Παρά τα ετήσια κενά που υπάρχουν ακόμη στα σχολεία της χώρας, οι παλιές κακές συνήθειες φαίνεται ότι καλά κρατούν. Οπως ο «κρατικός συνδικαλισμός», τον οποίο και ο νέος υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης δεν θέλησε να αγγίξει. Και όμως, πόσο περισσότερο πειστική θα ήταν η προσπάθειά του για την κάλυψη των περίπου 25.000 κενών στα σχολεία και οι δηλώσεις του περί «μαχαιριού» στις αποσπάσεις, εάν όριζε -συμβολικά- ότι οι εκπαιδευτικοί που είναι αποσπασμένοι στα διοικητικά γραφεία των ομοσπονδιών πρέπει να επιστρέψουν πάραυτα στα σχολικά έδρανα. Οχι βέβαια εκείνοι που έχουν εκλεγεί από τους συναδέλφους τους, αλλά όσοι έχουν υποδειχθεί από τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις.
Ειδικότερα, για να αντιμετωπισθούν τα πρωτοφανή κενά στα Δημοτικά, τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας ο κ. Φίλης έλαβε μία απόφαση… εκτάκτου ανάγκης, η οποία δεν έχει προηγούμενο. Ζήτησε να επιστρέψουν στα σχολεία όσοι εκπαιδευτικοί υπηρετούν με απόσπαση σε διοικητικά πόστα σε περιφερειακές διευθύνσεις τους ή διευθύνσεις εκπαίδευσης. Ο λόγος σαφής: «Προκειμένου να αντιμετωπισθούν τα οξύτατα προβλήματα κάλυψης των διδακτικών κενών σε σχολικές μονάδες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» όπως λέει η εγκύκλιος Φίλη.
Και όμως, μία από τις πρώτες αποφάσεις του κ. Φίλη όταν ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο της Παιδείας ήταν να υπογράψει την απαλλαγή από τα υπηρεσιακά τους καθήκοντα όλων των μελών του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης (ΚΕΜΕΤΕ) της ΟΛΜΕ. Πρόκειται για εννέα καθηγητές. Το ίδιο γίνεται και για τα έξι μέλη του Ινστιτούτου Παιδαγωγικών Ερευνών – Μελετών (ΙΠΕΜ) της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.
Οι εκπαιδευτικοί που μετέχουν στα διοικητικά συμβούλια των δύο φορέων δεν είναι εκλεγμένοι από τους συναδέλφους τους, αλλά έχουν οριστεί από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις ανάλογα με την εκλογική δύναμη καθεμιάς. Αφού προταθούν από τις ομοσπονδίες τους, τα μέλη των δύο ερευνητικών φορέων, ακολουθούν την εξής υπηρεσιακή διαδρομή: Κατ’ αρχήν αποσπώνται από την οργανική τους θέση στο σχολείο (αρκετοί είναι διορισμένοι σε σχολεία της επαρχίας) στο υπουργείο Παιδείας, και από εκεί διατίθενται στις ομοσπονδίες με απαλλαγή των διδακτικών τους καθηκόντων.
Παλαιότερα, απόσπαση έπαιρναν μόνο τα μέλη του προεδρείου των συγκεκριμένων ερευνητικών φορέων. Ωστόσο, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, επί υπουργίας Πέτρου Ευθυμίου, άρχισε να χορηγείται σε όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου απόσπαση με απαλλαγή από τα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα.
Το αντικείμενό τους
Τι κάνουν τα μέλη του ΚΕΜΕΤΕ και του ΙΠΕΜ; Ενδεικτικά, το ΙΠΕΜ αναφέρει ότι μεταξύ των σκοπών του περιλαμβάνονται «η έρευνα, η μελέτη και η επιστημονική τεκμηρίωση εκπαιδευτικών θεμάτων και ζητημάτων γενικώς, κυρίως δε της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ώστε έτσι επεξεργασμένα να τίθενται στον κλάδο προς λήψη σχετικών αποφάσεων για την ανάδειξη, την προώθηση, και την προβολή τους, με στόχο την υλοποίηση των επιστημονικών γι’ αυτά πορισμάτων». Επίσης, σκοπός του είναι «η παρακολούθηση της εξέλιξης των εκπαιδευτικών θεμάτων σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και η επιστημονική, παιδαγωγική και συνδικαλιστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης».
Μάλιστα, το ΠΑΜΕ, η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ, έχει αποχωρήσει από τους δύο ερευνητικούς φορείς και πέρυσι ανέφερε ότι «το ΙΠΕΜ της ΔΟΕ υλοποιεί αυτή την περίοδο προγράμματα επιμόρφωσης ύψους 2 εκατ. ευρώ. Μιλάμε, δηλαδή, για πακτωλό χρημάτων από την Ευρωπαϊκή Ενωση, πακτωλός χρημάτων για την ενσωμάτωση συνδικαλιστών και του συνδικαλιστικού κινήματος». Οσο για το ΚΕΜΕΤΕ, όπως λέει και ο τίτλος του, η αποστολή του είναι μελέτες, έρευνες και τεκμηρίωση των διεκδικήσεων της ΟΛΜΕ. Σκοποί και ορισμοί που παραπέμπουν σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων και άρα σε φόρτο δουλειάς. Είναι έτσι; Ή μήπως έχουν δίκαιο όσοι υποστηρίζουν ότι πολλά από τα μέλη των ερευνητικών φορέων βρήκαν τρόπο να τεμπελιάζουν; Σε μία διαδικτυακή αναζήτηση στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των δύο φορέων τα «Τελευταία Νέα» έχουν χάσει προ πολλού την επικαιρότητά τους…
«Ενας εκπαιδευτικός που θέλει να τεμπελιάσει, έχει τις ίδιες ευκαιρίες τόσο σε ένα ερευνητικό κέντρο όπως και στο σχολείο» αναφέρει στην «Κ» ο πρόεδρος του ΚΕΜΕΤΕ, Παύλος Χαραμής, φιλόλογος που έχει μακρά ιστορία στην ΟΛΜΕ και έχει παρουσιάσει ουκ ολίγα δείγματα αθόρυβης, ακάματης και εμπεριστατωμένης δουλειάς.
Η αλήθεια είναι ότι, εάν τα μέλη των ΚΕΜΕΤΕ και ΙΠΕΜ, συνολικά περίπου δέκα εκπαιδευτικοί, επιστρέψουν στο σχολείο τους για να κάνουν μάθημα, δεν θα σώσουν την κατάσταση με τις ελλείψεις στα σχολεία. Μήπως όμως θα σώσουν την αξιοπρέπεια τόσο του κλάδου όσο και του υπουργού Παιδείας, αφού και οι δύο πλευρές δηλώνουν ότι κόπτονται για την κάλυψη των κενών;
Καθημερινή
