Το Σάββατο 11 Μαρτίου το πρωί, γέμισε το κέντρο της Ρόδου από τα τραγούδια των μικρών μαθητών του Λυκείου Ελληνίδων Ρόδου «Εργάνη Αθηνά».
Στο πλαίσιο του εθίμου «Τα χελιδονίσματα», οι μικροί μαθητές ντυμένοι με την παραδοσιακή φορεσιά τραγούδησαν στα καταστήματα κρατώντας τις χελιδόνες αλλά και μοιράζοντας χελιδόνες που έφτιαξαν μόνοι τους.
Τα παιδιά συνόδευαν οι δασκάλες τους κκ. Σοφία Πάχου, Θένα Τιλαβερίδου και Δήμητρα Πατάπη, μέλη του Δ.Σ. του σωματείου και γονείς.
Επίσης τα παιδιά τραγούδησαν στον Αντιπεριφερειάρχη Πολιτισμού κ. Χρήστο Μπάρδο και στον Αντιδήμαρχο Διεθνών Σχέσεων κ. Κώστα Ταρασλιά.
Τα μέλη του Λυκείου Ελληνίδων Ρόδου «Εργάνη Αθηνά» σε συνεργασία με τις /τους δασκάλους και με πιστούς υποστηρικτές όλους τους μαθητές και τους γονείς, αγωνίζονται με σοβαρότητα, μελέτη, μεθοδικότητα, ανιδιοτέλεια και τεράστια αγάπη, ώστε να παραλάβουν οι νέοι την σκυτάλη της συνέχισης του λαϊκού μας πολιτισμού.
Η διάσωση και μεταλαμπάδευση της παράδοσης στις επόμενες γενιές είναι αναγκαίος όρος για τη διατήρηση της εθνικής μας συνοχής και της ιστορικής μας συνέχειας μέσα στην ισοπεδωτική πλημμυρίδα της παγκοσμιοποίησης, όπου – μεταξύ άλλων – επιχειρείται και η αλλοτρίωση της πολιτισμικής μας ταυτότητας με σκοπό την ενσωμάτωσή μας στο δυτικό μοντέλο ζωής και κουλτούρας. Για να αποτραπεί αυτός ο κίνδυνος, πρέπει να πατάμε γερά στις παραδόσεις μας.
Λίγα λόγια για το έθιμο
Οι απαρχές του εθίμου αυτού είναι οι προϊστορικοί χρόνοι και οι ρίζες του καθαρά ελληνικές. Τα παλαιότερα καταγεγραμμένα Χελιδονίσματα ήταν της Ρόδου. Το χελιδόνισμα της Ρόδου είναι ένα ανώνυμο άσμα, που καταγράφηκε από τον Αθήναιο (ακμή: περ. 200 μ.Χ.), Το άσμα είναι πιθανώς πολύ παλαιότερο, ενδεχομένως παλαιότερο και από τον 5ο αι. π.Χ., αφού ο Αριστοφάνης φαίνεται να έχει υπόψη του κάποιο χελιδόνισμα. Το τραγουδούσαν παιδιά που πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι τον μήνα Βοηδρομιώνα (περ. 15
Φεβρουαρίου-15 Mαρτίου), δηλαδή όταν έρχονταν τα χελιδόνια. Στα παιδιά έδιναν γλυκίσματα, άλλα φαγώσιμα ή ακόμη και κρασί.
Στη Ρόδο τα παιδιά κρατούσαν στα χέρια τους ένα ξύλινο χελιδόνι και του κρεμούσαν στο λαιμό κουδουνάκια .Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα “χελιδονίσματα” ενώ τα κουδουνάκια συνόδευαν τα κάλαντά τους.
……Το χελιδόνι πέμπεται
πάει και πάλιν έρκεται
και τραγουδά και χαίρεται
και φέρνει μας το μήνυμα(ν)
πως είναιν άνοιξη καιρού
και άρχιση καλοκαιριού…….
