Τα χλευαστικά σχόλια που κατέκλυσαν το διαδίκτυο κατά την πρώτη ημέρα άφιξης των τουριστών στο αεροδρόμιο της Ρόδου, για την υποδοχή που οργανώθηκε με παραδοσιακά χορευτικά και μουσική, επανέφεραν στη μνήμη μου έναν ανεκδιήγητο καθηγητή που είχαμε στο 2ο Γυμνάσιο Ρόδου (πανωμερίτη στη ροδιακή διάλεκτο) ο οποίος την περισσότερη ώρα του μαθήματος την αφιέρωνε για να χλευάζει τη Ρόδο και τους Ροδίτες.
«Εσείς οι Ροδίτες, είστε δούλοι των χρημάτων και υπόδουλοι των τουριστών» έλεγε. «Αν σας λέγαμε (οι εκτός Ρόδου) να σταθείτε στο ένα πόδι για να σας δώσουμε ένα πεντοχίλιαρο θα στεκόσασταν για ώρες κάνοντας τον καραγκιόζη στα πανηγύρια. Για να κερδίσετε το τζόκερ, θα μπορούσατε να σκοτώσετε και τη μάνα σας» έλεγε κοιτάζοντάς μας και τα μικροσκοπικά, βαθουλωτά μάτια του γίνονταν ακόμα πιο μικρά και ο ίδιος ακόμα πιο αντιπαθητικός.
Ο «κύριος» Δ. δεν είχε καμία σχέση με την εκπαίδευση και προφανώς κλήθηκε να διδάξει εδώ, χωρίς να το επιθυμεί. Κουβαλούσε όλα του τα κόμπλεξ μέσα στην τάξη και ξερνούσε τη χολή του σε παιδιά, που στην πλειονότητά τους, δεν είχαν ταξιδέψει στην υπόλοιπη Ελλάδα, δίνοντάς τους μια εικόνα για τον τόπο όπου μεγάλωναν την οποία δεν μπορούσαν να φιλτράρουν…
Αυτή η εικόνα για το νησί μας και για τους ανθρώπους του καλλιεργείται και αναπαράγεται διαχρονικά.
Παρότι και η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτός ο τρόπος υποδοχής είναι παρωχημένος και γραφικός και θα πρέπει να αναθεωρηθεί, αυτό δεν δικαιολογεί τα δηλητηριώδη σχόλια και τη στοχοποίηση των φιλόξενων (στην πλειονότητά τους) Ρόδιων αλλά ούτε και τη χλεύη με την οποία αντιμετωπίστηκαν οι χορευτές και οι οργανοπαίκτες που κλήθηκαν στο αεροδρόμιο για να χορέψουν ανάμεσα στις καρέκλες αναμονής και τους ιμάντες παραλαβής αποσκευών.
Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, η παράδοση της Ρόδου είναι πλούσια, χάνεται στο πέρασμα των αιώνων, η πολιτιστική κληρονομιά της είναι σπουδαία όσο σπουδαία και η ιστορία της. Ηταν πάντα ένας τόπος ιδιαίτερου ενδιαφέροντος λόγω της φυσικής της ομορφιάς και της ξεχωριστής αρχιτεκτονικής της. Κυριάρχησε στις τέχνες, στα γράµµατα, στη φιλοσοφία. Αποτέλεσε σταυροδρόμι πολιτισμών, τεχνών, γλωσσών και θρησκειών από τα αρχαία χρόνια. «Ενώνει» τρεις Ηπείρους και δύο θάλασσες.
Η Ρόδος, έχει 2.400 και πλέον χρόνια ιστορίας, τα οποία δεν μπορεί κανείς να διαγράψει, όσα δηλητηριώδη σχόλια κι αν γράψει, όσους μύδρους κι αν εξαπολύσει, όσα κι αν καταλογίσει στους Ρόδιους…
