Η Μαρία στα δεκαοχτώ της χρόνια έχει ήδη αποφασίσει να γίνει μοναχή. Η αγάπη της για τα Θεία είναι τόσο μεγάλη που τίποτα δεν είναι ικανό να τη σταματήσει, ούτε καν η διαφωνία της μητέρας της. Η δόκιμη μοναχή, η μάνα της, ο νεαρός βοσκός και ο πατέρας του, αλλά και οι καλόγριες και οι κάτοικοι του χωριού που δεν κατονομάζεται, με φόντο μια παλιά κατάρα συνθέτουν ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα με πάρα πολύ καλή πλοκή η οποία ξεδιπλώνεται σταδιακά κι αριστοτεχνικά στα μάτια του αναγνώστη.
Ένα χωριό που διχάζεται και φοβάται, ρίχνει την ευθύνη των δεινών στη Μαρία ενώ εκείνη προσπαθεί να βρει τη λύση της κατάρας. Βαθιά ανθρωποκεντρική η γραφή του συγγραφέα, φτάνει στο βάθος της ανθρώπινης ψυχής και την ξεγυμνώνει. Με όχημα έναν άρρητο φόβο αφήνει στις γραμμές του βιβλίου το στίγμα μιας μεγάλης γκάμας ανθρώπινων συναισθημάτων, οι οποίες όμως δεν υποβάλλονται στον αναγνώστη αλλά προκύπτουν αβίαστα μέσα από τους χαρακτήρες των ηρώων του. Το έντονο μυστήριο που προκαλεί και σβήνει κάθε ίχνος ελπίδας είναι καλοδουλεμένο και σμίγει άρτια με το υπερφυσικό χωρίς να υπερβάλει. Ο μύθος εξελίσσεται με τρόπο που μαγνητίζει κι εγκλωβίζει όποιον πιάσει στα χέρια του βιβλίο κάνοντάς τον να θέλει να γυρίσει άμεσα την επόμενη σελίδα! Ο Νεκτάριος Καλογήρου έχει δουλέψει πάρα πολύ πάνω σ’ αυτό το μυθιστόρημα και το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε κάθε άνθρωπο που αγαπά τη λογοτεχνία.
Η γλώσσα του συγγραφέα είναι απλή αλλά όχι λιτή, οι περιγραφές είναι ζωντανές και οι χαρακτήρες αποδίδονται με μεγάλη σαφήνεια αλλά και πειστικότητα. Δε θα ήταν σκόπιμο να μπούμε ή να παρουσιάσουμε περισσότερες λεπτομέρειες του μυθιστορήματος γιατί θα χαθεί η αξία αλλά και η μαγεία της ανάγνωσης για τον άνθρωπο που δεν το έχει μελετήσει, εκείνο όμως που μπορούμε με βεβαιότητα να υποστηρίξουμε είναι πως ‘Το κορίτσι με το ράσο’ του Νεκτάριου Καλογήρου είναι από τα ωραιότερα μυθιστορήματα που έχουμε διαβάσει τα τελευταία χρόνια!
