Με απόφαση που εξέδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου έγινε δεκτή η αγωγή του γνωστού Δωδεκανήσιου Καθηγητή κ. Ευάγγελου Χατζηγιαννάκη και της συζύγου του κ. Κυριακούλας Χατζηγιαννάκη, για την κυριότητα ακινήτου στο Καστελλόριζο.
Ο καθηγητής ενεπλάκη σε μια απίθανη αντιδικία που τον οδήγησε και ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων. Εχει εξασφαλίσει αμετάκλητες αποφάσεις που δικαιώνουν τους ισχυρισμούς του για την κυριότητα μιας κατοικίας.
Στην πολιτική δίκη που διεξήχθη οι κ.κ. Ευάγγελος Χατζηγιαννάκης και Κυριακούλα Χατζηγιαννάκη, το γένος Δημητρίου Κώστερ, εκπροσωπήθηκαν από τους δικηγόρους κ.κ. Ιωάννη Ρωμαίο και Εμμανουήλ Κουτσούκο.
Ο εναγόμενος κ. Γεώργιος Καραβέλατζης εκπροσωπήθηκε από τους δικηγόρους κ.κ. Παντελή Αποστολά και Αναστάσιο Διάκο.
Το δικαστήριο αναγνώρισε με την απόφασή του τον κ. Χατζηγιαννάκη επικαρπωτή εφ’ όρου ζωής και τη σύζυγό του ψιλή κυρία μιας τριώροφης ημιερειπωμένης οικίας, που βρίσκεται στη Μεγίστη εντός του οικισμού στην τοποθεσία «Λιμάνι», συνολικής επιφανείας 226,80 τ.μ. και διατάσσει την απόδοση του παραπάνω ακινήτου.
Ο κ. Γ. Καραβέλατζης είχε υποστηρίξει ότι ο κ. Χατζηγιαννάκης παρέστησε τον Αύγουστο του 2002 ψευδώς, σε συμβολαιογράφο της Pόδου, ότι έχει στην κυριότητα, νομή και κατοχή του, πάνω από τριάντα χρόνια συνεχώς την κατοικία και ότι τον έπεισε να συντάξει συμβόλαιο δωρεάς ψιλής κυριότητας ακινήτου δια του οποίου παραχώρησε με δωρεά “εν ζωή” κατά ψιλή κυριότητα, παρακρατώντας τη νομή, κατοχή και επικαρπία, το ακίνητο στην σύζυγό του.
Προέκυψε ωστόσο ότι ο πρώην δήμαρχος του νησιού μίσθωνε το συγκεκριμένο ακίνητο στον κ. Καραβέλατζη, ενώ παρουσιάστηκε το σχετικό μισθωτήριο συμβόλαιο. Πέραν τούτου η χήρα του πρώην δημάρχου βεβαίωσε ότι το ακίνητο ανήκε πράγματι στον κ. Χατζηγιαννάκη.
O γνωστός καθηγητής επεσήμανε εξάλλου ότι το παραπάνω ακίνητο ανήκει για περισσότερα από 60 έτη στην κυριότητα, νομή και κατοχή του.
Οπως τόνισε, το σπίτι του το είχε δωρίσει η θεία του η Kατερινιά του Mπλέ, το έτος 1941 και μάλιστα η πατρική του οικογένεια είχε μείνει για δύο με τρία χρόνια μέχρι το έτος 1943 εκεί, καθόσον το σπίτι της οκογένειάς του στην “Παλαμαριά” βρισκόταν σε κίνδυνο λόγω βομβαρδισμών. Επίσης στο παραπάνω σπίτι έμεινε ξανά η πατρική του οικογένεια, όταν γύρισε από την προσφυγιά στην Παλαιστίνη, από το έτος 1947 μέχρι το έτος 1950 περίπου.
Πάντοτε, όπως τόνισε, ενδιαφερόταν για το τριώροφο ερειπωμένο σπίτι του στην περιοχή Λιμάνι, αφού μάλιστα το παραπάνω σπίτι προορίζει να το μετατρέψει σε Λαογραφικό Mουσείο, ως μια ακόμη δωρεά για τον τόπο του, το Καστελλόριζο.
Το πολιτικό δικαστήριο έκρινε μεταξύ άλλων ότι στις 20 Απριλίου 2004 ο εναγόμενος μετέβη στο επίδικο ακίνητο και αφού έσπασε το λουκέτο με το οποίο οι ενάγοντες το είχαν ασφαλίσει, το αντικατέστησε με άλλο, τοποθέτησε πράγματα στο εσωτερικό του ακινήτου, και ότι ακολούθως αρνήθηκε να αφαιρέσει τα πράγματά του αυτά και να παραδώσει τα κλειδιά του ακινήτου στους ενάγοντες, διεκδικώντας με τον τρόπο αυτό κυριότητα.
Στην απόφαση αναφέρεται ότι ο κ. Χατζηγιαννάκης ουδέποτε έπαψε να ασκεί διάνοια κυρίου πράξεις νομής επί του επιδίκου, είτε αυτοπροσώπως, όταν επισκεπτόταν το Καστελλόριζο, είτε δια των υπ’ αυτού διοριζομένων πληρεξουσίων του, με αποτέλεσμα να καταστεί κύριος αυτού με πρωτότυπο τρόπο και δη με την επί χρόνο μείζονα της εικοσαετίας άσκησης με διάνοια κυρίου πράξεων νομής επ’ αυτού.
