Μετά από Εισαγγελική παραγγελία, στο πλαίσιο προκαταρκτικής έρευνας που διεξάγεται για τις ρυθμίσεις οφειλών κατανάλωσης νερού από ξενοδοχειακές μονάδες της Ρόδου, το Τμήμα ΓΕΜΗ του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου κλήθηκε από την Προανακρίτρια Ρόδου να αποστείλει αντίγραφα των ΦΕΚ που αποδεικνύουν τη νόμιμη εκπροσώπηση 23 καταγγελθεισών ξενοδοχειακών εταιρειών.
Η έρευνα, όπως έγραψε η «δημοκρατική», ξεκίνησε κατόπιν αναφορών του δημάρχου Ρόδου κ. Αλέξανδρου Κολιάδη και του προέδρου της ΔΕΥΑΡ κ. Σωτήρη Βαγιανού και εστιάζει στη διερεύνηση ενδεχόμενης απιστίας σχετικά με τις εν λόγω ρυθμίσεις.
Οι καταγγελίες αφορούν ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που φέρονται να ωφελήθηκαν από τις ρυθμίσεις, οι οποίες αποφασίστηκαν από την προηγούμενη διοίκηση της ΔΕΥΑΡ.
Η προκαταρκτική εξέταση εις βάρος των εκπροσώπων των ξενοδοχειακών εταιρειών εστιάζει στη διερεύνηση της πιθανής τέλεσης του αδικήματος της απλής συνέργειας σε απιστία.
Στο πλαίσιο αυτό θα δώσουν ανωμοτί καταθέσεις όλοι οι εμπλεκόμενοι.
Ποινική διερεύνηση ζημίας άνω των 2,8 εκατ. ευρώ
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, το συνολικό όφελος των 23 ξενοδοχειακών επιχειρήσεων από τις επίμαχες ρυθμίσεις ανήλθε σε 2.816.050 ευρώ.
Τα πρώην μέλη της διοίκησης της ΔΕΥΑΡ έχουν δώσει ανωμοτί καταθέσεις, μεταξύ των οποίων οι κ.κ. Δημήτρης Τσίκκης, Παντελής-Κωνσταντίνος Προυσάλογλου, Τσαμπίκα Κιαχαγιά, Αθανάσιος Στάμος, Παράσχος Κουλουμπρής, Δημήτριος Ζανεττούλλης, Αγαπητός Πάλλας και Ελευθέριος Καρανικόλας.
Νομική βάση
υπεράσπισης:
Η πενταετής παραγραφή
Οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση υποστηρίζουν ότι η ΔΕΥΑΡ δεν ζημιώθηκε, αλλά ωφελήθηκε από τις ρυθμίσεις, καθώς οι περισσότερες οφειλές ήταν ήδη παραγεγραμμένες.
Σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο της ΔΕΥΑΡ κ. Δημήτρη Τσίκκη, οι ρυθμίσεις εξασφάλισαν την αναγνώριση και αποπληρωμή απαιτήσεων που διαφορετικά θα χάνονταν.
Επικαλούνται τη γνωμοδότηση 4/2018 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία επιβεβαιώνει ότι οι απαιτήσεις των ΔΕΥΑ υπόκεινται σε πενταετή παραγραφή.
Με βάση αυτό, οι επίμαχες οφειλές των ξενοδοχειακών μονάδων που ρυθμίστηκαν είχαν ήδη λήξει ως προς το μεγαλύτερο μέρος τους.
Οι εμπλεκόμενοι υποστηρίζουν ότι η ΔΕΥΑΡ, με τις ρυθμίσεις που έγιναν, εξασφάλισε:
-Αναγνώριση από τους οφειλέτες του συνόλου της απαίτησης, παραγεγραμμένης ή μη.
-Παράδοση αξιόγραφων (επιταγών) για την εξασφάλιση της πληρωμής.
-Νομική δυνατότητα έκδοσης διαταγής πληρωμής σε περίπτωση μη τήρησης της ρύθμισης.
-Άμεση είσπραξη μέρους των απαιτήσεων μέσω εφάπαξ καταβολών.
Επισημαίνεται, επίσης, ότι μετά το 2018, η νομοθεσία άλλαξε και περιόρισε την παραγραφή των οφειλών προς τις ΔΕΥΑ στην πενταετία, γεγονός που καθιστούσε επιτακτική την ανάγκη διακανονισμού πριν από την οριστική απώλεια των απαιτήσεων.
Ο προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας της ΔΕΥΑΡ κ. Ευθύμιος Δημητριάδης, σε ανύποπτο χρόνο και συγκεκριμένα την 23η Ιουνίου 2021 σε γνωμοδότησή του τονίζει:
«Η ΔΕΥΑΡ είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου
Υπό το πλέγμα των διατάξεων του ν. 1069/1980 και του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, για την είσπραξη των εσόδων των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α.), δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις περί διοικητικής εκτελέσεως (Κ.Ε.Δ.Ε.) ούτε, σχετικώς, υπάρχει δυνατότητα διενέργειας διοικητικής εκτελέσεως, κατά το άρθρο 167 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, το οποίο εφαρμόζεται για την είσπραξη των εσόδων των Ο.Τ.Α., αλλά εφαρμοστέες τυγχάνουν οι διατάξεις του ΚΠολΔ.
Σε περίπτωση, όμως, αναθέσεως της εισπράξεως των εσόδων Δ.Ε.Υ.Α. στις Δ.Ο.Υ., κατόπιν σχετικής αποφάσεως του Υπουργού Οικονομικών, εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε., και, κατά συνέπεια, οι σχετικές απαιτήσεις τους βεβαιώνονται ταμειακά στις Δ.Ο.Υ., χωρίς την τήρηση κάποιας ειδικής (διοικητικής) διαδικασίας προσδιορισμού των απαιτήσεών τους αλλά με μόνο τον υπολογισμό τους από τις ίδιες τις Δ.Ε.Υ.Α..
Ομοφώνως ότι:
Οι απαιτήσεις των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α.) δεν διέπονται όσον αφορά τυχόν αποσβεστική προθεσμία ή την παραγραφή τους, από τις ισχύουσες διατάξεις των άρθρων 2 και 6 του ά.ν. 344/1968, οι οποίες εφαρμόζονται για τα έσοδα των Ο.Τ.Α., αλλά υπάγονται στην πενταετή παραγραφή των άρθρων 250, 251 και 253 του ΑΚ.
Επιπλέον, η έκδοση λογαριασμού, αποτελεί μεν όχληση, πλην όμως δεν αναστέλλει τις προθεσμίες παραγραφής. Ως εκ τούτου η ΔΕΑΥΡ θα πρέπει να επιδιώκει εντός πενταετίας την είσπραξη των λογαριασμών άλλως την έκδοση διαταγής πληρωμής άλλως την κατάθεση αγωγής.
Επιπλέον η άποψή μου είναι ότι απαιτήσεις ανείσπρακτες από το έτος 1989 δύναται να θεωρηθεί και ως κατάχρηση δικαιώματος του άρθρου 281 Α.Κ, αφού επί τόσα χρόνια παραμείναμε αδρανείς, όταν θα μπορούσαμε να κινηθούμε δικαστικά και να διακόψουμε τη σύνδεση μέχρι διακανονισμού του ποσού ή εξόφλησης.
Ευθύμιος Δ. Δημητριάδης
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω»
