Αλέξανδρος Κολιάδης: Μπορεί να γίνει ο δήμαρχος όλων των Ροδίων;

Από τον πολιτικό διαχωρισμό στην ενότητα

Γράφει ο Δαμιανός Αθανασίου

Η Ρόδος, ένα από τα στολίδια του Αιγαίου, ένα νησί όπου η ιστορία και ο πολιτισμός συναντούν τη σύγχρονη διακυβέρνηση μετατρέπεται σε ένα ζωντανό εργαστήριο πολιτικού ρεβανσισμού.
Ο δήμαρχος Ρόδου κ. Αλέξανδρος Κολιάδης, αντί να κατανοήσει ότι εξελέγη για να υπηρετεί όλους τους πολίτες, δείχνει να έχει πάρει πιο σοβαρά τον ρόλο του «τοπάρχη» παρά του δημάρχου.
Ο κ. Κολιάδης θα πρέπει να καταλάβει ότι η Ρόδος δεν είναι ένα χωρισμένο στρατόπεδο. Η πολιτική του «δικοί μας και οι άλλοι» δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση μίας βιώσιμης διοίκησης.
Φαίνεται πως στον κόσμο του κ. Κολιάδη, οι Ροδίτες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: στους δικούς του, στους πολύ δικούς του και στους «άλλους».
Οι πρώτοι είναι εκείνοι που τον στήριξαν με θέρμη στις εκλογές, οι δεύτεροι είναι όσοι έχουν άμεση πρόσβαση στην «αυλή» του και απολαμβάνουν την απόλυτη εύνοιά του, ενώ οι «άλλοι»… ας πρόσεχαν!
Η διοίκησή του μοιάζει να βασίζεται σε έναν κανόνα: αν δεν ήσουν από τους υποστηρικτές του στις εκλογές, τότε πολύ απλά δεν έχεις θέση στα δρώμενα του Δήμου.
Αντί να διοικεί, φαίνεται να είναι περισσότερο απασχολημένος με το να κάνει εκκαθαρίσεις, να κρατά λίστες «φίλων» και «εχθρών» και να φροντίζει να τοποθετεί στους κατάλληλους θώκους μόνο όσους τον κοιτούν με δέος.
Οι εκλογές τελείωσαν, και πλέον είναι η στιγμή να γίνει ο δήμαρχος όλων των Ροδίων, ανεξαρτήτως πολιτικών επιλογών.
Ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν να σταματήσει τις πολιτικές εκκαθαρίσεις και τις προσωπικές διώξεις.
Είναι απαράδεκτο έμπειρη υπάλληλος να απειλείται ότι θα χάσει τη θέση της ως διευθύντρια επειδή είχε διαφορετική εκλογική προτίμηση. Η αξιοκρατία πρέπει να αντικαταστήσει τη ρεβανσιστική νοοτροπία.
Η αχαριστία προς τον Αντώνη Καμπουράκη
Ποιος θα περίμενε ότι ένας άνθρωπος που κάποτε στηρίχθηκε και προωθήθηκε από τον κ. Αντώνη Καμπουράκη, σήμερα να εμφανίζεται ως ορκισμένος αντίπαλός του;
Ο κ. Καμπουράκης, που του έδωσε πολιτικό χώρο, που τον στήριξε σε δύσκολες στιγμές, που τον ανέδειξε, σήμερα αντιμετωπίζεται σαν εμπόδιο που πρέπει να εξαλειφθεί από τη δημόσια ζωή του νησιού.
Το φαινόμενο του «ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος» φαίνεται να βρίσκει τη μεγαλύτερη επιβεβαίωσή του.
Ο δήμαρχος, που χρωστά μεγάλο μέρος της πολιτικής του ανέλιξης στην υποστήριξη του κ. Καμπουράκη, σήμερα κάνει ό,τι μπορεί για να τον απαξιώσει.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή της θητείας του, έχει επιδοθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα να διαγράψει την παρακαταθήκη του πρώην δημάρχου, όποια κι αν ήταν αυτή, λες και πρόκειται για προσωπική του εκδίκηση.
Ένας δήμαρχος οφείλει να θυμάται από πού ξεκίνησε και ποιοι του έδωσαν την ευκαιρία να αναδειχθεί.
Στην περίπτωση του κ. Κολιάδη, ο πρώην δήμαρχος κ. Αντώνης Καμπουράκης αποτέλεσε βασικό στήριγμα στην πολιτική του ανέλιξη.
Πρέπει να αντιληφθεί πως αντί να προσπαθεί να διαγράψει την παρακαταθήκη Καμπουράκη, θα έπρεπε να τη χρησιμοποιήσει ως βάση για να χτίσει κάτι καλύτερο, με σεβασμό στην προσωπικότητά του στον πολιτικό διάλογο.

