Στο ζήτημα της αντιμετώπισης από τα ΜΜΕ των ατόμων που χαρακτηρίζονται ως «τοξικομανείς» αναφέρεται σε ανακοίνωση του το Δίκτυο Ομότιμων Χρηστών Ψυχοδραστικών Ουσιών.
Όπως αναφέρει με αφορμή το πρόσφατο έγκλημα με θύμα την 32χρονη εφοριακό «ο επιθετικός προσδιορισμός ‘τοξικομανής’ είδαμε να χρησιμοποιείται κατά κόρον και πριν αποφανθούν ειδικοί αν αληθεύει ότι ο δράστης υπέφερε όντως από στερητικό σύνδρομο την ώρα του εγκλήματος. Εμείς οι επισήμως 40.000 (ανεπίσημα ίσως και διπλοί) αποτελούμε τη μοναδική πλέον ευπαθή ομάδα την οποία τα ΜΜΕ έχουν το ελεύθερο να στιγματίζουν ατιμώρητα, οι μόνοι ευάλωτοι μη αναγνωρισμένοι ως ευάλωτοι. Για εντυπωσιασμό δαιμονοποιούνται οι χρήστες συγκεκριμένης ουσίας (και υποκαταστάτων της) έναντι χρηστών άλλων ουσιών (όπως το αλκοόλ) παρότι οι χρήστες και τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει υπό την επήρεια τους είναι πολλαπλάσια. Έτσι, εντελώς αυθαίρετα, ένα έγκλημα από δράστη που δηλώνει ‘τοξικομανής’ δίνει το ελεύθερο να στιγματιστεί όλη μας η κοινότητα σαν το ότι ο δολοφόνος είναι τοξικομανής/πότης/καπνιστής να συνεπάγεται όλοι οι τοξικομανείς/πότες/καπνιστές κ.ο.κ. να ήμασταν δολοφόνοι».
Το Δίκτυο επισημαίνει ακόμη ότι «αν ωστόσο φτάνουμε στο σημείο ένας κατ’ επάγγελμα εγκληματίας να θεωρεί ελαφρυντικό, ή αιτία φόνου, τη χρήση ή τη στέρηση τότε μάλλον αγνοούν οι στιγματιστές μας την ευθύνη της πολιτείας».
Σημειώνεται ακόμη ότι «εμείς, οι χρήστες όμως γνωρίζουμε καλά: Η πολιτική της χώρας μας για τα ναρκωτικά είναι πεπαλαιωμένη και αναχρονιστική βασισμένη μόνο στην καταστολή με γεμάτες φυλακές που παράγουν εγκληματίες, με απαγορεύσεις που ρίχνουν ανθρώπους άρρωστους στην παραβατικότητα. Είναι μια πολιτική ανάξια ευρωπαϊκού κράτους και γι’ αυτό η ΕΕ πολλά χρόνια χρηματοδοτεί αλλαγές που οι κυβερνήσεις και οι Δήμοι δεν τολμούν να κάνουν πράξη. Ό,τι προοδευτικό στις κοινοτικές οδηγίες αποσιωπάται ή δε μεταφράζεται και παραμένουμε εγκλωβισμένοι στη μονοκρατορία του ξεπερασμένου μοντέλου της τιμωρίας».
Ακόμη το Δίκτυο Ομότιμων Χρηστών Ψυχοδραστικών Ουσιών υπογραμμίζει ότι «για τις δυο πρόσφατες δολοφονίες από χρήστες ακούγονται πολλά. Ρωτάμε όμως: Ακούσατε άραγε ποτέ για τις δολοφονίες χρηστών που όχι μόνο δε μπαίνουν στα δελτία ειδήσεων αλλά ούτε καν ερευνώνται από την Αστυνομία που τις προσπερνά ως ‘ξεκαθάρισμα λογαριασμών’. Ακούσατε ποτέ για νεκρούς χρήστες μέσα στο νοσοκομείο ή το κρατητήριο επειδή τους αρνούνται το φάρμακο που θα τους κρατούσε στη ζωή; Ακούσατε για τη βία που υφίστανται οι χρήστες από Αστυνομία και εμπόρους; Για τη βία που υφίστανται μέσα σε κάποια Προγράμματα που στηρίζονται στην πλύση εγκεφάλου, σε καταναγκασμούς ή και στην εκδίωξη του ασθενούς από το οικογενειακό του περιβάλλον; Αυτά γιατί δεν τα συζητά κανείς; Επειδή είμαστε αναλώσιμοι; Επειδή ο στιγματισμός κάνει την κοινωνία να θεωρεί φυσικό να είμαστε αποδέκτες βίας, αντιμετωπίζοντάς μας σαν ζόμπι, σαν ήδη νεκρούς―όπως είπε και μια παρουσιάστρια που εν τη αγνοία της απόρησε που ο δράστης έφτασε 58 ετών;».
Και καταλήγουν λέγοντας: «Όσο οι ασθενείς θα ρίχνονται στο δρόμο δίχως φάρμακα, τόσο οι χρήστες θα μπαινοβγαίνουν στις φυλακές. Όσο τα Προγράμματα θα λειτουργούν τιμωρητικά και ιδεοληπτικά με αγκυλώσεις που πληρώνει ο χρήστης, τόσο τα θύματα αυτής της πολιτικής θα αυξάνονται και μ’ αυτά θα χειροτερεύει το επίπεδο ζωής όλων μας στις γειτονιές μας και στο κέντρο των πόλεων. Εμείς οι χρήστες (πρώην και νυν) ζητάμε να σταματήσει ο στιγματισμός. Να σταματήσουν οι άδικες ρατσιστικές γενικεύσεις. Ζητάμε, τώρα, που τα τραγικά αυτά περιστατικά έφεραν το πρόβλημά μας στην επικαιρότητα, να μας ακούσετε ώστε επιτέλους και στην Ελλάδα να εφαρμοστούν οι λύσεις που έχουν αποδειχθεί σωστές και να ζήσουμε όλοι σε μια ευνομούμενη και ασφαλέστερη κοινωνία. Ζητάμε να ακουστεί κι η δική μας φωνή στα κέντρα αποφάσεων διότι μόνο με τη δική μας συμμετοχή θα παρθούν αποφάσεις σωστές για να λυθεί το πρόβλημα που πρώτοι εμείς πληρώνουμε με τις ζωές μας».
BHMA
