Αν παρατηρήσει κάποιος τις αντιδράσεις πολλών, θα δει πως δεν είναι το έγκλημα κάθε φορά που απασχολεί αλλά η κομματική ταυτότητα του θύτη και του θύματος και αναλόγως καθορίζεται και η στάση μας απέναντι στον ζόφο. Επιδιώκουν διάφοροι, είτε με άρθρα, είτε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, να κολλήσουν ρετσινιά στα αντίπαλά τους κόμματα, με αφορμή τις αποκαλύψεις του #metoo. Γελοία τακτική. Εγκληματίες υπάρχουν και στη δεξιά και στην Αριστερά. Δεν είναι αριστερά ή δεξιά τα θύματα, ούτε αριστεροί ή δεξιοί όσοι έχουν πάθει σοκ με ότι κατήγγειλαν τα θύματα ότι υπέστησαν. Εγκληματίες υπάρχουν και στους δεξιούς και στους αριστερούς, στους αλλοδαπούς και στους αυτόχθονες. Και στους φτωχούς και στους πλούσιους. Πλην ελαχίστων δε εξαιρέσεων, σε περιόδους πολιτικής εκτροπής, η ελληνική δικαιοσύνη παραμένει υποδειγματικά τυφλή. Αδιαφορεί για τις πεποιθήσεις ή για το οικονομικό στάτους όσων κάθονται στο εδώλιο. Όσο θα εστιάζουμε σε κομματικές ταυτότητες θυτών και θυμάτων αλλά και εθνικότητες, θρησκευτικές απόψεις, φύλο, τυπικό μορφωτικό επίπεδο κ.α και θα κρατάμε ορθάνοιχτα πορτοπαράθυρα και χαραμάδες τόσο θα πνιγόμαστε στον ζόφο και θα θυσιάζουμε ψυχές.
Λάθος συζήτηση
