Γράφει ο δικηγόρος Ιωάννης Κουμπιάδης
Δράττομαι της ευκαιρίας, για το παρόν μικρό γράφημα μου, των χθεσινών δηλώσεων του Προέδρου του ΔΣΡ , που δημοσιεύτηκαν στο σημερινό τοπικό τύπο , για τις τελευταίες εξελίξεις στη υπόθεση του δύσμοιρου Κτηματολογίου Ρόδου, αναφορικά με την τελευταία πλέον απαιτούμενη τυπική υπογραφή. Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα των δηλώσεων του κ. Περίδη: « Το πρόβλημα, όμως, που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή είναι πώς θα ξεπεράσουν τις δυσκολίες που δημιουργεί αυτή η έκδοση της πράξης παραχώρησης , η οποία επειδή υπάρχουν συναρμόδια Υπουργεία (σ.σ. Δικαιοσύνης. Υγείας, Οικονομικών και Εσωτερικών) ενώ εμπλέκεται και ο Δήμος, το Κτηματολόγιο και το Νοσοκομείο, όλοι αυτοί οι φορείς, καθιστούν τη διαδικασία πιο περίπλοκη. Αρμόδια, λοιπόν, είναι τέσσερα Υπουργεία και θα εκδοθεί μία ΚΥΑ ότι συμφωνούν όλα, μαζί και ο Δήμος»
Να μην εκπλήσσει λοιπόν κανένα , γιατί μια υπόθεση λίγων μηνών κράτησε σχεδόν ένα ολόκληρο έτος και ελπίζω να υπογραφεί άμεσα και η τελευταία αυτή πράξη παραχώρησης , μετά και την περιβόητη υπογραφή της ΚΥΑ των τεσσάρων !!! συναρμοδίων Υπουργείων( που μας είχαν προκύψει τελευταία στα καλά καθούμενα , δίκην διελκινστύνδας) , ενώνω δε την ευφορία μου αυτή με την αντίστοιχη του Προέδρου του ΔΣΡ Βασιλείου Περίδη , ο οποίος, μετά την τελευταία προ μηνών άφιξη στη Ρόδου του αξιοτίμου Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Κώστα Τσιάρα , ακολουθεί το σωστό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δρόμο, ο οποίος σίγουρα είναι ο μόνος που δείχνει φως στο τέλος του τούνελ, στο οποίο έχουμε εισέλθει εκόντες-άκοντες .
Είναι γνωστή πλέον εκ των πολυπληθών αναρτήσεων μου και δημοσιευμάτων μου η δική μου θέση και πεποίθηση εξ αρχής του ως είρηται προβλήματος μετά την ευγενική αυθόρμητη δήλωση- συνεισφορά του Δημάρχου Ρόδου Αντώνη Καμπουράκη , την οποία από πλευράς μου , ως εξυπηρετούμενου επί 45 συναπτά έτη δικηγόρου και ενεργού πολίτη επικρότησα κατ΄ επανάληψη ( αν και καμία προσωπική απευθείας ή τηλεφωνική επαφή είχα ποτέ μαζί του από της εκλογής του), διότι πίστευσα από τη πρώτη στιγμή ακραδάντως ότι οι εξυπηρετούμενοι δικηγόροι , διευθυντικό και υπαλληλικό προσωπικό του Κτηματολογίου ( έστω και προσωρινά διαφωνούντες ή εν πάση περιπτώσει όσοι μη συμφωνούντες μέχρι σήμερα ) και κυρίως ο κόσμος , το Ροδιακό κοινό , μονάχα όταν εισέλθουν στις νέες άνετες και πλήρως ανακαινισμένες εγκαταστάσεις θα αντιληφθούν τη διαφορά (η μέρα με τη νύχτα).Ελπίζω δε ότι θα αισθανθούν επιτέλους ότι εισέρχονται για πρώτη φορά μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου σε ένα πραγματικά λειτουργικό και ασφαλές Κτηματολόγιο, σ΄ ένα πολιτισμένο κτιριακό περιβάλλον, αλλά και εξωτερικά , με δύο άνετα πάρκιγκ οχημάτων και θα συνεχίσει απρόσκοπτα πλέον την αποστολή του το τοπικό μας αυτό περιουσιακό Θησαυροφυλάκειο(εγώ θεωρώ από τώρα μόνιμα πλέον) με πρωταρχικό, αταλάντευτο και αδιαπραγμάτευτο στόχο την ολοκλήρωση της ψηφιοποίησης του, λόγω και της ευτυχούς συγκυρίας την εισόδου της χώρας μας ακάθεκτα στη νέα ψηφιακή εποχή των ασύλληπτων ταχυτήτων των 5G , με συνολική προίκα 110 δις ευρώ για την χώρα μας από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ευτυχώς «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», αφού δυστυχώς σ΄ αυτό τον τόπο τελικά «δεν αφήνουν κανένα ν΄ αγιάσει» και ιδίως όταν μεσολαβεί η αρτηριοσκληρωτική γραφειοκρατία σε συνδυασμό με τους καρεκλοκένταυρους (εισηγητές-διοκητικούς παράγοντες κατ΄ εξοχήν των Υπουργείων και δυστυχώς με τελευταίο λόγο οι Υπουργοί) του Αθηνοκεντρικού Κράτους!!! Πιστεύω ότι δεν θα βρεθεί κανείς από τους δικαίως ή αδίκως «μεμψιμοιρούντες», ο οποίος με σοβαρά επιχειρήματα θα μπορέσει μετά από λίγο χρόνο να υποστηρίξει ότι θα μπορεί στο άμεσο μέλλον να ολοκληρωθεί η ψηφιοποίηση του Κτηματολογίου στο πανάθλιο κτίριο που μας άφησαν οι Ιταλοί και έχει ολοκληρώσει προ πολλού πλέον τον κύκλο της κτιριακής ζωής του τουλάχιστον για την χρήση αυτή. Υ.Γ Που να φανταστεί ο μεγάλος ποιητής Λορέντζος Μαβίλης (1860 – 1912) ότι μια φράση από τον υπέροχο στίχο του «Ελλάς, το μεγαλείο σου , βασίλεμα δεν έχει,» στο ποίημα του «Η Πατρίδα» θα τον χρησιμοποιούμε πάνω από ένα αιώνα μετά , όχι για να εκφράσουμε την εθνική μας υπερηφάνεια , αλλά δυστυχώς και ατυχώς και για να εκφράσουμε την κακομοιριά του ανεκδιήγητου γραφειοκρατικού κρατικού μηχανισμού της Χώρας μας, ο οποίος για άλλη φορά «κατάφερε» ένα σοβαρότατο πρόβλημα πρώτιστα δημοσίου, οικονομικού και κοινωνικού συμφέροντος, που έχρηζε ταχείας επιτακτικής επίλυσης πολύ λίγου χρόνου , να φθάσουμε στο σημείο παράλυσης της τοπικής οικονομίας για ένα σχεδόν έτος και να μην έχει λυθεί οριστικά ακόμη !!! ( βέβαια δεν πρέπει να παραβλέπουμε και το ότι μόνοι μας πολλές φορές «με τα ίδια τα χεράκια βγάζουμε τα ματάκια μας).
