Για πολλά χρόνια στο παρελθόν ο τόπος αυτός πορεύτηκε με τους ταγούς του να επινοούν εχθρούς, να κυνηγούν φαντάσματα. Πάντα υπήρχε κάποιος εχθρός κρυμμένος που μας ζήλευε, δεν ήθελε την πρόοδό μας, μας αγνοούσε, μας «άρμεγε», έκλεινε τα αυτιά στα – πάντα δίκαια – αιτήματά μας.
Ήταν τα χρόνια του πολιτικού ακτιβισμού, της επαναστατικής γυμναστικής για το θεαθήναι και μόνο, αφού το “κακό αθηνοκεντρικό κράτος” αποτελούσε μια πρώτης τάξεως δικαιολογία και άλλοθι, που πίσω του έκρυβαν την ανικανότητα παραγωγής έργου και επίλυσης των προβλημάτων που χρόνιζαν.
Ήταν τα χρόνια που στήνονταν φαιδρές, κακόγουστες παραστάσεις με γένια αξύριστα, με γραφεία που μεταφέρονταν στην ύπαιθρο, τάχα για διαμαρτυρία, με μαύρες σημαίες στα λιμάνια και άλλες τέτοιες γραφικότητες. Κρίμα που δεν υπήρχαν τα social media. Σίγουρα θα είχαν γίνει viral. Περί αυτοκριτικής δε, ούτε λόγος.
Τα τελευταία χρόνια αυτή η πολιτική σχολή έμοιαζε να έχει ξεπεραστεί και τα πράγματα να παίρνουν τον δρόμο τους, από ανθρώπους που δεν χρειάστηκαν να κρυφτούν από τις ευθύνες τους. Το αντίθετο.
Έπαιρναν και παίρνουν πάνω τους και ευθύνες που δεν τους αναλογούν, προκειμένου να προχωρήσει ο τόπος μπροστά.
Κάποιοι άλλοι όμως, φαίνεται πως ζήλεψαν τη «δόξα» των πολιτικών προγόνων τους. Μόνο που αυτή τη φορά, η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί και εκτραχυνθεί επικίνδυνα.
Θυμάμαι πολλούς να ρίχνουν το ανάθεμα στο αθηνοκεντρικό κράτος, στη μια ή την άλλη κυβέρνηση.
Δεν θυμάμαι όμως κανέναν να εκτοξεύει κατηγορίες κατά «τοπικού ή τοπικών παραγόντων» ότι υπονομεύουν τον τόπο και στερούν χρηματοδοτήσεις από τη Ρόδο, παρεμβαίνοντας στην κυβέρνηση, για να πλήξουν υποτίθεται τη δημοτική αρχή!
Ανήκουστο και πρωτάκουστο!!! Σε πόσο απελπιστική κατάσταση μπορεί να βρίσκεται ένας δήμαρχος και η δημοτική αρχή του για να μετέρχεται τέτοιων μεθόδων και δικαιολογιών;
Ποιος αισθάνεται την ανάγκη να εκστομίσει τέτοιες ακρότητες, τέτοιες συκοφαντίες μέσα στο δημοτικό συμβούλιο; Ποιον ή ποιους εννοείτε κύριε δήμαρχε; Γιατί δεν τον ή τους αποκαλύπτετε; Πείτε τα πράγματα με το όνομά τους και μετά αποδείξτε και τους ισχυρισμούς σας. Αν μπορείτε φυσικά.
Αν έχετε στοιχεία. Αν δεν είναι ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα όλο αυτό, αν δεν είναι μια απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης από το βάρος της ευθύνης που έχετε εκ της θέσεώς σας να διαχειριστείτε, αν δεν είναι μια σανίδα σωτηρίας στην οποία φροντίσατε να δώσετε και μια χροιά ηρωισμού, για να είναι και «πιασάρικη» επικοινωνιακά.
