Υπάρχει …χώρος για μία συμφωνία σε ένα «ενδιάμεσο πρόγραμμα» πριν από το τέλος του μήνα; Η πιθανή «μη συμφωνία» σήμερα στο Eurogroup, δεν σημαίνει ότι ο χώρος για ένα «ενδιάμεσο πρόγραμμα» δεν υπάρχει. Αντίθετα, όχι μόνο υπάρχει αλλά και έχει αρχίσει να …κοστολογείται. Και η ελληνική πλευρά γνωρίζει ήδη ότι θα είναι «ακριβό».
Πέραν των τεχνικών κλιμακίων που δούλευαν μέχρι χθες στις Βρυξέλλες για να εντοπίσουν σε δύο λίστες τα σημεία σύγκλισης και απόκλισης μεταξύ των δύο πλευρών, που θα κατατεθούν σήμερα στο Eurogroup, τα υπόγεια κανάλια επικοινωνίας και διαπραγμάτευσης σε πολιτικό επίπεδο, με τους Juncker και Dijsselbloem λειτουργούν παράλληλα με πυκνές διαδρομές μεταξύ Αθηνών και Βρυξελλών.
Και το βασικό «προϊόν» στην διακίνηση αυτή είναι η πρόταση για ένα ενδιάμεσο πρόγραμμα που θα ενεργοποιηθεί μετά την λήξη του παγωμένου τρέχοντος προγράμματος στις 28 Φεβρουαρίου και θα επιτρέψει την μετάβαση μετά από μερικούς μήνες σε ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα.
Διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες υποστηρίζουν ότι αυτή η «απαίτηση» της Αθήνας ήδη συζητείται από την πλευρά της Ευρωζώνης αλλά… με προϋποθέσεις. Όπως για παράδειγμα η αναδίπλωση της Αθήνας από το αίτημα της δραστικής μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων για τα οποία η Αθήνα επισήμως ζητά να μειωθούν στο 1% – 1,5%, ενώ η Ευρωζώνη επιμένει ότι δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια προσαρμογή.
Η συζήτηση στο ασταθές σημείο που βρίσκεται στην τρέχουσα φάση της συζήτησης καταγράφει την δυνατότητα μίας «σύγκλισης», όπου η αποδοχή ενός ενδιάμεσου προγράμματος από την Ευρωζώνη (σ.σ. πρόγραμμα γέφυρα το ονομάζει ο κ. Βαρουφάκης) θα συνοδεύεται με τους όρους διατήρησης αφ’ ενός του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2015 στο 3% (με όχι απίθανο ενδεχόμενο να υπάρξει μία προσαρμογή στο 2,5% του ΑΕΠ) και αφ’ ετέρου του στόχου των διαρθρωτικών πολιτικών στα θέματα φορολογίας, δίωξης της διαφθοράς στο δημόσιο και ιδιωτικοποιήσεων. Μία ενδεχόμενη συμφωνία στο επίπεδο αυτό αναμφίβολα θα υποχρεώνει την ελληνική πλευρά να ανακόψει την ροή των μέτρων αποκατάστασης των «ζημιών» που έχει εξαγγείλει και να τα μεταθέσει για μετά την λήξη του λίγους μήνες αργότερα.
Θα έχει όμως «κερδίσει» πολιτικά το γεγονός ότι θα έχει υποχρεώσει την Ευρωζώνη σε μία νέα συμφωνία χωρίς να κάνει πίσω και να ζητήσει παράταση του προγράμματος, όπως επίμονα απαιτεί το Βερολίνο, θα έχει υποχρεώσει σε απόσυρση την τρόικα με την μορφή που υπήρξε τα τελευταία πέντε χρόνια και θα έχει εξασφαλίσει την προϋπόθεση που απαιτεί η ΕΚΤ για την ομαλή χρηματοδότηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Όλα αυτά βέβαια αν γίνουν και επόμενα βήματα στην υπόθεση μιας συμφωνίας με αυτά τα στοιχεία και δεν υπάρξουν στο μεταξύ ατυχήματα, πολιτικά ή οικονομικά. Εκ των πραγμάτων αυτή η διαδικασία για να μπορέσει να ολοκληρωθεί έγκαιρα θα πρέπει να καταλήξει σε μία κατ΄ αρχήν συμφωνία το αργότερο στο τέλος αυτής της εβδομάδας ή στις αρχές της επόμενης.
Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι προϋποθέσεις που συνοδεύουν την αποδοχή ενός τέτοιου ενδιάμεσου προγράμματος αφορούν την διάρκειά του και όχι το νέο πρόγραμμα που θα ακολουθήσει σε λίγους μήνες (σ.σ. έξι ζητά η κυβέρνηση στην Αθήνα).
Για το νέο πρόγραμμα θα χρειασθεί νέος κύκλος συζητήσεων και διαπραγματεύσεων με αυτούς με τους οποίους θα συναφθεί αυτό σύμφωνο. Στο μεταξύ βέβαια παραμένει σε ισχύ το πρόγραμμα συμφωνία με το ΔΝΤ το οποίο «τρέχει» με τους γνωστούς μνημονιακούς όρους μέχρι την άνοιξη του 2016.
Πόσο είναι δυνατό ο ορίζοντας σε αυτή την κατεύθυνση να καθαρίσει στην σημερινή συνάντηση του Eurogroup; Διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες που παρακολουθούν προσεκτικά όλα τα επίπεδα συζητήσεων με την Αθήνα, εκτιμούν ότι θα χρειασθεί περισσότερος χρόνος και βλέπουν ελάχιστες πιθανότητες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο στην σημερινή συνάντηση. Και αυτό παρά το γεγονός ότι δεν αποκλείουν εκπλήξεις σε επιμέρους πλευρές της διαπραγμάτευσης.
Πηγή:capital.gr
