Πριν τα φώτα σβήσουν

Πριν από λίγες ημέρες όλη η Ελλάδα είχε συγκινηθεί από το χαμό των δύο πιλότων του Φάντομ που κατέπεσε στη θάλασσα . Στην πανδημία, ήρωες ήταν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία. Τους ανυψώσαμε, τους χειροκροτήσαμε, κι όταν η σκιά του φόβου υποχώρησε, λησμονήσαμε και αυτούς και τις θυσίες τους. Τώρα, όλη η Ελλάδα δίνει τα εύσημα στους πυροσβέστες της ΕΜΑΚ που σώζουν εγκλωβισμένους μέσα από τα ερείπια που άφησε πίσω του ο καταστροφικός σεισμός στην Τουρκία.Και το ερώτημα επανέρχεται. Πόσο πρέπει να αμείβονται αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι ήρωες όπως τους αποκαλούμε; Εστω κι αν υπάρχει το ειδικό μισθολόγιο για αυτούς, το οποίο προβλέπει κάποια έξτρα επιδόματα.ΤΙ μισθό πρέπει να λαμβάνει ένας πιλότος που κρατάει στα χέρια του την εθνική άμυνα της χώρας; Τι μισθό πρέπει να λαμβάνει ένας πυροσβέστης της ΕΜΑΚ,  που απεγκλωβίζει πολίτες κάτω από τα χαλάσματα μιας καταστροφής; Τι μισθό πρέπει να λαμβάνει ένας γιατρός στα νοσοκομεία μας που σώζει καθημερινά συνανθρώπους μας; Ποια είναι η αξία της δουλειάς τους; Ανεκτίμητη. Είναι θέμα αναγνώρισης της Πολιτείας προς κάποιους συγκεκριμένους κλάδους επαγγελμάτων, που πρέπει να λαμβάνουν αποδοχές αντίστοιχες του λειτουργήματός τους. Πριν τα φώτα της ανάγκης (και των επίσημων υποδοχών…) σβήσουν και τους καταπιεί η σκόνη της λήθης.