Αν δεν το κάνετε, τότε θα έχετε διαπράξει πολιτική συκοφαντία, επενδύοντας και επιδιώκοντας τον διχασμό και την πόλωση της τοπικής κοινωνίας. Και να σκεφτεί κανείς ότι βρισκόμαστε μόλις στην αρχή του δεύτερου χρόνου μιας πενταετούς θητείας. Φανταστείτε τι έχουμε να δούμε στο μέλλον!
Είναι αλήθεια ότι όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούμε ένα επικοινωνιακό κρεσέντο από μέρους της δημοτικής αρχής και της ΔΕΥΑΡ, όσον αφορά στη διεκδίκηση πόρων από την κυβέρνηση, με ένταση που καθημερινά κλιμακώνεται. Τώρα όμως το τερμάτισαν!
Τώρα ήρθε η πέραν πάσης αμφιβολίας επιβεβαίωση, ότι όλο αυτό το διάστημα η Ρόδος, οι κάτοικοι και οι φορείς της, είναι μέρος ενός επικοινωνιακού παιχνιδιού, που μάλλον δεν εξελίσσεται κατά το αναμενόμενο, δεν έχει την αναμενόμενη ανταπόκριση.
Η κατασκευή εχθρών είναι η μεγαλύτερη επιβεβαίωση της επικοινωνιακής διαχείρισης της αποκατάστασης του νησιού από την Bora, για να καλυφθεί η απουσία – ως τώρα – πρακτικού αποτελέσματος στο πεδίο.
Εχθρός/οί λοιπόν δεν είναι μόνο εκείνοι που κατά τους ισχυρισμούς του δημάρχου μπλοκάρουν τις χρηματοδοτήσεις, αλλά και όσοι τολμούν να κάνουν κάποιες επιπλέον ερωτήσεις για το τι και πώς το διεκδικεί η δημοτική αρχή, ώστε φορείς και πολίτες που καλούνται σε «μέτωπο», να ξέρουν σε τι ακριβώς ενώνουν τη φωνή τους.
Η δημοσιογραφική έρευνα ενοχλεί και κάθε ερώτηση θεωρείται και αυτή «κατευθυνόμενη». Λες και όλοι σε αυτόν τον τόπο έχουν σταματήσει να διαβάζουν, να παρατηρούν, να σκέφτονται, να ψάχνουν, να ερευνούν. Λες και όλοι είναι της σχολής «ελάβομεν και δημοσιεύομεν».
Εννοείται ότι οι χρηματοδοτήσεις είναι καλοδεχούμενες.
Όσα περισσότερα χρήματα στον τόπο, τόσο το καλύτερο. Ωστόσο, με όσα έχουν δει το φως τις δημοσιότητας όλο αυτό το διάστημα, δηλώσεις, επιστολές, λίστες έργων, προϋπολογισμούς εκατομμυρίων που πέφτουν λες και είναι …στραγάλια, το μήνυμα που φεύγει προς την κοινωνία είναι συγκεχυμένο. Άλλο πράγμα ο ρεαλισμός και άλλο ο μαξιμαλισμός. Στα προαπαιτούμενα μιας επιτυχημένης διεκδίκησης είναι ο ρεαλισμός. Κι εδώ δεν φαίνεται να υπάρχει.
Οι Ροδίτες λοιπόν πρέπει να ξέρουν όλη την αλήθεια. Θέλουν να συστρατευθούν στο κοινό μέτωπο, αλλά το θολό μήνυμα τους αποτρέπει. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται μήπως εκτεθούν, μετέχοντας όχι σε ένα κοινό μέτωπο διεκδίκησης, αλλά σε ένα επικοινωνιακό παίγνιο.
Φοβάμαι ότι η αναφορά του δημάρχου στο δημοτικό συμβούλιο περί υπονομευτών της Ρόδου εκ των έσω, επιβεβαιώνει στο ακέραιο τους προβληματισμούς και την καχυποψία, ότι εδώ, κάτι δεν πάει καλά. Και όχι μόνο στις λίστες και στους προϋπολογισμούς των έργων.
