Μια πίτσα δρόμος

Δεν είναι μόνο όλα αυτά τα «χαριτωμένα» με τις γεννήτριες, με τα ξένα κόλλυβα- καπελώματα και δημαρχιακούς δεκάρικους. Είναι και τα «χαριτωμένα» που άφησαν πίσω τους κάποιοι που κατά τα λοιπά, πήγαν σε μια εκδήλωση πολιτισμού. Πολιτισμός βέβαια και γυφτιά μια πίτσα δρόμος. Γιατί που πας στη συναυλία χωρίς πίτσα, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο συμπολίτης μας, ο οποίος αποθανάτισε τα «κατορθώματα» του σύγχρονου πολιτισμού μας να φιγουράρουν ανάμεσα στα κατορθώματα των προγόνων μας. Πίτσες, γεννήτριες μέσα, πραματευτάδες με μαλλί της γριάς, μπαλόνια καλαμπόκια και σουβλάκια έξω, ανοργανωσιά και άλλα γελοία. Εχω δει σουβλάκια να βγαίνουν από νάιλον σακούλες σε παράσταση στην Τάφρο (και μάλιστα παιδική). Κι ύστερα, τα καλαμάκια και τα κουτάκια από τα αναψυκτικά, να στολίζουν τις κερκίδες, διδάσκοντας πολιτισμό στους μικρούς θεατές. Στις συναυλίες φαίνεται για μεγάλους προτιμάται η πίτσα.  Καιρός να ξανασκεφτεί η Αρχαιολογία τις άδειες που δίνει σε αρχαιολογικούς χώρους , σε ποιους και με τι προϋποθέσεις.