου και κατέλειπε μοναδικούς κληρονόμους τη σύζυγό του και τα πέντε τέκνα του τα οποία στη συνέχεια κληρονόμησαν εξ’ αδιαθέτου και το μερίδιο της μετέπειτα αποβιώσασας μητέρας τους.
Το 1976 επίσης απεβίωσε και ο τρίτος υιός του αρχικού τιτλούχου, και κατέλειπε μοναδικούς κληρονόμους εξ αδιαθέτου, τη σύζυγό του, και τα οκτώ τέκνα του. Εκ των ανωτέρω οκτώ τέκνων, το 1989 απεβίωσε ο ένας και κατέλειπε μοναδικούς εξ αδιαθέτου κληρονόμους τη σύζυγο και τα τρία τέκνα του.
Το 1989 απεβίωσε και η μητέρα του εγκαλούντος και κατέλειπε μοναδικούς εξ αδιαθέτου κληρονόμους τα τέσσερα τέκνα της.
Στη συνέχεια δύο τέκνα του αποβιώσαντος πρώτου υιού του αρχικού τιτλούχου, με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο παρείχαν στην πρώτη κατηγορουμένη μεσίτρια γενική πληρεξουσιότητα να διαχειρίζεται εν γένει την περιουσία τους στην Ελλάδα και όλες τις νομικές τους υποθέσεις που πηγάζουν εξ αυτής.
Γενική πληρεξουσιότητα με συναφές περιεχόμενο παρείχαν στην πρώτη κατηγορουμένη και τα πέντε τέκνα του αποβιώσαντος δευτέρου υιού του αρχικού τιτλούχου.
Η πρώτη κατηγορουμένη ενεργώντας στο πλαίσιο της χορηγηθείσας σε αυτή πληρεξουσιότητας από τους ανωτέρω εξ αδιαθέτου συγκληρονόμους, έφερε σε επαφή τον δεύτερο κατηγορούμενο, μαζί τους, ο οποίος ενδιαφερόταν να αγοράσει μέρος του επιδίκου ακινήτου και στη συνέχεια το έτος 2000 προέβη σε άτυπη αγορά του ποσοστού 2/3 εξ’ αδιαιρέτου επί του επίδικου ακινήτου, το οποίο ανήκε κατά συγκυριότητα στους ανωτέρω πωλητές, αποπληρώνοντας ταυτόχρονα και το μεταξύ τους συμφωνηθέν τίμημα.
Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι η μεσίτρια ουδέποτε παρέστησε ψευδώς στον αγοραστή ότι ενεργούσε κατ’ εντολή των συγκληρονόμων του αρχικού τιτλούχου του επιδίκου ακινήτου αφού διέθετε τα εκ του νόμου απαιτούμενα συμβολαιογραφικά πληρεξούσια από τους συγκυρίους του ακινήτου, ο δε αγοραστής εξ’ αρχής γνώριζε το ιδιοκτησιακό καθεστώς επί του επίδικου ακινήτου και ότι οι πωλητές του είχαν ποσοστό 2/3 επί της κυριότητας του εν λόγω ακινήτου, αμφότεροι δε οι κατηγορούμενοι ουδέποτε παρέστησαν ψευδή γεγονότα ως αληθινά προς τον εγκαλούντα.