Ο ρόλος του Βάιου Καλοπήτα και η ανάγκη για συνοχή
Κι αν ο κ. Καμπουράκης αντιμετωπίζεται ως αντίπαλος, τι να πει κανείς για τον κ. Βάιο Καλοπήτα;
Η «συνιστώσα» Καλοπήτα εντός της δημοτικής παράταξης έχει βρεθεί σε δεύτερη μοίρα, με τα στελέχη της να νιώθουν ότι έχουν παραγκωνιστεί και πως ο δήμαρχος τους βλέπει ως ένα αναγκαίο κακό.
Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο αφού δεν φαίνεται να παρεμβαίνει αποφασιστικά για να σταματήσουν ενδοπαραταξιακές «βολές» προς τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του κ. Καλοπήτα.
Αυτή η τακτική δεν συμβάλλει στη συνοχή της δημοτικής αρχής.
Αν ο δήμαρχος επιθυμεί μία λειτουργική και ενωμένη διοίκηση, οφείλει να δώσει χώρο και σε αυτούς που μπορεί να μην είναι «κολλητοί», αλλά έχουν να προσφέρουν.
Η ανάγκη για συνεργασία με την Περιφέρεια
Ένα ακόμη λάθος που πρέπει να διορθώσει είναι η σχέση του με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και τον κ. Γιώργο Χατζημάρκο.
Η συνεργασία ανάμεσα στον Δήμο και την Περιφέρεια είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του νησιού.
Οι προσωπικές έριδες και οι μικροπολιτικές πρακτικές συνεργατών του πρέπει να μπουν στην άκρη, γιατί το νησί δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει έργα και ευκαιρίες λόγω εγωισμών.
Η επιρροή του εξωθεσμικού επικοινωνιολόγου
Ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα είναι η επιρροή του εξωθεσμικού επικοινωνιολόγου στις επιλογές του δημάρχου.
Αντί να ενισχύσει τη συνοχή και την αξιοκρατία, έχει καταφέρει να δημιουργήσει εσωστρέφεια και διχασμό, «καπελώνοντας» τους αιρετούς και επιβάλλοντας τις προσωπικές του στρατηγικές.
Η επιρροή αυτή δεν περιορίζεται μόνο στις εσωτερικές διεργασίες της δημοτικής αρχής, αλλά επεκτείνεται και στη διαχείριση της ενημέρωσης.
Η ερασιτεχνική και, πολλές φορές, προκλητική του προσπάθεια να χειραγωγήσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με κατευθυνόμενες ειδήσεις και επιλεκτικές πληροφορίες έχει οδηγήσει σε ρήξεις.
Αντί η επικοινωνία του Δήμου να βασίζεται στη διαφάνεια και την αντικειμενική πληροφόρηση, έχει μετατραπεί σε ένα εργαλείο ελέγχου και χειραγώγησης, υπονομεύοντας την αξιοπιστία του ίδιου του δημάρχου.
Η διοίκηση απαιτεί  ενότητα, όχι εκδίκηση
Η Ρόδος αξίζει μία διοίκηση που να λειτουργεί για όλους, όχι για λίγους και εκλεκτούς. Ο κ. Κολιάδης φαίνεται να έχει ξεχάσει ότι είναι δήμαρχος όλων των Ροδίων και συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται ακόμη σε προεκλογική περίοδο.
Αντί να ενώνει, διχάζει. Αντί να δημιουργεί προοπτικές, καλλιεργεί κλίμα φόβου. Αντί να προχωρήσει μπροστά, επιμένει να κοιτάζει πίσω.
Αν συνεχίσει έτσι, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ποιο θα είναι το μέλλον αυτής της δημοτικής αρχής.
Η ιστορία έχει δείξει πως όσοι διοικούν με βάση τις προσωπικές αντιπαραθέσεις και όχι το κοινό καλό, συνήθως έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης.
Το ερώτημα είναι: θα το καταλάβει εγκαίρως ο ίδιος ο δήμαρχος ή θα συνεχίσει μέχρι να γίνει ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των αποτυχημένων διοικήσεων που πέρασαν από τη Ρόδο και… δεν ακούμπησαν;
Για να γίνει πραγματικός ηγέτης, οφείλει να διοικεί για όλους τους πολίτες, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις εκλογικές τους προτιμήσεις. Η πολιτική του δεν πρέπει να βασίζεται στην αποδόμηση των προκατόχων του, αλλά στην αξιοποίηση του έργου τους για να προσφέρει ακόμα περισσότερα στο νησί.
Εξίσου σημαντικό είναι να καλλιεργήσει ενότητα στην παράταξή του.
Οι συνεργάτες του δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αναλώσιμοι, αλλά ως πολύτιμοι συνεργάτες με διαφορετικές απόψεις που μπορούν να συμβάλουν στην πρόοδο.
Παράλληλα, η συνεργασία με την Περιφέρεια πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα, καθώς μόνο μέσα από μία κοινή στρατηγική μπορούν να επιτευχθούν σημαντικές βελτιώσεις για τους κατοίκους και την ανάπτυξη της Ρόδου.
Η Ρόδος αξίζει μία δημοτική αρχή που να λειτουργεί για όλους τους πολίτες.
Αν συνεχίσει με τη λογική των αποκλεισμών και της ρεβανσιστικής πολιτικής, το τέλος αυτής της διαδρομής είναι προδιαγεγραμμένο. Η απόφαση είναι δική του: θα γίνει ο δήμαρχος όλων ή θα χαθεί στην πολιτική λήθη σαν ένας ακόμη αποτυχημένος τοπικός ηγέτης;
Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το άρθρο αυτό δεν αποτελεί προσωπικό παράπονο…