Όλοι είχαμε γίνει μάρτυρες όταν βρισκόμασταν στο ταμείο ενός σούπερ μάρκετ κάποιου πελάτη ο οποίος μέσα στις μισογεμισμένες σακούλες “έχωνε” και μερικές ακόμη. Φυσικά κανένας δεν το θεωρούσε κλοπή μίας και ήταν ένα δωρεάν προσφερόμενο προϊόν. Τώρα τα σουπερμάρκετ χτυπάνε τον κώδωνα του κινδύνου (καταναλώνουμε 4,3 δις σακούλες/χρόνο, 363 σακούλες/κάτοικο/χρόνο και μόλις 1% ανακυκλώνεται αφού 9 στις 10 καταλήγουν στα σκουπίδια) και επιμένουν στον περιορισμό χρίσης τους. Τώρα μοιράζουν ενημερωτικά φυλλάδια για τις επαναχρησιμοποιημένες τσάντες και για το πώς να αλλάξουμε συμπεριφορά. Τώρα θυμήθηκαν ότι έτσι προστατεύουμε το περιβάλλον και την τσέπη μας. Τώρα τις πουλάνε στα ταμεία αφού μέχρι τώρα ήταν απλώς ένας έξυπνος τρόπος διαφήμισης του καταστήματος. Η σακούλα του σούπερ μάρκετ που στην συνέχεια γινόταν και σακούλα σκουπιδιών αποτελούσε ένα είδος σφυγμομέτρησης για τους ανθρώπους του λιανεμπορίου όταν εξέταζαν σημεία για να ανοίξουν νέα σούπερ μάρκετ. Αρκούσε μία ματιά στους κάδους για να δουν πόσες σακούλες σκουπιδιών ήταν από ανταγωνιστές και πόσες από δικά τους καταστήματα ώστε να καταλάβουν αν η περιοχή αλληλοκαλύπτονταν ή υπήρχε χώρος για ένα ακόμη σούπερ μάρκετ. Με την επιβολή του περιβαλλοντικού τέλους στις αρχές του έτους περάσαμε στο άλλο άκρο τις πρώτες ημέρες για να καταγραφεί στο τέλος του πρώτου μήνα μία θεαματική μείωση στην χρήση της πλαστικής σακούλας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «δ», φτάνει το 60% στη Ρόδο. Το 70% σύμφωνα με έρευνες σε όλη τη χώρα. Οι στατιστικές μιλάνε ακόμη, πως αυτή η θεαματική μείωση, δεν οφείλεται στην χρέωση της με λίγα λεπτά, αλλά επειδή ο κόσμος ευαισθητοποιήθηκε. Μια μικρή έρευνα στο φιλικό μου περιβάλλον το επιβεβαιώνει. Εφοδιάστηκαν όλοι με ντιζαϊνάτες υφασμάτινες, ακόμη και με διχτάκια, τα οποία έγιναν ξανά της μόδας. Κανείς δεν ανέφερε πως η χρέωση ήταν αιτία για να σταματήσουν την χρήση της. Καιρός ήταν!
Καιρός ήταν
