Η μετακίνηση είναι δικαίωμα κάθε πολίτη και όχι προνόμιο – οι υποδομές είναι αγαθό και όχι εμπόρευμα»
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Νεκτάριος Σαντορινιός κατά την διάρκεια της ομιλίας του στην εκδήλωση πού διοργανώθηκε από τον Τομέα Οικονομίας και Ανάπτυξης – Τμήμα Μεταφορών ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα «Μεταφορές Logistic – Εφοδιασμένη Αλυσίδα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη» στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών, τόνισε ότι «στη μεταμνημονιακή περίοδο που διανύουμε μετά την 21 Αυγούστου, πρέπει να δούμε το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας, όπως έχει διαμορφωθεί με το ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης που κατέθεσε η κυβέρνηση, έχοντας ως κεντρικό στόχο τη δίκαιη ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».
«Δεν είναι δυνατό να μοιράζεις πλούτο όταν δεν τον παράγεις. Ζούσαμε σε μια κοινωνία ευμάρειας που δεν παράγαμε τίποτα και τα αποτελέσματα τα βιώσαμε τα τελευταία 8 χρόνια με τον πιο επίπονο τρόπο. Τώρα λοιπόν, που ξεκινάμε να διαμορφώνουμε τη νέα παραγωγική δομή της χώρας, πρέπει να ακολουθήσουμε το δόγμα “ο πλούτος πρέπει να παράγεται από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του και να κατευθύνεται στον κάθε ένα σύμφωνα με τις ανάγκες του”. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που αν και βρίσκεται στο σταυροδρόμι 3 ηπείρων και 5 θαλασσών, το παραγωγικό σχέδιο που ακολουθούσε μέχρι τώρα είχε ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση αλλά και την λανθασμένη ανάπτυξη πολλών αγροτικών και νησιωτικών περιοχών. Αν χαρτογραφήσουμε τις περιοχές αυτές, θα δούμε πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα που δυστυχώς, δεν υπήρχε το σχέδιο ή τα χρήματα για να αξιοποιηθούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα νησιά μας, τα οποία είναι εθνικός πλούτος, ο οποίος όμως αφέθηκε στο έλεος ενός άναρχου τουριστικού μοντέλου. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε καταστρέψει την φέρουσα ικανότητα των νησιών αλλά και όσα δεν εκμεταλλεύτηκαν το μαζικό τουρισμό έμειναν στη τύχη τους. Αντίστοιχες περιπτώσεις είναι περιοχές όπως ο Βόλος, το Ναύπλιο, η Πάτρα, η Αλεξανδρούπολη που ενώ άλλοτε ήταν κομβικής σημασίας για το εμπόριο, έμειναν για πολλά χρόνια εκτός σχεδιασμού με αποτέλεσμα να παρατηρείται τεράστια ανεργία ακόμα και πριν τη κρίση».
Συνδυαστικές μεταφορές
«Βγαίνοντας από την κρίση, η κάθε περιοχή πρέπει να αναπτύξει τα πλεονεκτήματα της και να ενισχυθούν οι υποδομές της. Μέσα σε αυτές τις υποδομές πρέπει να δούμε και τις μεταφορικές υποδομές, έχοντας στο μυαλό μας δύο πράγματα. Πρώτο, ότι η μετακίνηση είναι δικαίωμα κάθε πολίτη και όχι προνόμιο, ιδιαίτερα για τους πολίτες της ευρωπαϊκής ένωσης που προάγει την ελεύθερη μετακίνηση. Δεύτερο και πιο ουσιαστικό, ότι οι υποδομές είναι αγαθό και όχι εμπόρευμα, ιδιαίτερα για τα νησιά μας.
Δύο χαρακτηριστικά ιστορικά παραδείγματα για την ανάπτυξη των μεταφορών την δεκαετία του ’30 σε δύο διαφορετικές ηπείρους. Οι ΗΠΑ (1928) εγκατέλειψαν τον σιδηρόδρομο και στράφηκαν στη μαζική αυτοβιομηχανία, μετατρέποντας τη μετακίνηση σε προνόμιο ενώ αντίθετα η Σοβιετική Ένωση έδινε έμφαση στις δημόσιες συγκοινωνίες. Στις πόλεις αναπτύχθηκε ένα ευρύ δίκτυο δρομολογίων για τραμ, τρόλεϊ και λεωφορεία όπως και άλλες υποδομές σε πόλεις εκτός της Μόσχας. Αποτέλεσμα, και πιο οικονομικές και πιο γρήγορες μετακινήσεις για όλους, αντίθετα με το μοντέλο των ΗΠΑ. Άρα και οι μεταφορές είναι και θέμα αντίληψης, το τι πραγματικά πιστεύουμε για την οργάνωση της κοινωνίας και της παραγωγής.
Σήμερα έχουμε την δυνατότητα να έχουμε πολλές μεταφορικές ικανότητες σε ένα άναρχο πεδίο ανταγωνισμού που επιδιώκει να προσφέρει τις χαμηλότερες δυνατές υπηρεσίες εκμεταλλευόμενο από το κράτος τα μέγιστα οικονομικά οφέλη.
Αν θέλουμε να ταξινομήσουμε τις μεταφορικές υπηρεσίες που υπάρχουν στα νησιά, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την ακτοπλοΐα, το αεροπλάνο και το ταχύπλοο και πιθανόν στο άμεσο μέλλον τα υδροπλάνα. Αντίστοιχα στην ηπειρωτική χώρα έχουμε το τρένο, τους αυτοκινητόδρομους και πάλι το αεροπλάνο. Για να πετύχουμε όμως την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας πρέπει να συνδυάσουμε αυτές τις μεταφορικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα στην Κρήτη για να αναπτυχθεί ο πρωτογενής και ο δευτερογενής τομέα του νησιού θα πρέπει πέρα από ένα καλό ακτοπλοϊκό δίκτυο μεταφοράς των προϊόντων να υπάρχει και ένα καλό σιδηροδρομικό δίκτυο, το οποίο θα παραλαμβάνει και θα μεταφέρει στην Ευρώπη τα προϊόντα. Το ίδιο και στη Μυτιλήνη. Το μειονέκτημα της ανταγωνιστικότητας που υπάρχει στα νησιά λόγω της ακτοπλοϊκής μεταφοράς των προϊόντων, είναι το υψηλό κόστος μεταφοράς. Η απάντηση μας για να εκμηδενίσουμε αυτό το μειονέκτημα είναι το Μεταφορικό Ισοδύναμο, ένα μέτρο στήριξης των επιχειρήσεων, το οποίο έχει μια κοινή λογική. Το κόστος που απαιτείται για τη μεταφορά προϊόντων στη νησιωτική Ελλάδα να είναι ίδιο με το αντίστοιχο κόστος στην ηπειρωτική χώρα.
Κλείνοντας, θέλω να τονίσω ότι με τη σωστή διασύνδεση των νησιών θα διευκολύνουμε την καθημερινότητα των νησιωτών, με την βελτίωση των υπηρεσιών υγείας και των διοικητικών υπηρεσιών, πράγματα τα οποία για κάποιους φαίνονται απλά και καθημερινά, για τους νησιώτες όμως, δεν είναι, αλλά θα αυξηθεί και η παραγωγικότητά τους, ώστε να αποκτήσουν όλοι ίσες δυνατότητες και ίσες ευκαιρίες».
