A-τυπος και υπογραμμός: Ο μυλωνάς, ο γάιδαρος και… οι εκλογές

Μια φορά και ένα καιρό, ένας μυλωνάς και ο γιος του ξεκίνησαν να πάνε στην πόλη προκειμένου να πουλήσουν τον γάιδαρό τους. Ο γέρος έβαλε το παιδί πάνω στον γάιδαρο και ο ίδιος περπατούσε. Στον δρόμο συνάντησαν μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι σχολίασαν ότι δεν είναι σωστό ο γέρος να περπατά και το παιδί να είναι καβάλα. Αφού το συζήτησαν μεταξύ τους, ο γέρος και το παιδί αντάλλαξαν θέσεις.
Παρακάτω συνάντησαν μια άλλη ομάδα ανθρώπων οι οποίοι τους είπαν ότι δεν είναι σωστό για τον γέρο να είναι καβάλα και το παιδί να περπατά. Έτσι αποφάσισαν να περπατούν και οι δύο. Στη συνέχεια συνάντησαν μια άλλη ομάδα η οποία τους υπέδειξε ότι αφού έχουν γάιδαρο είναι κουτό να περπατούν και πρέπει να πάνε καβάλα. Το καλοσκέφτηκαν και αποφάσισαν να ανέβουν και οι δύο πάνω στον μικρόσωμο γάιδαρο.
Και πάλι παρακάτω, συνάντησαν μια άλλη ομάδα η οποία τους κατηγόρησε ότι ταλαιπωρούν το μικρόσωμο ζώο γιατί ανέβηκαν και οι δύο πάνω του. Έτσι αποφάσισαν να περπατάνε και να κουβαλάνε τον γάιδαρο. Προχωρούσαν ώσπου βρέθηκαν σε ένα γεφύρι με πολύ κόσμο. Οι άνθρωποι βλέποντας τον μυλωνά και τον γιο του να κουβαλάνε τον γαϊδαράκο έβαλαν τα γέλια κι άρχισαν να τους κοροϊδεύουν, τότε ο γάιδαρος τρόμαξε, άρχισε να κλωτσά, τους έπεσε και πνίγηκε στο ποτάμι!
Με αφορμή την (μακρά) προεκλογική περίοδο στην οποία έχουμε εισέλθει, ο μύθος του Αισώπου, αποτυπώνει τις διαφορετικές τάσεις της κοινωνίας με επίκεντρο τον μυλωνά και τον γιο του, που άγονται και φέρονται από όσα ακούν για να τους ικανοποιήσουν όλους, χωρίς να έχουν ξεκάθαρο σχέδιο για τον τρόπο που θα πορευθούν μέχρι να φτάσουν στην αγορά, με αποτέλεσμα ο γάιδαρος στο τέλος να ψοφήσει από τους λανθασμένους χειρισμούς τους.
Ο μυλωνάς κι ο γάιδαρός του, λοιπόν, είναι μια απόλυτα διδακτική ιστορία για τους πολιτικούς μας ταγούς, δείχνοντας πως η επίλυση ενός προβλήματος, η υλοποίηση ενός στόχου, απαιτούν σχέδιο, και απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην αποκλίνουν από αυτό, να μην ακολουθούν τυφλά τη γνώμη των άλλων και να μην προσπαθούν να τους ικανοποιήσουν όλους για να είναι αρεστοί. Το ζητούμενο για έναν πολιτικό είναι πρωτίστως να είναι χρήσιμος για την κοινωνία, κι ο χρήσιμος μπορεί να γίνει αρεστός. Ο αρεστός όμως, δεν είναι απαραίτητα και χρήσιμος.